به گزارش گروه علم و فناوری باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ قاتلین بالفطره یا NK‌ها که نام‌شان مستقیما از یک فیلم کوئنتین تارانتینو، یکی از کارگردانان معروف جهان، برداشته شده، متحدان ما در مبارزه با عفونت‌ها و سرطان هستند و اگر سلول‌های T را تیمی از پزشکان متخصص در اورژانس در نظر بگیریم، قاتلین بالفطره سلول‌های امدادگر هستند؛ به این شکل که خود را خیلی زودتر به محل حادثه می‌رسانند و تا رسیدن نیروهای تقویت کننده، کنترل آسیب را انجام می‌دهند.

بخشی از سیستم ایمنی ذاتی ما، که اولین واکنش را علیه عفونت از خود نشان می‌دهد، سلول‌های قاتلین بالفطره را از بدو تولد برای شناسایی و پاسخ به خطر اعزام می‌کند. اینکه چه چیزی قاتلین بالفطره را به حرکت درمی‌آورد، یکی از زمینه‌های ایمونولوژی یا ایمنی‌شناسی است که کاربردهای مهمی در بخش بالینی دارد.

جوزف سان، ‌ایمونولوژیست موسسه اسلون کترینگ در آمریکا، می‌گوید: در حال حاضر علاقه زیادی در شناسایی سلول‌های قاتلین بالفطره به عنوان هدف بالقوه ایمنی درمانی وجود دارد و هر چه بیشتر در مورد این سلول‌ها بدانیم و متوجه شویم که چه چیزی این سلول‌ها را به حرکت درمی‌آورد، بهتر می‌توانیم آنها را برای مبارزه با بیماری برنامه‌ریزی کنیم.

خط مقدم

پژوهش‌های دانشمندان نشان داده سلول‌های T برای انجام عملکردهای محافظتی خود به گلیکولیز هوازی نیاز دارد، اما اینکه سلول‌های NK برای تامین انرژی فعالیت‌های خود به این شکل از متابولیسم نیاز دارند یا خیر، مشخص نبود. اما سان به همراه همکارانش با مطالعه روی سیستم امینی حیوانات، نوع متابولیسم این سلول‌ها را کشف کردند و آن را در یک محیط واقعی با سلول‌های T مقایسه کردند. آنها دریافتند که سلول‌های NK حدود پنج روز قبل از پاسخ سلول‌های T با افزایش گلیکوتیک خود، میزان گلیکولیز هوازی مورد نیاز سلول‌های T را در اختیار آنها قرار می‌دهند.

محققان می‌گویند: این کشف با این ایده سازگار است که سلول‌های NK سلول‌های ایمنی ذاتی هستند که برای ایجاد واکنش سریع بسیار مهم هستند.

این یافته‌ها حاصل تلاش‌های مداوم برای استفاده از سلول‌های NK به عنوان ایمونوتراپی در افراد مبتلا به سرطان و سایر شرایط است. آنها به طور خاص، سلول‌های فاتلین بالفطره را در سلول درمانی مورد استفاده قرار دادند؛ به این شکل که این سلول‌ها را در آزمایشگاه و خارج از بدن فرد بیمار رشد دادند و بعد به خون بیمار تزریق کردند.

به گفته محققان، اگر این سلول‌ها را در آزمایشگاه پرورش دهیم و آنها را وادار کنیم که خیلی سریع تقسیم شوند، ممکن است زمانی که آنها را درون بدن بیمار تزریق می‌کنیم، آنقدرها پتانسیل تولید گلیکولیز هوازی را نداشته باشند.

نتیجه این آزمایش‌ها برای محققانی که آزمایش‌های بالینی را طراحی می‌کنند این است که باید تعادلی بین تشویق سلول‌های قاتلین بالفطره به تکثیر و حفظ استقامت آنها پیدا کنند. زیرا این سلول‌ها جزو سلول‌های پیراپزشکی سیستم ایمنی بدن هستند و باید خیلی سریع نسبت به عفونت‌ها واکنش نشان دهند.