به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، سیزدهمین جایزه جلال آل‌احمد در حالی به ایستگاه پایانی خود رسید که برگزاری آن برگزار نشدن آن تفاوتی در فضای ادبیات ایجاد نکرد. معرفی یک اثر شایسته تقدیر در بخش رمان، در بخش داستان کوتاه هم اثری نه برگزیده و نه شایسته تقدیر شناخته شد، در بخش نقد ادبی هم یک اثر شایسته تقدیر و اثری را هم شایسته تجلیل معرفی کردند و در بخش مستندنگاری نیز به دو اثر به صورت مشترک جایزه داده شد.
در شرایطی که نه تنها کشور بلکه تمام عالم درگیر کرونا بوده و ناشران و به دنبال آن‌ها نویسندگان با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کردند و بازاری وجود نداشته و حتی احتمالا اثری هم به مرحله انتشار نرسیده برگزاری این جایزه در شرایطی که دولت هم از نظر اقتصادی در تنگنا بود چیزی جز پر کردن خطوط گزارش فرهنگی دولت نبوده است. در واقع وقتی دولت توانایی اقتصادی برای گذران روزهای باقیمانده سال را هم ندارد برگزاری یک جایزه آن هم در سطح جلال نه تنها توجیه فرهنگی ندارد بلکه توجیه اقتصادی نیز نداشت و می‌شد به زمان بهتری موکول شود ولی اصرار برای برگزاری آن ریشه در خوی مدیران فرهنگی کشور دارد. جایزه‌ای که یکی از جوایز گران‌قیمت محسوب می‌شود و اگر توان پرداخت جایزه وجود ندارد برگزاری آن محل اعراب است. حتی کاهش جایزه و نقدی کردن آن به جای اهدای سکه طلا همه نشان می‌داد که دولت دنبال دور زدن اهل قلم است و برای اینکه هم برگزار کرده باشد و هم برگزار نکرده باشد دنبال راه چاره است و حتما به نتیجه مطلوبش نیز خواهد رسید.
علاوه بر این از پیش روشن بود که فقط برگزاری این جایزه اهمیت دارد و احتمالا روند به شکلی پیش برود که برگزیده‌ها محدود شوند تا هزینه‌ای روی دست ارشاد باقی نگذارد. در واقع نحوه اعلام اسامی برگزیده و شایسته تقدیر به شکلی بود که این ظن را تقویت می‌کند که دولت در پرداخت جایزه صرفه‌جویی کرده و باری از روی دوش خود برداشته است. در حالی که اهالی ادبیات و رسانه پیش از این بارها گفتند در این وضعیت هیچ توجیهی ندارد برگزاری این جایزه، ولی مدیران فرهنگی دولت بر تصمیم خود پافشاری کردند و دست به برگزاری آن به این شکل زدند.
جایزه‌ای که باید منتهی به تولید نوعی از ادبیات شود و مسیر آینده ادبیات را روشن کند، در اغلب رشته‌ها یا برگزیده نداشته یا اثری حائز اهمیت در آن حوزه ارائه نشده و این نشان می‌دهد دولت و متولیان این جایزه دنبال فرهنگ و ساخت فرهنگی نیستند، بلکه حواشی ادبیات و فرهنگ برایشان از متن پررنگ‌تر است. جایزه جلال با آن اساسنامه باید منتهی به تولید ادبیات شود ولی در عمل چیزی که می‌بینیم با آن چه انتظار می‌رود فاصله بسیاری دارد اتفاقات این دوره و حتی دوره‌های قبل طی این چند سال این ضرب‌المثل را به ذهن متبادر می‌کند که «فیل موش زایید» و با وجود سر و صدای بسیاری که برای این رویداد و رویدادهای مشابه صورت گرفت ولی در عمل نتیجه‌ای حاصل نشد.
انتهای پیام/
نظر شما