جنگ ترانزیتی بین روسیه و اوکراین به اروپا نیز ضربه می‌زند

جنگ ترانزیتی بین اوکراین و روسیه که مقصرش کی‌یف است و طی چند روز پیش بیشتر شد، به شرکت‌های حمل و نقل دو کشور آسیب رسانده است و تولیدکنندگانی که محصولات خود را به این دو کشور صادر می‌کنند به ویژه آنهایی که در اروپا هستند. ترافیک در برخی از کشورهای اروپایی، به عنوان مثال، در مرز لیتوانی یکی دیگر از عوارض جانبی است.

به گزارش ایسکانیوز، خبرگزاری ایتارتاس در گزارشی به تنش ترانزیتی بین روسیه و اوکراین و زیان اقتصادی روسیه و درگیری اروپا در این تنش می‌پردازد.

جنگ ترانزیتی بین اوکراین و روسیه که مقصرش کی‌یف است و طی چند روز پیش بیشتر شد، به شرکت‌های حمل و نقل دو کشور آسیب رسانده است و تولیدکنندگانی که محصولات خود را به این دو کشور صادر می‌کنند به ویژه آنهایی که در اروپا هستند. ترافیک در برخی از کشورهای اروپایی، به عنوان مثال، در مرز لیتوانی یکی دیگر از عوارض جانبی است. کارشناسان، علل ریشه ای وضعیت فعلی را سیاسی و نه اقتصادی می‌دانند و با یک مذاکره که تنها راه حل است، حل و فصل خواهد شد. بسیاری از تحلیل‌گران می‌گویند: در دراز مدت حمل و نقل باید متنوع باشد.

اوکراین در تاریخ 15 فوریه کامیون شرکت حمل و نقل روسیه از طریق خاک خود را متوقف کرد. این تصمیم به دنبال ممنوعیت مشابه وزارت حمل و نقل روسیه برای حمل و نقل اوکراین به تصویب رسید. متوقف شدن حمل و نقل روسیه از سوی ملی‌گرایان اوکراین برای تلافی اقدامات سیاسی تحمیل شد. در تاریخ 1 فوریه رادیکال‌های اوکراین در منطقه «ترانس کارپات» آینده‌ای نامشخص برای تحریم کامیون‌های روسیه را اعلام کردند. کمی بعد فعالان رادیکال دیگر در 9منطقه غربی اوکراین به این کمپین پیوستند.

معاون نخست وزیر روسیه، آرکادی دوروکوویچ، در این باره می‌گوید: 100 کامیون روسی در حال حاضر در اوکراین باقی می‌مانند و 500 کامیون دیگر قادر به ترک اتحادیه اروپا برای بازگشت به روسیه از طریق اوکراین و بلاروس نیستند.

از بین رفتن یک کامیون روسی در مرز روزانه حداقل 200 دلار خرج دارد. وزارت حمل و نقل روسیه پیش از این گفته که در روز سه شنبه نزدیک به 200 کامیون اوکراین در روسیه توقیف شده‌اند.

وسایل نقلیه باری روسی قادر به رسیدن به اتحادیه اروپا با استفاده از مسیرهای زمینی نیستند، چرا که لهستان نیز به روی آنها بسته شده است. مسکو و ورشو تاکنون نتوانسته‌اند شرایطی را برای تعداد کامیون مجاز برای حمل و نقل از کشورهای یکدیگر تعیین کنند. در دسامبر 2015 لهستان از روسیه خواست که در سهمیه‌ها (با بالا بردن لهستان به 100،000 و کاهش روسیه به 20،000) تجدید نظر کند. دو کشور هنوز در حال مذاکره هستند.

برای ارسال محموله‌های روسی تنها یک راه باقی نمانده که محموله‌هایشان را از طریق زمینی به بلاروس و کشورهای بالتیک برسانند و آنجا از طریق کشتی محموله‌هایشان را به اتحادیه اروپا برسانند. این راه پرهزینه است.

صادرات یک منبع اصلی کسب و کار برای شرکت ها در روسیه، لهستان، لیتوانی و بلاروس و تا حدی هم در اوکراین است. در اصل، به منظور جلوگیری از مشکلات عبور از مرز، مشتریان ممکن است به شرکت‌های منطقی روسی به نفع رقبای بلاروس و بالتیک پشت کنند که زیان های اقتصادی برای روس‌ها به همراه می‌آورد.

استاد مدرسه عالی اقتصاد، پروفسور ویکتوریا گرامی به تاس گفت: راه حل مذاکره باید به شناسایی و جایگزین کردن وسایل حمل و نقل دیگری به طور هم‌زمان باشد. ما در حال رقابت در میان وسایل مختلف حمل و نقل نیستیم. این دقیقا جایی است که آخرین تحولات در حال فشار آوردن به ما هستند.

وضعیت فعلی ترکیبی از سیاست و اقتصاد است. گرامی گفت: در هر صورت باید به دنبال یک توافق مذاکره بود. هیچ گزینه دیگری وجود ندارد. در غیر این صورت، مشتریان مجبور هستند تقاص پس دهند.

به نظر او، ترافیک کانتینری ازطریق راه‌آهن و از طریق دریا باید به درجه اول توسعه پیدا کند. این روند جهان است. اما به دور از تمام موارد می‌توان کانتینر کالایی را تحویل داد ولی بسیاری از مواد غذایی یک استثنا محسوب می‌شود.

گرامی معتقد است که مشکلات را با لهستان به احتمال زیاد حل و فصل خواهد شد. آخرین بار ما امتیازاتی به لهستان دادیم. این بار ما باید مقاومت کنیم و بر جای خود پایدار باشیم. ترافیک عظیمی در مقابل شرکت ما وجود دارد. باید برابری وجود داشته باشد. آنها به دنبال برتری هستند. درست است، کشتی و کانتینر کالایی را میتوان بیشتر توسعه داد، اما فشار بر راه آهن در حال حاضر بسیار قوی‌تر است. این وضعیت باید با یک توافق تمام معنا خاتمه یابد.

او گفت: اگر تعداد شرکت‌های روسی به خاطر نتیجه رقابت کاهش پیدا کند، ضربه سخت به محصولات ما خواهد زد چون صنعت ما بسیار بزرگ است. شرکت حمل و نقل بین‌المللی به عنوان ناوگان ترکیبی40 هزار کامیون عمل می‌کند. بسیاری از مردم و بودجه بزرگی از درآمدها درگیر این موضوع هستند. ما نباید بازارمان را واگذار کنیم. باید برابری و تعادل وجود داشته باشد. هر دو شرکت خارجی و داخلی این حق را دارند که در این بازار کسب و کار کنند. نسبت ممکن است متفاوت باشد. نسبت 50/50 مطلوب است. این‌بار سهم ما کوچک‌تر است، هر چند که در سال‌های اخیر افزایش یافته است.

هر چند که در نگاه اول ممکن است به نظر برسد که اوج مسئله در مشکلات روسیه و اوکراین در درجه اول است. این اختلاف اروپا را نیز تحت تأثیر قرار داده است. او گفت: شرکای ما در کسب و کار در اتحادیه اروپا هستند. خطوط طولانی در مرزهای اروپا تنها مشکل نیستند. ما کالاهای آنها را نمی‌گیریم و آنها نیز پولی را بابت آن دریافت نمی‌کنند. تنش‌های مرتبط با تحریم مدت زیادی است که طول کشیده است و ناتوانی در تحویل کالاها صرفا وضعیت را از بد به بدتر تبدیل می‌کند.

ترجمه: الهیار الهی

302

کد خبر: 601135

وب گردی

وب گردی