در ادامه مصاحبه این عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان با خبرنگار استانی ایسکانیوز را در رابطه با ارزهای دیجیتال می‌خوانید:

به نظر شما علت فراگیر شدن بازی همستر کامبت چیست؟

مهم ترین عامل برای فراگیری این بازی، این است که افراد بسیاری در ایران و جهان، رویای یک شبه ثروتمند شدن را دارند. آنها می‌خواهند با صرف کمترین انرژی و توان، و در کوتاه ترین زمان ممکن، به ثروت هنگفتی دست یابند. به همین جهت، به سمت بازی هایی مانند همستر، می‌آیند.

باید توجه داشته باشیم که ما شاهد رشد های مختلفی در عرصه فناوری اطلاعات هستیم. هر چه جلوتر می‌رویم، دایره فناوری اطلاعات که افراد مختلف برای رسیدن به آسایشِ بیشتر، استفاده می‌کنند، گسترش می‌یابد. یک نمونه آن، ارز دیجیتال است. نات کوین، ارز دیجیتالی است که به این عرصه وارد شد و توانست مورد توجه قرار گیرد و فراگیر شود.
امروزه همستر می‌خواهد یک فضای ارز دیجیتالی را به خود بگیرد.

علت با ارزش بودن ارز بیت کوین چیست؟

در رابطه با ارز دیجیتال بیت کوین، دو پارامتر وجود دارد که آن را مانند طلا، با ارزش می‌کند. یک اینکه این ارز، نیاز به استخراج دارد و مورد بعدی اینکه، کمیاب است و به صورت محدود استخراج می‌شود.

علت اعتماد مردم به بازی همستر چیست؟

نکته اصلی که در بحث بازی همستر و فراگیری آن وجود دارد، پروژه موفق نات کوین است. زیرا در گذشته افرادی توانستند از این مینی اپلیکیشن در تلگرام، درآمد کسب کنند. زمانیکه از سکه های نات کوین، به میزان شش میلیون، به صاحب تلگرام داده شد، ارزش آن سکه ها در حدود چهار برابر افزایش یافت. با توجه به اینکه افراد زیادی توانستند از این ربات، به درآمد برسند، آن ربات تلگرامی در شبکه مبادلات ارزهای دیجیتال ثبت شد و به عنوان یک پروژه موفق، در میان مردم شناخته شد.
همین اعتماد سازی، باعث شده امروزه افراد زیادی، با توجه به موفقیت آمیز بودن پروژه نات کوین و کسب درآمد از آن، حالا به ربات همستر اعتماد کنند و انتظار کسب درآمد از آن را داشته باشند.

آیا بازی همستر تا به امروز به موفقیتی رسیده است؟

این بازی یک ربات تلگرامی است و با جذب افرادی که رویای ثروتمند شدنِ بدون زحمت را دارند، توانسته در مدت زمان کوتاهی، کاربران خود را به بیش از ۱۰۰ میلیون نفر برساند. این خود موفقیت و افتخار بزرگی برای اپلیکیشن تلگرام محسوب می‌شود. چرا که سایر شبکه های اجتماعی در مدت زمان بسیار بیشتری، به این عدد رسیده بودند.
برای مثال واتساپ در مدت سه و نیم سال و اینستاگرام در مدت دو و نیم سال به این تعداد کاربر دست یافته بودند.

علت بالا بودن تعداد کاربران همستر، چیست؟

دلیل اول اینکه در گذشته، مینی اپلیکیشنی در تلگرام توانست با ارز دیجیتال نات کوین، اعتماد مردم را جلب کند. حالا مردم با توجه به تجربه خود، به همستر اعتماد دارند.

دلیل دوم اینکه افراد در بازی همستر، برای دستیابی به تعداد سکه های بیشتر، باید از روابط دوستانه و خانوادگی خود استفاده کنند. به این شیوه که ربات را به دیگران معرفی می‌کنند و آنها، باید با لینکی که برایشان ارسال شده، شروع کنند به جمع آوری سکه. در نتیجه تعداد کاربران، افزایش می‌یابد.

از نظر شما همستر هم مانند بیت کوین، معتبر است و کاربران آن، به پول می‌رسند؟

در بحث بیت کوین، گفته شد که این ارز دیجیتال، کمیاب است و باید استخراج شود. در نتیجه، بیت کوین، با ارزش محسوب می‌شود.
در حالیکه همستر این طور نیست و تمام افراد می‌توانند به راحتی و بدون محدودیت، سکه جمع کنند. در این رابطه ضرب المثلی وجود دارد که می‌گوید پنیر مجانی، در تله موش است. در واقع، اینکه در جهان افرادی وجود دارند که حاضر شده اند به کسانی که فقط با انگشت خود صفحه موبایل شان را لمس می‌کنند، پول پرداخت کنند، عقلانی به نظر نمی‌رسد.
البته باید به این موضوع هم توجه داشته باشیم که تضمینی وجود ندارد که پروژه نات کوین که قبلاً پروژه موفقی بوده، بتواند آینده خوبی داشته باشد.

اما یک فرضیه دیگر هم در رابطه با این بازی وجود دارد. گاهی در ساختارهای فناوری اطلاعات، اپلیکیشن ها یا نرم افزارهایی ساخته می‌شوند تا بتوانند از منابع سخت افزارهای مختلف، به نفع یک کار خاص استفاده کنند. برای مثال، برای انجام بعضی پروژه ها، اگر از یک کامپیوتر معمولی استفاده کنیم، برای خروجی گرفتن، به زمان زیادی نیاز داریم. اما در این مدل، می‌توانیم از ابر رایانه ها استفاده کنیم تا در زمان کمتری به نتیجه برسیم.

یک تغییر که در ساختارهای فناوری، اتفاق افتاده، این است که ما می‌توانیم مجموعه ای از پردازنده های گوشی های مختلف را در کنار هم قرار دهیم تا برآیند استفاده از این پردازنده ها در کنار هم، بتواند به ما یک خروجی ابر رایانه ای بدهد.

با این تفسیر که منابع مختلف بتوانند به یک پردازش، اختصاص پیدا کنند، در ساختار فناوری اطلاعات زیرساخت هایی شکل گرفته تا کسانی که علاقه مند هستند کار پردازشی خود را انجام دهند، مبالغی را پرداخت کنند. در این شرایط، زیرساخت درصدی را برای خودش برمی‌دارد و مابقی درآمدی را که بابت این کار کسب کرده، به پردازنده ها، پرداخت می‌کند.
نمونه هایی از آن، بازی های کامپیوتری یا همین ربات های تلگرامی هستند. در این بازی ها و ربات ها، به افراد القا می‌کنند که در حال بازی کردن و کسب درآمد هستند. در حالیکه کاربران برای آن درآمد، میزانی از پردازنده دستگاه خودشان را به یک کار خاص اختصاص داده اند که خود از آن اطلاعی ندارند و بابت آن پول دریافت می‌کنند.

در کنار این احتمالاتی که در خصوص بازی همستر مطرح می‌شود، می‌توانیم به این مورد هم اشاره کنیم که ممکن است بعضی مواقع اپلیکیشن ها یا ربات هایی با هدف ربودن اطلاعات مهم مانند یوزر نیم( نام کاربری ) و پسورد( کلمه عبور )، در گوشی های تلفن همراه اجرا شوند. یا بعضی مواقع، این اپلیکیشن ها و ربات ها، می‌توانند عاملی باشند که بتوانند با مجوزهای دسترسی که روی گوشی های تلفن همراه، از قبل وجود داشته، در سطوح مختلفِ دسترسی، به منابع گوشی موبایل وارد شوند و بتوانند هر برنامه ای را اجرا کنند و خروجی بگیرند و اطلاعات مهم را به سرقت ببرد.

در دنیای فناوری اطلاعات که اطلاعات ارزشمند ترین رکن آن است، افراد مختلف به دنبال کسب اطلاعات بیشتر هستند و ممکن است این اطلاعات را جمع آوری کرده و بفروشند. برای مثل سایت های بزرگی که کاربران زیادی دارند، اطلاعات کاربران شان را اعم از رفتار یا علاقه مندی ها و نیازهایشان، به یک سری شرکت های خدماتی که قصد دارند محصولات خود را بفروشند، تحویل می‌دهند و آن شرکت با توجه به اطلاعات دریافتی، متوجه می‌شود محصولی که قصد تولیدش را دارد، باید چه شکلی باشد و در چه مکان هایی می‌تواند آن محصول را بفروشد. حتی در فضاهایی که معمولا فضاهای امنیتی برای کشورهای مختلف محسوب می‌شود، نهادهای امنیتی کشورها، به دنبال کسب این اطلاعات هستند و این دست بازی هایی که یکباره بر پایه یک مدل این چنینی فراگیر می‌شوند، می‌توانند هدف هایی باشند که نهادهای اطلاعاتی و امنیتی در کشورهای مختلف با هدف جمع کردن اطلاعات کاربران، از آنها استفاده می‌کنند.

به عنوان نتیجه گیری و سخن پایانی باید بگویم که، افرادی که از ربات همستر استفاده می‌کنند، نباید امید صد در صدی برای رسیدن به پول داشته باشند. زیرا برای حقیقی بودن این ربات و سکه های آن هیچ تضمینی وجود ندارد.

اما از طرفی هم ممکن است به دلیل اینکه کاربران، پردازنده های دستگاه شان را به برنامه ای خاص که کار خاصی انجام می‌دهد، اختصاص داده اند، مبالغی را میان آنها توزیع کنند.

از طرفی دیگر، ممکن است یک شرکت با هدف گذاری اینکه تعداد کاربران خود را به بالای مثلا ۱۰۰ میلیون نفر برساند، مبلغی را برای تبلیغ و جذب کاربر، کنار بگذارد و میان آنها توزیع کند.

اما باز هم می‌گویم که اگر بخواهیم به این مسئله به صورت عقلانی فکر کنیم، متوجه می‌شویم که در این مسئله منطق خاصی وجود ندارد. چرا که دلیلی ندارد که افرادی در جهان دور هم جمع شوند و به کسانی که زحمت خاصی نکشیده اند، پول پرداخت کنند.

خبرنگار: نازنین مولائی منظر/ مهدی میرزایی

انتهای خبر/