به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز؛ سیدجعفر تشکری هاشمی درباره اجرای طرح HOV در بزرگراه شهید چمران با بیان اینکه مدیریت شهر به عهده شهرداری و سیاست‌گذاری درباره نحوه مدیریت شهر به عهده شورای اسلامی شهر است، اظهار کرد: قرار نیست هر موضوعی که شهرداری می‌خواهد انجام دهد، حتماً در قانون تعریف شده باشد که شورا در آن مورد نظر بدهد.

وی ادامه داد: شورا یک مقام سیاست‌گذار و یک مقام نظارت‌کننده بر عملکرد شهرداری است. بنابراین هرچه بر زندگی مردم شهر تأثیرگذار است و ممکن است زندگی مردم را تحت تأثیر قرار دهد، چه از لحاظ کیفیت خدمات و چه کمیت کاری که انجام می‌شود، شورای اسلامی شهر باید هم بر اصل انجام کار و هم شیوه انجام آن نظارت داشته باشد، به جز مواردی که قانون مشخص کرده؛ مثلاً در مورد محدوده طرح ترافیک قانون خاصی داریم که تعیین ساعت، تعداد، نوع خودرو و زمان تردد را به شورای عالی ترافیک و در تهران به شورای ترافیک شهر و در استان‌ها به شورای ترافیک استانی واگذار کرده است.

تشکری هاشمی تصریح کرد: اگر موارد خاصی وجود داشته باشد که قانون برای آن استثنا قائل شده باشد، طبیعتاً شورا در آن موارد در چارچوب قانون عمل خواهد کرد؛ اما نظارت شورای شهر همچنان منتفی نخواهد شد. در سایر مواردی که قانون خاص ندارد، همه امور شهر باید تحت نظارت شورای اسلامی شهر باشد؛ از جمله در مورد طرح HOV.

وی افزود: اجرای چنین طرح‌هایی حتماً باید با اطلاع، آگاهی و توجیه اعضای شورای شهر و از طریق بحث‌های اقناعی انجام شود تا شهرداری بتواند در سطح شهر طرحی اجرا کند. اما درباره طرح HOV، شهرداری نه گزارشی به شورای اسلامی شهر داده و نه تأییدی گرفته است.

رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران گفت: طبق حکم اول طرح برنامه چهار ساله چهارم شهر تهران، باید طرح جامع ترافیک تهران به تصویب شورای شهر برسد، از جمله این موضوعات که باید در طرح جامع آمده و سپس در سطوح دیگر بررسی شود؛ البته علاه بر اخذ مصوبه از شورای شهر باید از شورای عالی هماهنگی ترافیک کشور نیز مصوبه دریافت کند. حتی در دوره قبلی که این طرح در سال 1386 تصویب شد، نه تنها در شورای عالی ترافیک و شورای شهر بلکه حتی به تأیید رئیس‌جمهور وقت هم رسید. معنی آن این نیست که وقتی نهادی تصویب می‌کند، بقیه نهادها کنار گذاشته شوند و تمکین نشود.

وی خاطرنشان کرد: من به صراحت می‌گویم که شهرداری در مورد طرح جامع ترافیک تخلف کرده است. به‌زودی در صحن شورا درباره نحوه اجرای احکام برنامه چهار ساله چهارم گزارش خواهم داد و کاستی‌ها، کوتاهی‌ها و تخلفات شهرداری ـ و البته کارهای خوبی که انجام شده ـ را گزارش خواهم کرد.

در پاسخ به اینکه این طرح نیاز به پیوست اجتماعی داشته یا نه و آیا انتخاب محورها انتخاب درستی بوده است، اظهار کرد: وقتی طرحشان را به شورا ارائه نکرده‌اند، من نمی‌توانم بر اساس مشاهدات خیابانی نظر بدهم. وظیفه شهرداری است که طرح خود را ارائه کند؛ طرحی که شامل مطالعات فنی، ترافیکی، اقتصادی، ایمنی و مطالعات اجتماعی و فرهنگی باشد. همه این موارد باید انجام شود و سپس گزارش در صحن شورا ارائه شود تا شورا آن را تأیید یا رد کند.

وی افزود: این‌ها بخشی از طرح جامع ترافیک تهران خواهد بود. وقتی اصل طرح جامع ترافیک ارائه نشده و یک‌سری کارهای خودسرانه انجام می‌شود، قطعاً مورد تأیید ما نیست و تبعات قانونی و موضوعاتی که ممکن است به سبب اجرای طرح‌هایی که مسیر قانونی خود را طی نکرده‌اند ایجاد شود، متوجه مجریان آن است.

تشکری هاشمی درباره ممانعت شورای شهر از اجرای طرح به‌عنوان نهاد نظارتی، تصریح کرد: شورای شهر می‌تواند از مسئولان توضیح بخواهد کمااینکه قبلاً درباره این موضوع هم به شخص شهردار تذکر دادیم و هم در جلسه شورای عالی هماهنگی ترافیک کشور اعلام کردیم که این طرح‌ها باید در شورای شهر تصویب شود. ریاست شورا هم تذکر داده و در این رابطه مکاتباتی با شهرداری انجام شده است.

وی افزود: تخلفی صورت گرفته و تا جایی که بتوان با تذکر و نصیحت آن را به مسیر قانونی بازگرداند، استقبال می‌کنیم اما اگر نشد، قطعاً به‌عنوان تخلف قانونی به مراجع ذی‌صلاح ارجاع خواهد شد.

رئیس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران درباره اینکه با فرض جلب نظر شورا، اجرای چنین طرح‌هایی در تهران موفق خواهد بود یا خیر، گفت: به نظر من این طرح‌ها نه تنها مشکل ترافیک تهران را حل نمی‌کند بلکه بحران‌های ترافیکی را بیشتر می‌کند. کارآمدی خطوط اتوبوسرانی ـ به‌خصوص خطوط تندرو ـ را مختل می‌کند و منجر به کاهش ایمنی می‌شود. باید بگویم با کمال تأسف از همین حالا پیش‌بینی تصادفات جرحی، فوتی و خسارتی عمده را با اجرای این طرح دارم و مطمئن هستم که نه تنها گره‌ای را باز نمی‌کند بلکه گره به گره اضافه خواهد کرد.

وی افزود: باید دید شهرهای بزرگ دنیا که این کار را انجام داده‌اند، کدام کشورها بوده‌اند، چه امکاناتی در کنار آن فراهم کرده‌اند، چه شیوه‌های کنترلی داشته‌اند، چه ابزارهایی در اختیار داشته‌اند، چه فرهنگ عمومی رانندگی وجود داشته است؟ اگر شرایط ما شبیه آن شهرها بود، می‌توانستیم خود را با آنها مقایسه کنیم؛ اما حق نداریم در حالی که هیچ تشابهی ـ نه در دلایل اجرای طرح، نه در زیرساخت‌ها و نه در شرایط اجتماعی و فرهنگی ـ وجود ندارد، صرفاً از آنها کپی‌برداری کنیم؛ اجرای هر کاری مستلزم بررسی کارشناسی است.

انتهای پیام/