محمدرضا نیکنژاد کارشناس آموزش و پرورش در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درباره تبعات طبقاتی شدن آموزش گفت: آموزش و پرورش در کشورهایی که آموزش کارکردهای مثبتی دارد و میتواند در رشد و پیشرفت شهروندان موثر باشد، رایگان است و حتی اگر مدارس خصوصی هم وجود داشته باشد، به این معنی نیست که فقط پولدارها میتوانند بروند.
ردپای مافیای مدارس غیرانتفاعی حتی در انتخاب وزیر / تعلیم و تربیت کالا نیست
وی با اشاره به اینکه وجود ۱۵ میلیون دانشآموز در ایران برای بخش خصوصی وسوسهکننده است، افزود: مسیر آموزش در ایران ریلگذاری درستی ندارد و فضا به گونهای رقابتی شده که هر مدرسه خصوصی که بتواند توجه خانوادهها را به سمت خود جلب کند، سود بیشتری میبرد. مدارس غیردولتی با این فرضیه راه افتادند که رقابتی بین مدارس ایجاد شود اما آموزش محل رقابت نیست.
کارشناس آموزش و پرورش ادامه داد: ما فقط مدارس غیرانتفاعی نداریم بلکه مدارس دولتی هم هستند که شهریه میگیرند. من معتقدم که آموزش رایگان در ایران وجود ندارد چراکه حتی در روستاها هم مدارس دولتی برای پرداخت قبض آب و برق، نیازمند دریافت پول از خانوادهها هستند.
نیکنژاد معتقد است که سود بالای بخش خصوصی در بخش آموزش منجر به این شده که آموزش دولتی تضعیف شود. وی در این باره توضیح داد: مدارس دولتی عمدا ضعیف نگه داشته میشوند تا خانوادههایی که وضعیت مالی خوبی دارند، فرزندان خود را به مدارس پولی (غیرانتفاعی و مدارس دولتی که شهریه میگیرند) بفرستند.
وی اضافه کرد: تراکم کلاسی در مدارس دولتی بالاست و این در کیفیت تاثیرگذار است. به تعداد کافی در مدارس مشاور وجود ندارد و نظارتی هم نیست و بچهها از هرطیف فرهنگی در کنار هم هستند و همین موضوع نگرانیهایی برای خانوادهها ایجاد میکند. البته این به معنای کیفیت بالای همه مدارس پولی نیست بلکه پایین نگه داشتن کیفیت مدارس دولتی زمینه را فراهم کرده تا والدین ترجیح بدهند فرزندشان در مدرسهای غیردولتی یا دولتی همراه با شهریه تحصیل کند.
نیکنژاد عنوان کرد: در چند دهه اخیر مافیاهایی هستند که تعارض منافع دارند و برای منفعت بیشتر در مدارس پولی، مدارس دولتی را ضعیف نگه میدارند.
وی اضافه کرد: پیک جمعیت دانشآموزی ما در دوره دوم اصلاحات با تقریبا ۱۹ میلیون نفر بوده است و بعد از آن شرایط به گونهای پیش رفت که زاد و ولد در ایران کمتر شد و تعداد دانشآموزان در دوره احمدینژاد به ۱۲ میلیون نفر رسید. این زمان بهترین موقعیت برای کیفیتبخشی به آموزش و پرورش بود تا با تراکم کمتر، برای بهبود شرایط آموزشی و به روز کردن آن همپای جهان تلاش کنیم.
نیکنژاد توضیح داد: در آن روزها شرایط مهیا بود تا به استاندارد ۱۵ دانشآموز در یک کلاس برسیم، معلمان آموزشدیدهتر شوند و آموزش و پرورش پیشرفتهای داشته باشیم. در آن سالها یک سوم مدارس ما خالی ماند اما این مدارس را تغییر کاربری داده، اجاره دادند و یا فروختند.
وی افزود: امروز شرایط طوری شده که من بیشتر مبصر کلاس هستم چراکه رعایت نظم در کلاسی با ۴۰ دانشآموز دشوار است. من با اخم وارد کلاس میشوم درحالی که درونم اینطور نیست اما برای اینکه بتوانم مدیریت کنم، مجبور به این کار هستم.
کارشناس آموزش و پرورش با بیان اینکه در بسیاری از کشورهای پیشرفته فرزندان مسئولان باید در مدارس دولتی تحصیل کنند، عنوان کرد: مدارس دولتی جایگاه اجتماعی دارند و نباید ضعیف شوند اما فرزندان بیشتر مسئولان در مدارس پولی تحصیل میکنند و برایشان فرقی ندارد که مدارس دولتی در چه شرایطی باشند.
نیکنژاد عنوان کرد: دولت سه وظیفه عمومی دارد که شامل آموزش رایگان، درمان رایگان و امنیت است و نمیتواند برای تامین این موارد بهانه بیاورد. قانون اساسی بر آموزش رایگان تاکید کرده و روند جهانی هم بر عادلانه و رایگان کردن آموزش پیش میرود. دولت نمیتواند بهانه کمبود بودجه بیاورد چراکه آموزش وظیفه دولت است. در دولتهای نوین اساس حمایت از آموزش و درمان رایگان است.
انتهای پیام /
نظر شما