به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایسکانیوز، استقبال و حضور پر شمار نمایندگان خارجی در مراسم گرامیداشت رئیس جمهور شهید و همراهان همچنان مورد توجه رسانه‌ها قرار دارد و بسیاری از کارشناسان بر این باورند که این امر مرهون تلاش‌های مجاهدانه دستگاه دیپلماسی دولت سیزدهم و مسیر درست طی شده در حوزه سیاست خارجی در طول سه سال گذشته است. به نظر می‌رسد رویدادهای بعد از شهادت رئیس جمهور، وزیر خارجه و همراهان آنان گواه خوبی برای عملکرد مثبت در حوزه سیاست خارجی و نشانه‌ای از روابط رو به رشد و همکاری‌های در حال افزایش جمهوری اسلامی ایران به ویژه با کشورهای همسایه است. غلامرضا نجاری –معاون سفارت ایران در کابل- در گفتگو با ایسکانیوز به بحث در این مورد پرداخت.
بیشتر بخوانید:
سیاست همسایگی از مرحله تنش زدایی به مرحله همکاری رسیده است/ پیوند عملی دیپلماسی و میدان در دولت سیزدهم
متن کامل گفتگو بدین شرح است:
- از نظر جنابعالی چه عواملی موجب شد تا چنین استقبال گسترده‌ای در مراسم گرامیداشت رئیس جمهور شهید و همراهان از سوی کشورهای مختلف انجام شود؟
به نظر بنده بروز حادثه سانحه هوایی و شهادت مظلومانه سرنشینان هلی کوپتر و به ویژه رئیس جمهور و وزیر خارجه یک موج همدردی عمومی در مردم ایجاد کرد. به عبارت دیگر یک حس همدردی و الفتی در دل اکثریت مردم کشور و حتی در میان آن دسته از مردمی که شاید نسبت به عملکرد رئیس جمهور هم انتقادی داشتند، ایجاد کرد. شبیه حسی که پیشتر در ارتباط با به شهادت رسیده شدن سردار سلیمانی در بین قاطبه مردم ایران ایجاد شده بود.
مشابه این حس در بین شخصیت‌ها، دیپلمات‌ها و رهبران مذهبی افغانستان نیز به وجود آمده بود؛ به ویژه آن دسته از شخصیت‌هایی که بنا بر اقتضای شغلی و مسئولیت سابقه دیدار و ملاقات با جناب رئیسی و امیر عبداللهیان را نیز داشتند.
- فکر می‌کنید با توجه به شهادت رئیس جمهور و وزیر امرو خارجه خللی در روند توسعه روابط خارجی ایران با همسایگان به وجود بیاید؟
به نظرم خللی در روند توسعه روابط خارجی کشورمان با همسایگان به وجود نخواهد آمد؛ زیرا توسعه روابط با همسایگان در حالی‌که کشورمان از سوی دنیای غرب در شرایط تحریمی به سر می‌برد، از جمله سیاست‌های بنیادین اغلب دولت‌های پیشین ایران بوده و به احتمال بسیار قوی این روند در مسیر کنونی خود ادامه خواهد یافت. البته نباید فراموش کرد که ممکن است در برخی از رویکردهای جاری تغییراتی جزئی روی دهد که اجتناب ناپذیر است.
- به نظر می‌رسد در حال حاضر وضعیت خوبی در روابط خارجی ایران به وجود آمده و سطح همکاری‌ها در حال افزایش است. نقش سیاست خارجی دولت سیزدهم در این موفقیت را چطور ارزیابی می‌کنید؟
سیاست خارجی دولت سیزدهم نیز به مثابه سیاست خارجی دولت‌های پیشین کشورمان متاثر از مسائل مربوط به تحریم‌ها بود، اما در پاره‌ای از جهات در مقایسه با دولت‌های پیشین از موفقیت‌هایی نیز برخوردار بوده است. عضویت در سازمان شانگهای، توسعه روابط با کشورهای عضو اکو، بهبود روابط با عربستان سعودی، امارات عربی متحده و ... از جمله مصادیق این تفاوت‌ها به شمار می‌روند.
- با توجه به حضور جنابعالی در افغانستان، سطح روابط با امارت اسلامی را چطور ارزیابی می‌کنید و برخی مشکلات قبلی با افغانستان از جمله حقابه، مناقشات مرزی و ... حل شده است؟
سطح روابط با حکومت سرپرست افغانستان در مجموع خوب است؛ هر چند روابط در بخشی دچار قبض و در برخی جهات دارای بسط است. ایران به مانند سایر کشورهای جهان تاکنون حکومت سرپرست افغانستان را به رسمیت نشناخته است. هر چند تمایل مقامات این کشور آن است که ج.ا.ایران اولین کشوری باشد که افغانستان را به رسمیت بشناسد. شروط کشورمان برای تشکیل دولت فراگیر متاسفانه تاکنون از سوی مقامات کنونی این کشور مورد پذیرش قرار نگرفته و مضافا پاره‌ای از مشکلات ساختاری در روابط بین دو کشور وجود دارد که حل آن می‌تواند در تغییر نگرش کنونی کشورمان تاثیر گذار باشد. روابط در بخش تامین حقابه، اختلافات مرزی، معضل مهاجرین و در بخش فرهنگی (به ویژه زبان فارسی) در تصلب به سر می‌برد و انعطافی از سوی طرف مقابل در حد و اندازه انتظارات کشورمان در این مقوله‌ها مشاهده نمی‌شود، در عوض در بخش همکاری‌های اقتصادی سهولت‌ها و توافقات قابل توجهی بین دو کشور صورت گرفته است.
انتهای پیام/
نظر شما