مجتبی امیری عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز اظهار کرد: در دانشگاه‌های کشور به خصوص در دانشگاه تهران بحث عرضه و تقاضا مطرح است؛ برای همین مسئولان دانشگاه وادار شدند برای پاسخ به متقاضیان پردیس‌ها را ایجاد کنند. پردیس‌های دانشگاه تهران در ابتدا به دنبال این بود فرصت تحصیل را برای کسانی که به دلایل مختلف موفق به ورود به دانشگاه از طریق کنکور نشدند را فراهم کند.
وی گفت: وقتی سال ۶۸ و ایام جنگ تحمیلی به دانشگاه تهران آمدم، برخی مدیران چون درگیر مسائل انقلاب و جنگ بودند، امکان تحصیل نداشتند لذا با اتمام جنگ به آموزش ضمن خدمت پرداختند که البته مناقشه آمیز هم بود؛ چراکه وزیر وقت علوم مخالف گرفتن دکترا ضمن خدمت بود.
استاد دانشگاه تهران عنوان کرد: دانشگاه‌ها مشکلات مالی دارند و پردیس‌ها که به پردیس‌های پولی معروف هستند، افراد را به سوی مدرک گرایی سوق دادند. البته مدرک گرایی در دانشگاه‌های روزانه نیز وجود داشته است.
امیری افزود: علاوه بر پردیس‌ها، برخی افراد با بورسیه و به شکل استعدادهای درخشان بر اساس معدل به دانشگاه وارد شدند ولی موفق عمل نکردند. چون اینگونه نیست که هرکس معدل بالایی دارد، حتما شاگرد زرنگی است. حتی در نظام آموزشی مشاهده شده برخی افراد با عجز و التماس هم نمره گرفته‌اند. پس اگر بنا بر آسیب شناسی است باید کل نظام آموزشی آسیب شناسی شود.
به گفته وی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران تاکید کرد: نکته دیگری که باید به آن توجه داشت، به خصوص در دانشگاه تهران، هدف پردیس‌ها است. چرا که در ابتدا قرار بود که این پردیس‌ها بین‌المللی باشند. یعنی پردیس‌ها برای گرفتن دانشجو از کشورهای همسایه تاسیس شدند که متاسفانه تحقق پیدا نکرد و طوری بود که دانشجو و استاد باهم می‌رفتند کیش یا ارس و پس از اتمام کلاس به تهران برمی‌گشتند و هزینه‌ها و مسائل مختلفی را به وجود می‌آوردند.
مجتبی امیری اظهار کرد: این مسئله باعث شد دانشگاه‌ها به فکر کوتاه کردن راه اساتید و دانشجویان بیافتند. برای همین پردیس البرز در کرج را تأسیس کرد. چون نتوانستیم در پردیس‌ها دانشجویان بین‌المللی بگیریم، بیشتر دانشجویان داخلی بودند.
وی خاطرنشان کرد: پس اگر بخواهیم آسیب‌های پردیس‌ها را خلاصه کنیم، کثرت دانشجو در پردیس‌ها، تحقق نیافتن هدف پردیس‌ها و از طرفی چون پردیس‌ها جنبه پولی دارند و دانشگاه‌ها مشکلات مالی دارند، وجه پولی و درآمدزایی آن بر وجه آکادمیک آن غالب شده است و باعث شده دانشگاه به سوی کثرت دانشجو رود. وقتی تعداد دانشجویان زیاد باشد، به خصوص در دکتری، استاد فرصت برقراری تعامل با دانشجو را از دست می‌دهد.
امیری ادامه داد: از طرفی چون افراد این پردیس‌ها را پولی می‌دانند، نگاهی منفی به آن دارند و برخی اساتید خوب به دلیل وجود این دیدگاه حاضر به تدریس در پردیس‌ها نشدند و این هم کیفیت آموزش را پایین آورد.
استاد دانشگاه تهران بیان کرد: چون پولی به اساتید پرداخت نمی‌شد و سقف گذاشته و مدام از ساعات تدریس کم می‌کردند، اساتید برتر به تدریس در پردیس‌ها گرایش نداشتند. بنابراین مجبور به بکارگیری اساتید جوان یا دانشجویان دکترای فارغ‌التحصیل شده از دانشگاه شدند که این هم باعث کاهش کیفیت پردیس‌ها شد.
انتهای پیام/
نظر شما