داریوش گل‌علیزاده سرپرست مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط‌زیست در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درباره تبعات تغییر اقلیم در کشور گفت: تغییر اقلیم با آلودگی هوا در ارتباط است چراکه هم تغییر اقلیم باعث آلودگی هوا می‌شود و هم آلودگی هوا به تشدید اثرات تغییر اقلیم کمک می‌کند.

بی‌توجهی به تغییر اقلیم بخش بزرگی از ایران را غیرقابل سکونت می‌کند

وی افزود: گرد و غبار، سیلاب، افزایش بیابان، تغییر در مکان و زمان بارش که منجر به سیلاب می‌شود، آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع و فرسایش خاک ناشی از سیلاب پیامدهای تغییر اقلیم هستند. خاک بزرگ‌ترین سرمایه و منبع تولید هر کشوری است. با فرسایش خاک سرمایه‌هایمان را از دست می‌دهیم.

گل‌علیزاده با اشاره به نقش تخریب جنگل‌ها در افزایش اثرات تغییر اقلیم توضیح داد: امروزه در شمال کشور کمتر رودخانه زلالی را می‌بینیم زیرا تخریب‌های بسیاری در بالا دست انجام شده و خاک فرسایش پیدا کرده است. یکی از تاثیرات مهم جنگل جلوگیری از فرسایش خاک است اما با تخریب جنگل خاک در معرض بارش باران و فرسایش قرار می‌گیرد. در واقع تخریب جنگل باعث افزایش شدت تخریب‌پذیری سیلاب‌ها می‌شود.

وی با اشاره به اینکه وضعیت رودخانه‌های پایین دست و تالاب‌ها ۲ شاخص مهم برای ارزیابی وضعیت جنگل‌های بالادست است، عنوان کرد: وضعیت خوب این ۲ نشان می‌دهد که پوشش گیاهی خوبی در بالا دست وجود دارد و تخریب انجام نشده است و مدیریت آبخیزداری خوبی داشتیم. یکی از دلایل بروز سیلاب در شمال کشور این است که در گذشته شالیزارها و باغ‌های فراوانی بود که آب در آن‌ها جمع می‌شد اما امروز همه تبدیل به ویلا شده‌اند. آب باران دیگر جایی برای ذخیره شدن ندارد.

گل‌علیزاده ادامه داد: اصل ۵۰ قانون اساسی می‌گوید که در جمهوری اسلامی حفاظت محیط زیست برای حیات نسل امروز و فردا یک وظیفه عمومی است. رعایت منافع بین نسلی اهمیت دارد. جنگل ارثیه ما نیست که هرکاری با آن بکنیم، این امانتی است که باید به دست نسل بعد برسانیم.

وی با بیان اینکه در قانون اساسی عنوان شده که فعالیت‌های اقتصادی که با تخریب جبران ناپذیر محیط زیست همراه باشد ممنوع هستند، بیان کرد: جنگل‌های ما متعلق به دوران سوم زمین‌شناسی است و از دست دادن آن‌ها غیرقابل جبران است.

سرپرست مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط‌زیست درخصوص دلایل موثر نبودن طرح‌هایی که تاکنون برای حفاظت از جنگل انجام شده، توضیح داد: طرح تنفس جنگل خوب بود اما بد اجرا شد.  یکی از الزامات در نظر گرفتن منافع جوامع محلی بود. ما باید منافع مناطق حفاظت شده و جنگل‌ها را به منافع جوامع محلی گره بزنیم یعنی اگر زمینه بهره‌برداری پایداری وجود دارد باید اولویت را جوامع محلی قرار داد زیرا با این کار جوامع محلی احساس می‌کنند که بقای آن‌ها در گرو حفظ جنگل است.

وی اضافه کرد: این افراد به جای تخریب جنگل برای حفظ آن می‌کوشند. ما در این حوزه خوب عمل نکردیم زیرا تامین معیشت دچار مشکل شود، شاهد افزایش دست‌درازی‌ها خواهیم بود. ما ایده‌های خوب را بد اجرا کردیم.

گل‌علیزاده تاکید کرد: این جنگل‌ها اقتصادی  تجاری نیستند و اگر از بین بروند شمال کشور از بین می‌روند. ما در تقابل با جوامع محلی هستیم. حاکمیت نمی‌تواند این همه نیرو برای حفاظت جنگل اختصاص دهد بلکه باید از مردم بومی استفاده کند. امروزه بسیاری از مراکز پرورش ماهی توسط سرمایه‌گذارانی ایجاد شده که از دیگر مناطق به شمال کشور آمده‌اند درصورتی که ما باید معیشت جوامع محلی را تامین کنیم.

انتهای پیام /