صدرالدین حجازی بازیگر پیشکسوت سینما، تلویزیون و تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز درباره فعالیت این روزهای خود اظهار کرد: اخیرا در سریال‌های جشن سربرون، راز بقا و حکم رشد بازی داشته‌ام ولی در حال حاضر مشغول کاری نیستم و بیشتر وقت خود را به تدریس می‌گذرانم.

وی در ادامه علت کم کاری خود را به شرایط سخت کاری در سینما و تلویزیون مرتبط دانست و گفت: خوشبختانه نسل جدیدی که روی کار آمده بالنده و پویاست، اما بیشتر تمایل دارند با هم نسلی‌های خود کار کنند و کمتر به من و امثال من کاری پیشنهاد می‌شود ولی همچنان توانایی کار دارم و اگر پیشنهاد خوبی ارائه شود حتما خواهم پذیرفت.

بیشتر بخوانید:

سینما در ورطه نابودی است / مسئولان گوش شنوایی برای شنیدن مشکلات ندارند

بازیگر سریال روزی روزگاری افزود: در تمام جهان مرسوم است که از تجربیات پیشکسوتان خود در کارها بهره ببرند و از آنان به عنوان میراث فرهنگی یاد می‌کنند اما در ایران چنین چیزی وجود ندارد.

وی در ادامه با اشاره به اوضاع سینما و تلویزیون عنوان کرد: تهیه فیلم در سینما هزینه بالایی دارد و به سختی می‌توان کسی را پیدا کرد که بر روی کارها سرمایه‌گذاری کند.

حجازی با اشاره به ریزش مخاطب تلویزیون نیز تاکید کرد: اگر در تلویزیون بیشتر به محتوا توجه می‌شد بهتر بود چرا که یکی از عوامل پایین آمدن کیفیت کارها این است که سریال‌ها با دو اپیزود شروع می‌شود و بقیه داستان حین فیلمبرداری شکل می‌گیرد به طوری که نه بازیگر می‌داند که چه طراحی برای نقش خود داشته باشد و نه کارگردان و نویسنده به کار خود واقفند، درصورتی که ما در گذشته شاهد چنین چیزی نبودیم و قانون و حساب و کتابی برای کارها وجود داشت و از همان ابتدا، صفر تا صد کار مشخص بود.

بازیگر سریال مختارنامه در پایان تاکید کرد: به طور کلی می‌توان گفت که مدیریت محتوا در صدا و سیما ایراد پیدا کرده و این یکی از اساسی‌ترین مسائلی است که باید به آن توجه ویژه‌ای شود.

به گزارش ایسکانیوز، صدرالدین حجازی متولد ۹ دی ۱۳۲۷ در اصفهان است. وی فارغ‌التحصیل رشته هنرهای دراماتیک از دانشگاه هنر است. وی در سال ۱۳۶۳ اولین بار در سریال «بهار تا بهار» به کارگردانی یدالله شیراندامی وارد قاب تلویزیون شد و سال ۶۴ با فیلم «زنجیرهای ابریشمی» در سینما بازی کرد.

از مهم‌ترین بازی های وی می‌توان به سریال های «کوچک جنگلی» ۱۳۶۳، «روزی روزگاری» ۱۳۷۰، «تنهاترین سردار» ۱۳۷۴، «تفنگ سرپر» سال ۱۳۷۷ و «مختارنامه» ۱۳۸۲ اشاره کرد.

انتهای پیام/