ایرج حریرچی جامعه‌شناس در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درخصوص ابعاد جامعه‌شناختی اقبال مردم نسبت به«همستر کامبت» گفت: اکثر مردم دنبال تامین زندگی با شانس هستند و به شکل‌های مختلف فریب می‌خورند که پولی باد آورده داشته باشند. وقتی مردم می‌بینند که خانواده با تلاش به جایی نرسیده و امیدی ندارد، به شانس متوسل می‌شوند که ببینیم چه پیش می‌آید و مدام فریب این چیزها را می خورند.

وی افزود: وقتی اشکال سالم درآمدزایی محدود هستند و به جز اطلاع ‌رسانی محدود از طریق پلیس فتا، اطلاع رسانی گسترده‌ای هم انجام نمی‌شود، برخی دنبال مال‌های بادآورده و بخت‌آزمایی می‌روند. سودجویان هم از این موقعیت استفاده کرده و با فریب مردم و تبلیغات متعدد، دنبال کننده پیدا می‌کنند و پول روی پول می‌آورند.

حریرچی عنوان کرد: برای جلوگیری از این اتفاق باید به مردم آگاهی‌ها داده شود و این آگاهی بخشی توسط کسانی باشد که مردم به آن‌ها اعتماد دارند. خلا آگاهی‌بخشی تاکنون باعث شده تا شاهد کلاهبرداری‌های متعددی مانند آنچه در موضوع کوروش کمپانی اتفاق افتاد، باشیم.

جامعه‌شناس با بیان اینکه در نبود فرصت برابر برای رشد و بی‌نتیجه بودن تلاش‌ها افراد به دنبال شانس و اقبال می‌روند، توضیح داد: قاعدتاً این افراد دنبال کار و تلاش نیستند و عده‌ای هم از سر کنجکاوی به این سمت می‌روند. اکثراً دنبال این هستند که یک شبه به همه چیز برسند، با تیک زدن میلیاردر شوند. در این میان عده‌ای فریبکار هم هستند که می‌گویند ما فلان قدر برنده شدیم و کسی هم دنبال اثبات حرف آن‌ها نمی‌رود.

وی در پاسخ به این سوال که چرا مردم هیجانی برخورد می‌کنند و راحت فریب می‌خورند، گفت: مصرف‌زدگی در دنیای امروز باعث شده تا آدم‌ها زیاده‌خواه شوند و دوست داشته باشند تا خیلی زود به همه چیز برسند. از طرفی فرصت برابر در جامعه وجود ندارد که افراد بدانند می‌توان با تلاش به جایی رسید.

جامعه‌شناس بیان کرد: ما بیش از ۲۰ میلیون بیکار در جامعه داریم. تحصیل‌کرده‌های بسیاری هم داریم که یا بیکار هستند یا شغلشان را دوست ندارند. چنین کسی که سرخورده شده پتانسیلی دارد که کسب درآمد از طریق شانس را امتحان کند و این دامی است که اگر در آن بیفتد، در ابتدا شاید سرگرمی باشد اما کم ‌کم آلوده می‌شود.

حریرچی عنوان کرد: برای اینکه این مسائل پیش نیاید باید فرهنگ‌سازی کنیم و این فرهنگ‌سازی باید با مقدمات صحیح آن باشد. ما با نخبگان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بیگانه‌ایم و در نبود نگاه کارشناسی زمینه فریب‌خوردگی در جامعه بیشتر می‌شود.

وی با انتقاد از عملکرد آموزش و پرورش در آموزش نحوه کنشگری اجتماعی عنوان کرد: ما در بحث آموزش به فرزندانمان کار کرده‌ایم و کار آموزش هم دیکته کردن است اما پرورش کار عملیاتی می‌خواهد که باید دقیق‌تر به آن بپردازیم و در این زمینه کم کار کرده‌ایم. باید واژه پرورش را بفهمیم و با کارهای گروهی، مهارت‌های زندگی و اجتماعی به فرزندانمان بیاموزیم.

جامعه‌شناس بیان کرد: ما در مدارس چه کار پرورشی کرده‌ایم؟ بچه‌های ما وابسته به کارنامه و معدل هستند، و در نهایت سود این شیوه به جیب مافیای کنکور می‌رود. اول خانواده‌ و بعد مدرسه در مسأله پرورش بچه‌ها بسیار نقش دارند و در قدم بعدی نقش رسانه ملی پررنگ است اما رسانه ملی ما دیگر مخاطب ندارد. این درحالی است که رسانه ملی می‌توانست نقش مهمی در آگاهی‌بخشی داشته باشد. اگر هر کدام از این نهادها درست عمل می‌کردند امروز آگاهی اجتماعی هم بیشتر بود و شاهد رفتارهای هیجانی نبودیم.

کارآموز خبرنگاری: فاطمه معروفی

انتهای پیام /