زعیمه نعمت‌الهی عضو هیئت علمی دانشگاه خلیج فارس در گفت‌و گو با ایسکانیوز، درباره کاهش ارتباط علم و صنعت اظهار کرد: در کشور ایران مسئله ارتباط میان صنعت و دانشگاه و اهمیت آن سال‌ها است که مورد توجه قرار دارد و علاوه بر آنکه سیاست‌هایی برای این ارتباط طراحی شده، تلاش‌های زیادی نیز برای ارتقای ارتباط صنعت و دانشگاه صورت گرفته است؛ اما با این‌حال آنچه که در عمل شاهد هستیم عدم شکل گیری یک ارتباط سیستمی بین این دو بخش است و به بیان دیگر هنوز ارتباط نظام‌مند مناسبی بین صنعت و دانشگاه در ایران ایجاد نشده است. با نگاه زیست بومی به اتفاقاتی که در جامعه ما می‌افتد، بدون شک دو عنصر مهم صنعت و دانشگاه است. زمانی که مدل‌های موفق پیشرفت کشورها را بررسی می‌کنیم به ارتباط و کارکرد آنها با یکدیگر می‌رسیم که می‌تواند پیشرفت یک کشور را سریع‌تر یا کندتر کند.
نعمت‌الهی تصریح کرد: کارشناسان معتقدند که بهتر است تمرکز را روی تقویت دانشگاه گذاشت و بعد صنعت را با آن همراه کنیم. برخی دیگر براین باورند که تمرکز را روی صنعت گذاشته و دانشگاه را با آن هماهنگ سازیم. در این دو پیشنهاد یک نقطه مشترک وجود دارد. هر دو معتقدند که بدون ارتباط این دو پیشرفت اقتصادی حاصل نخواهد شد.
وی گفت: دانشگاه هیچ زمانی بدون ارتباط با صنعت نمی‌تواند جایگاه ویژه‌ای پیدا کند و به بالندگی برسد. صنعت نیز بدون فناوری و دانشی که از دانشگاه سرچشمه می‌گیرد نمی‌تواند به بالندگی برسد. پس در این که این ارتباط باید باشد بحثی نیست. موضوع اصلی این است که چرا در برخی اکوسیستم‌ها مانند کشور ایران، این ارتباط خیلی قوی نیست و همگام با یکدیگر پیش نمی‌روند. یکی از دلایل این است که زبان صنعت و دانشگاه از هم فاصله گرفته است. هرکدام به تنهایی راه تخصصی خود را پیش گرفته‌اند. دانشگاه برای حل مسائل تخصصی از زبان آکادمیک استفاده می‌کند در حالیکه صنعت متوجه آن نمی‌شود و آن را نمی‌شناسد. این روند برای صنعت نیز برقرار است. منظور از زبان، یعنی کلماتی که استفاده می‌کنند است. شناخت زبان به مسئله‌یابی و حل آنها بست پیدا می‌کند. به طور کلی، یکپارچگی بین این دو از بین رفته است. زمانی که بررسی می‌کنیم به یکسری راهکارهایی می‌رسیم که به نزدیک کردن آنها به همدیگر کمک می‌کند. به این معنا نیست که دنیا هیچ‌وقت با آن روبرو نشده و راهکاری ارائه نشده باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه تاکید کرد: موضوع قابل بررسی این نیست که کدام یک از صنعت و دانشگاه شروع کننده و پیشقدم برای نزدیک شدن به هم باشند، بلکه برای هردو بسته به شرایط که در آن فعالیت می‌کنند و به خصوص حکمرانی‌ای که حاکم بر این دو است متفاوت خواهد بود. موضوع حائز اهمیت نتیجه این نزدیک شدن است.
راهکارهای هم‌سو شدن صنعت و دانشگاه
نعمت‌الهی اظهار کرد: یکی از راه‌هایی که علاوه بر آموزش کارکنان به دنبال هدف برای نزدیک شدن صنعت به دانشگاه پیشنهاد شده، این است که صنعت دوره‌های تخصصی برای کارکنان برگزاری کند و مدرس را از دانشگاه بیاورند. مورد بعدی که به این هدف کمک می‌کند، برگزاری ورکشاپ، دوره‌همی و سیمنارهاست. از دانشگاهیان دعوت کند که در کنار یکدیگر به گفت‌وگو بپردازند تا به نزدیک شدن زبان بین صنعت و دانشگاه کمک کند. فعلا هدف، ایجاد اشتغال و حل مسائل دانشگاه نیست و تمام تلاش برای همسان شدن زبان صنعت و دانشگاه است. مانند روابط شخصی ای که دو نفر در ابتدای آشنایی با هم نیاز دارند که به گفت‌وگو و تعامل بپردازند.. بعد از آن باید به سراغ مسائل شخصی‌تر رفت.
وی گفت: یک از پایه‌ای ترین چیزهایی که برای پیشقدم شدن دانشگاه توصیه می‌کنند، این است که نشریات تخصصی که در دانشگاه در حال انتشار است را از زبان آکادمیک و رسمی خارج کنیم و به زبان صنعت منتشر کنیم. یعنی زبان آکادمیک در نشریات خیلی طرفدار نداشته است پس بهتر است به زبان عمومی تغییر پیدا کند. زمانی که این نشریات منتشر شدند در اختیار صنعت قرار بگیرد. که یا به صورت داوطلبانه در اختیار شرکت‌ها قرار می‌دهند یا در پرتال دانشگاه بارگزاری می‌شود. پس نزدیک شدن زبان صنعت و دانشگاه موجب شناخت مشکلات بین این دو می‌شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه خلیج فارس عنوان کرد: در مرحله‌ای که صنعت پیشقدم شود می‌تواند برخی پروژه‌های دانشجویی را در قالب حمایت از پایان‌نامه‌ها مطرح کند. حتی پروژه‌هایی که به دانشگاه واگذار می‌شوند را پروژه‌های کوچک، کوتاه مدت و پربازده را در گام‌های اول قرار دهد و از طریق حل این پروژه‌ها گامی فراتر نسبت به همزبانی برداشته شود. از طرفی دانشگاه می‌تواند همین تعامل را از طریق دفاتر ارتباط با صنعت که در دانشگاه‌ها فعال است انجام دهد. همچنین می‌تواند یکسری از توانمندی‌های دانشگاه را که به صنایع نزدیک خود هستند و دسترسی به آن راحت‌تر است را ارسال کند.
وی تصریح کرد: تعامل با صنایع از طریق پیشنهاد متخصصان به آنها جهت حل مسائل و مشکلات می‌تواند شکل بگیرد. از اساتیدی که در صنعت و دانشگاه فعالیت می‌کنند در دانشگاه‌ها دعوت شود و دروس بین اساتید دانشگاه و استاد مدعو صنعت تقسیم شود. همچنین افزایش دوره‌های کارآموزی برای رشته‌های مختلف و اردوهای مرتب در صنعت برگزار شود. چنانچه هرکدام از این دو نتوانند با هم تعامل برقرار کنند، موجودیت هردو به خطر خواهد افتاد. صنعت از فناوری عقب می‌ماند، نوآوری در آن از بین می‌رود و جذب نیروهای متخصص در آن دچار مشکل شود. این موضوع زیاد در جامعه اتفاق می‌افتد و صنعت نمی‌تواند نیروهای ماهری در حوزه‌های مختلف بیابد. دانشگاه نیز با کم شدن این تعامل با کاهش داوطلبان ورود به دانشگاه مواجه می‌شود، با کمبود بودجه روبرو شده و فرصت‌های آزمایشگاهی که صنعت در اختیار دانشگاه قرار می‌دهد از دست می‌رود. صنعت و دانشگاه نه تنها نباید مقابل یا موازی هم باشند بلکه باید مکمل یکدیگر بوده تا زنده بمانند. زنده بودن صنعت و دانشگاه در گرو زنده ماندن یکدیگر است. توجه به این نکته سبب این می‌شود که سیاست‌گذاری‌ها به این سمت روند. و مناسباتی فراهم شود که ارتباط این دو با هم فراهم شود.
انتهای پیام/
نظر شما