هودین شاد، روانشناس تربیتی، در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درباره تأثیر زندگی در آپارتمان‌ها و محدودیت‌های ناشی از آن بر روان کودکان توضیح داد: زندگی آپارتمانی نسبت به زندگی که در گذشته بیشتر رایج بوده یک سری محدودیت‌هایی دارد، این محدودیت‌ها می‌تواند باعث شود که والدینی که در خانه‌های آپارتمانی زندگی می‌کنند به دلیل محدودیت‌هایی که در این سبک زندگی وجود دارد، بخواهند فرزندانشان را هم محدود کنند. مثلا به آنها بگویند که ساکت باشند، یک جا بنشینند و آن‌ها را مدام کنترل کنند. این موضوع باعث می‌شود که کودکان به مرور از بازی کردن و فرایند بازی که تا سه سالگی باید بدون محدودیت و براساس لذت بردن باشد، فاصله بگیرند.
وی ادامه داد: در خانه‌های آپارتمانی به‌ دلیل شرایط کودکان جود دارد خیلی محدودتر می‌شوند، مگر اینکه والدین بخواهند مشکل را با فرستادن بچه‌ها به حیاط ساختمان یا پارکینگ حل کنند اما برای بچه‌های بالای سه سال که نیاز به پذیرش محدودیت‌های واقع‌بینانه دارند، والدین باید فضایی فراهم کنند که آزادی عمل و آزادی لذت بردن از بازی حفظ شود.

روانشناس توضیح داد: اگر والدین کنترل‌گر و حساس باشند و حتی اجازه ندهند که بچه‌ها به حیاط یا پارکینگ بروند، باعث می‌شود که فضای رشد و نیازهای هیجانی بچه‌ها تأمین نشود. بسیاری از والدین با وجود محدودیت‌ها باید خلاقانه عمل کنند.

روان‌شناس با اشاره به اهمیت دسترسی به طبیعت و تأثیر آن بر رشد کودکان گفت: دسترسی کم به طبیعت ممکن است بر تمرکز و یادگیری کودکان تأثیر منفی بگذارد. زندگی در ساختمان‌هایی که نور خورشید کافی ندارند یا فضای سبز زیادی ندارند، می‌تواند تأثیرات منفی بر خلق‌وخو و رفتار بچه‌ها بگذارد. البته این مشکلات را می‌توان با استفاده از خلاقیت در طراحی داخلی و مدیریت محیط‌های کوچک برطرف کرد.

وی ادامه داد: اگر کودکان در فضایی زندگی کنند که نور مناسب و فضای مستقل برای خواب و بازی نداشته باشند، این می‌تواند مشکلات روانی را در آینده به‌ویژه در روابط اجتماعی و حریم شخصی آنها ایجاد کند.

روان‌شناس گفت: کودکانی که در آپارتمان‌ها زندگی می‌کنند ممکن است نتوانند به راحتی با همسالان خود ارتباط برقرار کنند. این موضوع می‌تواند برای بچه‌های درون‌گرا مشکل‌ساز باشد، چون بیشتر به والدین خود وابسته می‌شوند. در حالی که کودکان برون‌گرا از حضور دیگران در فضاهای محدود استقبال می‌کنند.

هودین‌شاد در پایان افزود: شهرداری‌ها باید اقداماتی انجام دهند تا فضای بیشتری برای بازی کودکان فراهم کنند. خانه‌های بازی و پارک‌ها باید تعداد بیشتری داشته باشند تا کودکان بتوانند در فضای باز بازی کنند. این موضوع می‌تواند به کاهش فشارهای روانی بر کودکان و والدین کمک کند.
روانشناس تربیتی در خصوص مشکلات زندگی در فضاهای آپارتمانی و تأثیرات آن بر روان کودکان گفت: زندگی در آپارتمان‌ها، به دلیل محدودیت‌هایی که دارد، می‌تواند آسیب‌هایی به سلامت روان کودکان وارد کند. این فضاهای محدود، نیاز به تغییرات جدی در طراحی شهری و فضاهای عمومی دارند تا محیط مناسب‌تری برای رشد کودکان فراهم شود.

هودین شاد افزود: ایجاد خانه‌های بازی بیشتر در هر محله و افزایش تعداد پارک‌ها و وسایل بازی می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر بهبود شرایط تأثیر بگذارد. در حال حاضر، بسیاری از مادران مجبورند فرزندانشان را برای بازی به محله‌های دیگر ببرند. این مشکل به ویژه برای والدینی که در آپارتمان‌های کوچک زندگی می‌کنند، مشهودتر است.
وی همچنین به اهمیت نورپردازی و تقسیم‌بندی فضا در طراحی داخلی آپارتمان‌ها برای سلامت روان کودکان اشاره کرد و گفت: نور مناسب و فضای جداگانه برای هر فرد، به‌ویژه در سنین بالاتر، می‌تواند بر روابط اجتماعی و رشد فردی کودکان تأثیر بگذارد. در صورت نداشتن چنین فضاهایی، بچه‌ها ممکن است درک درستی از حریم شخصی و مرزهای خود نداشته باشند که این می‌تواند در آینده مشکلاتی در روابط فردی و اجتماعی ایجاد کند.
شاد در نهایت تأکید کرد: سیاست‌گذاری‌های شهری باید به سمت ایجاد فضاهای عمومی بیشتر و مناسب‌تر برای کودکان حرکت کند تا از آسیب‌های روانی و اجتماعی در آینده جلوگیری شود.

خبرنگار: مهدیه امجدیان

انتهای پیام/