به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، استفاده از تجربه فعالیت در سینمای مستند و فیلم کوتاه، محمود کریمی را در روایت عینی و دقیق داستان همراهی کرده. باوجود اینکه نخستین اثر بلند سینمایی خود را ساخته است اما ساز و کارِ چارچوبِ جدیدی را که انتخاب کرده، درک کرده است.

کریمی برای معرفی شخصیت های اصلی فیلم به کمتر از ۱۰ دقیقه نیاز داشت. شخصیت هایی که شرایط متفاوتی نسبت به هم سالان خود دارند و اتفاقات تاریخی آن ها را وارد ماجراجویی متفاوتی می کند.

فضای شخصیت ها تلخ است، اما ساخت موقعیت‌های طنز مخاطب را کمک می‌کند که از تماشای سختی زندگی شخصیت‌های داستان لذت ببرد. مخاطب شاید بارها برای ابوالفضل و منوچهر اشک بریزد اما موقعیت های طنز نمی‌گذارد تلخی های فیلم ادامه دار باشد.

بچه‌هایی که پدر و مادر خود را نمی‌شناسد و در پرورشگاه رشد کرده اند برای زندگی کردن می‌جنگند. دوره های مختلف زندگی این بچه ها با ریتم مناسب فیلم، به گونه ای نمایش داده می شود که نه چیزی از قصه جا بماند و نه داستان از ریتم بیافتد و خسته کننده شود.

کارهای گرافیکی در کنار فضا سازی و طراحی صحنه و لباس با گریم مناسب شخصیت‌ها در سنین مختلف همراه است و اجازه نمی دهد گذر زمان در داستان، مخاطب را از شخصیت ها دور کند. فیلمساز در هیچ جایی، از جزئیات قصه غافل نمی‌شود. همه کاشت های ابتدای فیلم در بخش‌های مختلف برداشت می شود. کدگذاری ها انقدر دقیق است که به موقع و نه آنطور که به ذوق بزند نمایش داده می شود.

تلاشی که مبتنی بر نبوغ شخصیت اصلی است شاید بارها مخاطب را به یاد شخصیت مشهور فارست گامپ در سینمای هالیوود بیندازد؛ شخصی که پر تلاش به دنبال هدفش می رود و نشانه ها او را به قهرمانی بزرگ تبدیل می کند. قهرمانی که با اندک داشته ها به موفقیت می رسد. نگاه متفاوت محمود کریمی باعث شده او یکی از متفاوت ترین آثار چند سال اخیر سینمای ایران را تولید کند. اثری که قهرمانانی متفاوت را با شیوه ای متفاوت معرفی می کند.