حمید سینی‌ساز کارشناس سیاست‌گذاری آب در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز گفت: در تهران افت فشاری که اتفاق افتاد ناشی از کمبود فیزیکی آب نبود بلکه بر اثر بارندگی مناسبی که اتفاق افتاد تجمع گل و لای در مخزن سد امیرکبیر و فیروز کوه باعث ازمدار خرج شدن ۲ سد از ۶ سد تامین کننده آب تهران و  افت فشار آب در تهران شد.

آب تهران را نمی‌توانیم با روش یک قرن پیش مدیریت کنیم / خشکسالی بیش از نفت دغدغه ساکنان خاورمیانه

کارشناس آب ادامه داد:  در رسانه‌ها القا می‌شود که بحران آب به علت کم آبی و شرایط اقلیمی، است اما باید بپذیریم که همچین شرایطی در صورت عدم بارندگی در طولانی مدت اتفاق می‌افتد نه در شرایطی که بارندگی مناسبی اتفاق بیافتد و بلافاصله بعد از آن افت فشار آب اتفاق بیافتد. ما باید برویم به سوی مهار رطوبت و فرسایش خاک در بالا سر حریم سدها تا این‌که یک بارندگی ساده باعث این نشود که شما منبع عظیم آبی که می‌توانستید از آن استفاده کنید را خودتان مجبور به از کار انداختن آن شوید و مقدار زیادی آب را بدون استفاده نگه دارید؛ این وضعیتی است که در تهران با آن مواجه هستیم.

وی عنوان کرد: رویکرد مدیریت آب ما مبتنی بر فروش حداکثری منابع آب‌های سطحی و روی سطح زمین نگه داشتن هرچی بیش‌تر آب است. خب این باعث می‌شود که ما به ذخیره آب در منابع زیر زمینی اقدام نکنیم. ودر این شرایط تبخیر بیش‌تری در منابع آب‌های سطحی اتفاق می‌افتد به هر حال با آب و هوای گرم و خشک کشور ما این خسارات زیادی به منابع آبی کشور می‌زند و تلفاتی بیش از مصرف دارد و این کار باعث جاری شدن، روان شدن و غیرقابل مهار شدن آب در کشور می‌شود، مثل سیلی که دو هفته پیش به وجود آمد.

 وی افزود: اگررویکرد مدیریت آب ما مبتنی بر ذخیره سازی  زیر سطحی آب باشد، اولا در شرایط بارانی سیلاب شدت کمتر و تلفات کم‌تری دارد و از غیر قابل مهارشدن آب جلوگیری می‌کند. علاوه بر این خاک هم جابه جا نمی‌شود مخازن سدهایی که با میلیاردها تومان ساخته شده‌اند نیز، بر اثر گل و لای ضایع نمی‌شوند و هزینه‌هایش از بین نمی‌رود. اگر سد امیرکبیر را الان بخواهیم بسازیم باید بیش از ۱۵ هزار میلیارد هزینه ‌کنیم. باید مدیریت پس از ساخت هم جدی گرفته شود. مجموع تلفاتی که پیش از مصرف اتفاق می‌افتد، پنج برابر کل مصرف است. که بیشترینش هم تلفات تبخیر و سیلاب‌هایی است که یا به دریاها می‌ریزند یا از مرزهای خشکی کشور خارج می‎‌شوند و از دست می‌روند. شما هرچقدر هم که بخواهید آب را بهینه مصرف کنید، چقدر بر موجودی آب کشور می‌توانید اضافه کنید؟

سینی‌ساز گفت: چون که کاهش تلفات آب پیش از مصرف برای دولت‌ها درآمدزا است اما به جای اینکه جلوی تلفات را بگیرند، بر روی اصلاح الگوی مصرفی تمرکز کرده‌اند و به مردم تلقین می‌کنند تنها راه حل جبران کمبود آب صرف‌جویی در مصرف آب است؛ در حالی که مصرف، یک پنجم تلفات پیش از مصرف است. بعد از تلفات و حجم عظیمی از آب که از دست داده‌ایم می‌رسیم به بخش‌های سه گانه مصرف که می‌شود بخش شرب، صنعت کشاورزی و محیط زیست که انگار محیط زیست سهم آبه‌ای ندارد و به آن توجه نمی‌شود. صنعت کشاورزی، هم در ایران و هم در تمامی کشورهای دنیا بیشترین سهم مصرف را دارد.

وی افزود: به هر حال محصولات کشاورزی هرچقدر هم که کم آب بخواهند، باز هم بلاخره نیاز به آب دارند. کشاورزی را هم که نمی‌توان متوقف کرد، پس کشاورزی بیش‌ترین حجم آب را مصرف می‌کند که طبق چیزی که سازمان ملل ارائه می‌کند نزدیک به ۷۰ درصد است.

سینی ساز در رابطه با فرسودگی لوله‌ها گفت: بیش از یک چهارم آب تصفیه شده در لوله‌ها به مصرف‌کننده نمی‌رسد و فرسودگی زیاد لوله‌ها هم مزید بر علت است و این را همه می‌دانند به دلیل  ضعف مدیریتی است که در شهرها و روستاها وجود دارد و در این جور مواقع وزیر نیرو شهرداری را مسئول نوسازی شبکه‌های لوله کشی می‌داند در حالی که شهرداری‌ها اگر قرار باشد متولی نوسازی شبکه‌های لوله‌کشی باشند، خودشان را مسئول اقتصاد و توضیح نظارت بر مصرف آب چرخانی دانه و در درآمدهای حاصل از آب شریک خواهند دانست. چرا وقتی بحث نوسازی لوله‌ها می‌شود پای شهرداری را وسط می‌کشند.

اتمام پیام/