به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز، این منطقه را مه غلیظ و جنگل‌های سرسبز و انبوه در برگرفته است و به طلای سبز ایران شهرت دارد. جنگل‌های الیمستان، محل رویش گیاه «الیما» است که در اردیبهشت ماه رشد می‌کند و آن‌طور که به‌نظر می‌آید، نام جنگل الیمستان نیز از آن گرفته شده است.

بیشتر بخوانید:

گردشگری ایران / مرداب هسل کجاست؟

معرفی جنگل الیمستان

جنگل  الیمستان از جاهای دیدنی آمل به شمار می‌رود و چون نگینی سبز بر طبیعت بی‌نظیر آن خودنمایی می‌کند. این جنگل نگاه عکاسان داخلی و خارجی را به خود جذب کرده است. طبیعت بکر و زیبایی جنگل‌ها، مراتع و سرسبزی آن وصف‌ناشدنی است. ارتفاع زیاد جنگل از سطح دریا، پایین بودن دما در فصل گرما، وجود چشمه‌سارهای فراوان، پوشش جنگلی متنوع، دشت‌ها و آب زلال و اسب‌های زیبا از شاخصه‌های این جنگل هستند.

قدم به قدم الیمستان تا آن بالا، دیدنی‌هایی نهفته‌ای دارد که مسافران موقع صعود یکی‌یکی کشف‌شان می‌کنند. یکی بین بوته‌ها مردابی را نشان می‌دهد، یکی از خزیدن مارمولک بزرگی هیجان زده می‌شود و دیگری خم می‌شود و از گل‌های رنگ‌به‌رنگ بین راه عکاسی می‌کند.

جنگل الیمستان کجاست؟

جنگل الیمستان از جاهای دیدنی استان مازندران است و در آمل، کیلومتر ۲۰ جاده هراز و در نزدیکی روستای الیمستان قرار دارد.

دسترسی به جنگل الیمستان

از آمل، کیلومتر ۲۰ و از تهران، کیلومتر ۱۴۰ جاده هراز، به مسیر فرعی در سمت راست جاده با تابلویی برمی‌خورید که روی آن نوشته شده است: امامزاده لهاش. وارد این فرعی شوید. در اوایل مسیر به دوراهی می‌رسید که باید جاده سمت چپ را دنبال کنید. این جاده فرعی آسفالته باریک با پیچ و خم بسیار، حدود هفت کیلومتر طول دارد که ابتدا شما را به روستای لهاش و پس از آن با طی حدود سه کیلومتر مسیر خاکی، به ایستگاه اول مسیر جنگل‌پیمایی الیمستان-امامزاده قاسم می‌رساند. (مشاهده ایستگاه اول مسیر جنگل‌پیمایی الیمستان روی نقشه)

طبیعت جنگل الیمستان

الیمستان یک فهرست باز است؛ فهرستی برای آن‌ها که می‌خواهند جاده و جنگل و کوه و استپ، مرتع و دشت و گلزار و قله را در سفری یک روزه تجربه کنند. اختلاف دما و تنوع پوشش در طول مسیر الیمستان بسیار مثال‌زدنی است. جایی هوای مسیر آفتابی و شرجی است، جای دیگر مطبوع و بهاری. جایی مه است و خنک، جای دیگری باد تندی می‌آید. یک جا انبوه جنگل است، مسیر بعدی تبدیل به دشت می‌شود. دشت پایین دست پرچین است، پرچین به سوی مرتع می‌رود، مرتع گلزار دارد و آن بالا قله است و بنای امامزاده‌اش. از قله، خط‌الراس دماوند تا دریای خزر را می‌بینید. آن بالا کل جنگل و همه مراتع اطراف، زیر پای شما است و دور نمای قله دماوند پیش روی‌تان.

در ابتدای مسیر جنگل‌پیمایی، با جنگلی انبوه مواجه می‌شوید. پس از عبور از آن، دشتی دل‌باز را برابر خود خواهید دید که از آن چشم‌اندازی زیبا از قله دماوند قابل‌مشاهده است. اگر بیشتر پیش بروید، وارد جنگل باشکوه‌تری خواهید شد و پس از آن به منطقه کوهستانی می‌رسید. با دو ساعت کوهپیمایی، به قله امامزاده قاسم دسترسی خواهید داشت.

قله امامزاده قاسم الیمستان از جاذبه‌های الیمستان است که با زمستان‌های پربرف و بهارهای همیشه سرسبز، کوهنوردان زیادی را به خود فرامی‌خواند. این قله حدود ۲۵۱۰ متر ارتفاع دارد و یکی از بهترین گزینه‌های کوهنوردی در زمستان به شمار می‌رود. اگر اهل کوهنوردی باشید، قله الیمستان با تمام جاذبه‌های طبیعی اطرافش بهترین گزینه سفر کوهنوردی شما خواهد بود. در کل مسیر دامنه شرقی، قله دماوند در پیش چشمانتان حدیث صلابت می‌خواند.

نقش پای رستم

یکی از جالب‌ترین دیدنی‌های منطقه، نقش پای رستم است که تعجب همه کوهنوردان را برمی‌انگیزد. نرسیده به قله، جای دو شهاب‌سنگ بزرگ دیده می‌شود که حفره‌هایی به عمق ۱۰ متر ایجاد کرده‌اند. بومیان منطقه افسانه‌ای زیبا برای این چاله‌ها دارند. آن‌ها معتقدند این گودال‌ها جای زانوهای رستم است که در این منطقه زانو زده و از آب دریا نوشیده است. دورنمای بی‌نظیر قله دماوند و مناظر زیبای جنگلی با پوشش دشت‌های پر گل، این منطقه را به مکانی مجذوب‌کننده تبدیل کرده‌اند.

روستای لهاش

قبل از رسیدن به جنگل، روستایی قرار دارد که لهاش نامیده می‌شود. لهاش در کوهستانی معتدل و مرطوب واقع شده است. از انتهای روستا اولین نشانه‌های جنگل دیده می‌شود. اغلب ساکنان روستا، زراعت و دامداری می‌کنند و عده‌ای نیز به تولید صنایع دستی و شال‌بافی مشغول هستند. یکی دیگر از جاذبه‌های جنگل الیمستان، زرشک کوه محسوب می‌شود که در بهار و زمستان پذیرای کوهنوردان بسیاری است.

منطقه بکر قلاردن

محلی‌ها در اردیبهشت ماه به‌سمت دشت گل گاوزبان منطقه قلاردن می‌روند، گل گاوزبان می‌چینند و گیاه دیگری به نام «زی زا». راه مسیر چندان شیب‌دار نیست و از روستای الیمستان تا منطقه قلاردن حدود یک ساعت و نیم تا دو ساعت راه است. آنجا بقایایی از یک قطعه قدیمی به‌جا مانده است. همچنین گاوسرایی ساخته‌اند که اقامتگاهی برای چوپانان محلی است. در فاصله‌ای حدود یک کیلومتری گاوسرا، مرتعی به نام «سجمون» گسترده شده است که گله‌دارها با آب چشمه‌های آنجا گله‌های‌شان را سیراب می‌کنند.

اگر فرصت بیشتری دارید، آبشار شاهاندشت، دژ نظامی تسخیرناپذیر ملک بهمن، کتیبه ناصری، روستای نوا، منظره منحصربه‌فرد کوه دماوند از ارتفاع ییلاق نوا و پیاده‌روی در دره سیالیز هرکدام تجربه‌ای خاطره‌انگیز در خود نهان دارند.

بهترین فصل برای بازدید از جنگل الیمستان

اواسط بهار و اوایل پاییز شاید بهترین فصل برای سفر به الیمستان باشد؛ اما از مناظر زیبای زمستانی نیز نمی‌توان چشم پوشید؛ البته به‌ شرطی که تمامی اصول سفرهای زمستانی رعایت شود.

اگر قصد دارید شبی را جنگل الیمستان اقامت کنید، دو گزینه پیش روی شما است. می‌توانید در خانه‌های روستایی و اتاق‌های کرایه‌ای اقامت کنید یا با رعایت اصول، در جنگل کمپ بزنید. برای کمپینگ در نظر داشته باشید که جنگل هیچ امکاناتی ندارد؛ پس تمام وسایل و تجهیزات مورد نیاز خود را همراه داشته باشید.

انتهای پیام/