به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، تاکنون تحقیقات زیادی درباره‌ی اثر گوش دادن به موسیقی بر ورزش انجام شده است، اما آیا موسیقی در بهبود عملکرد ما نقش واقعی دارد؟ در طول دو دهه‌ی گذشته، دانشمندان سرگرم بررسی تاثیر موسیقی بر عملکرد ورزشی بوده‌اند و مزایای مهم آن را یافته‌اند.

بیشتر بخوانید:

افزایش طول عمر با وزنه زدن و ورزش هوازی

موسیقی تلاش ادراک‌شده (احساسات فیزیکی که فرد حین ورزش تجربه میکند مانند افزایش ضربان قلب و تنفس و تعرق) را کاهش می‌دهد، استقامت را افزایش می‌دهد و اگر با حرکات ورزشکار هماهنگ شود می‌تواند کارایی او را بیشتر کند. افراد حین گوش دادن به موسیقی بیشتر می‌دوند، طولانی‌تر رکاب می‌زنند و سریع‌تر شنا می‌کنند.
در مجموع فواید گوش دادن به موسیقی حین ورزش زیاد است اما هشدارهایی برای استفاده از موسیقی وجود دارد که بسیاری از آن‌ها به سطح توانایی ورزشکار، طول تمرین و شدت آن بستگی دارد. یکی از متخصصان برجسته‌ی دنیا، پروفسور کاستاس کاراجورگیس که نویسنده‌ی کتابِ «به‌کارگیری موسیقی در ورزش و تمرین» است همراه تیمش در دانشگاه برونِل لندن سال‌ها واکنش مغز به موسیقی را حین ورزش زیرنظر گرفته است. براساسِ یکی از مطالعات آن‌ها که در مجله‌ی Psychology of Sport and Exercise منتشر شده است، گوش دادن به موسیقی ۲۸ درصد لذتِ فعالیت فیزیکی را افزایش می‌دهد.

این مقایسه میان کسانی که حین ورزش به جای موسیقی به پادکست گوش می‌دهند انجام شد و نشان داد لذتِ گوش دادن به موسیقی ۱۳ درصد بیشتر از پادکست است. همچنین «دلپذیر» بودنِ نوع موسیقی از دید ورزشکار منجر به بالا رفتن سطوح سروتونین می‌شود. این هورمون احساسات مثبت را تقویت می‌کند.

خیلی زود روشن شد که موسیقی با تقویت حسِ لذت می‌تواند میزان تلاش ادارک‌شده را کاهش دهد و از حسِ سختیِ تمرین بکاهد. تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده گسترده است. در بیش از ۱۰۰ مطالعه نشان داده شد تلاش ادراک‌شده در تمرین‌های کم تا متوسط با گوش دادن به موسیقی به طور متوسط ۱۰ درصد کاهش می‌یابد.

اما چه نوع موسیقی از همه بهتر است؟ پروفسور کاراجورگیس می‌گوید گوش دادن به هر نوع موسیقی، چه آن را دوست داشته باشید و چه دوست نداشته باشید، تلاش ادراک‌شده‌ی شما را کاهش خواهد داد. اگر موسیقی را به دلخواه خودتان انتخاب کنید در تمرین‌هایی که شدت آن‌ها کم تا متوسط است ۸ درصد کاهشِ تلاشِ ادراک‌شده خواهید داشت اما درصورتیکه به درستی آن را انتخاب کنید تلاش ادراک‌شده‌تان را ۱۲ درصد کاهش می‌دهد.

موسیقی می‌تواند حواسِ ورزشکار را از درد و خستگی پرت کند، درنتیجه ورزشکار مدت طولانی‌تری می‌تواند ورزش کند. به گفته‌ی کاراجورگیس، مزایای این حواس‌پرتی بیش از هر زمانی دیگری حین ورزش‌های کم تا متوسط به چشم می‌آید. موسیقی در تمرینات سختی که شما را خسته می‌کند تاثیر زیادی در پرت کردن حواس ندارد، اگرچه می‌تواند بر نحوه‌ی واکنش شما به آن خستگی اثر گذاشته و به شما انگیزه‌ی ادامه دادن بدهد.

مزیت دیگر موسیقی در عملکرد ورزشی ما زمانی است که حرکات خود را با ضربِ موسیقی هماهنگ‌سازی کنیم. کاراجورگیس در این باره می‌گوید: «زمانی که موسیقی را در حالت سنکرون (هم‌زمان) به کار ببرید، یعنی به طور خودآگاه، الگوی حرکات‌تان را با موسیقی یکی کنید اثرِ نیروزاییِ موسیقی ۱۰ تا ۱۵ درصد بیشتر می‌شود.»

پس کلیدِ گوش دادن به موسیقی برای بالا بردن انرژی، همزمان کردن حرکات‌تان با ریتم آن است. در مطالعات کاراجورگیس، این اثرِ مترونومی تا بیش از ۷ درصد مصرف اکسیژن را پایین آورد. اما کاراجورگیس یادآوری می‌کند که این آزمایشات در شرایط استریل آزمایشگاهی انجام شده است، جایی که کمترین میزانِ حواس‌پرتی برای شرکت‌کنندگان وجود داشت؛ بنابراین نتایج این آزمایش ممکن است در دنیای واقعی متفاوت از آب درآید.

اگر شما از موسیقی برای بهتر کردن عملکردتان استفاده می‌کنید و نه پرت شدن حواس‌تان از خستگیِ تمرین، پس واجب است آهنگ‌هایی را انتخاب کنید که ضرب آن‌ها با سرعت مطلوبِ حرکت خودتان در تمرینات متناسب باشد. کاراجورگیس توصیه می‌کند بهترست به جای انتخاب ضرب بسیار تند، ضربی را انتخاب کنید که دقیقاً نصفِ سرعت مطلوب شماست: «برای مثال اگر می‌خواهید با سرعت بسیار زیاد بدوید مثلا بگوییم ۱۸۰ گام در دقیقه، کاری که باید انجام دهید انتخاب یک نوع موسیقی‌ست که به لحاظ ریتمیک کاملاً پرهیجان است یا به عبارتی ۹۰ ضرب در دقیقه است و شما می‌توانید در هر نیم ضرب آن یک دور گام بردارید.

دلیلِ این توصیه‌ی کاراجورگیس اینست که پردازشِ موسیقی وقتی بیش از ۱۵۰ ضرب در دقیقه باشد سخت است و همزمان شدن با آن را هم دشوار می‌کند؛ و در صورتی که هدف شما از گوش دادن به موسیقی بالا بردن انگیزه‌تان است، نه همزمان شدن با آن، پیشنهاد می‌شود موسیقی انتخابی شما ۱۲۰ تا ۱۴۰ ضرب در دقیقه باشد: «پس برای فعالیت‌های ورزشیِ بسیار کم مثل راه رفتن ۱۲۰ ضرب مناسب است و برای فعالیت‌های بسیار شدید مثل دویدن با ۸۰ درصد ظرفیت هوازی، ضرب ۱۴۰ مناسب است.»

کاراجورگیس می‌گوید مطالعات نشان داده است که پادکست‌ها و کتاب‌های صوتی هم شنونده را غرق خود می‌کنند و تلاش ادراک‌شده را کاهش می‌دهند. اما بسته به شدت تمریناتی که انجام می‌دهید می‌توانید از مزایای همزمان‌شدن با ریتم موسیقی هم بهره ببرید: «اگر به پردازش اطلاعاتی فکر کنید که در مغز شما به جریان می‌افتد، برای مثال حین گوش دادن به پادکست و پیام‌های مهمی که در خود دارد، حواس‌تان از تمرینی که انجام می‌دهید با هر شدتی که باشد پرت می‌شود. پس گوش دادن به موسیقی حین ورزش بهتر از ورزش کردن در سکوت است.»

انتهای پیام/