به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، مصطفی زمانیان عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در دومین نشست خبری جایزه ملی سیاستگذاری که سهشنبه ۴ دیماه ۱۴۰۳ برگزار شد، اظهار کرد: مفهوم اثرگذاری سیاستی در تعامل و تبادل بین عرصه دولت و دانشگاه شکل نمیگیرد. ساختار سیاستگذاری دو وجهی نیست که خلاصه شود به تقاضا یعنی دولت و عرضه یعنی دانشگاه. نهاد واسط یا سومی لازم است. کار این نهادهای واسط تسهیل امکان تبادل بین ۲ طرف است.
وی افزود: رکن سومی در نظام حکمرانی سیاستپژوهی باید شناخته و معرفی شود. جایزه ملی سیاستگذاری به دنبال شناساندن رکن سوم است که به عنوان جامعه اندیشگاهی آنها را میشناسیم. این جایزه تلاشی است برای معرفی کردن نهادهایی که دانشگاهی یا دولتی نیستند؛ اما بسیار اثربخش هستند. ارتقای کیفیت نظام تصمیمگیری کشور هدف اصلی جوایزی از این دست است.
زمانیان خاطرنشان کرد: متاسفانه این رکن سوم تاکنون نتوانسته شبکهای پایدار برای خودش شکل دهد و به صورت پراکنده فعالیت میکنند. امکان پایدار کردن نیروهای انسانی در بخش اندیشگاهی وجود ندارد چرا که وقتی به توانمندی میرسند، توسط بخشهای دولتی و خصوصی جذب میشوند. این ساختار ناکارآمدی ایجاد میکند. در مجموع نهادهای اندیشگاهی ما مکانیسمی برای سنجش خروجی وجود ندارد. سنجش و تضمین کیفیت از جمله مهمترین لوازم تحقق این امر هستند.
عضو هییت علمی دانشگاه تهران گفت: زیست بوم اندیشگاهی کشور با وجود مشکلاتی که اشاره شد ولی به سطح مناسبی از بلوغ رسیده است. برگزاری چنین جوایز در ساختار کشور اگر همین حد از شناخت وجود نداشت، شدنی نبود. اگر پیشتر کمتر به این بخش توجه میشد، ظرفیت آن وجود نداشت. هماکنون این ظرفیت ایجاد شده و هر سال شرایط بهتری نسبت به سال قبل دارد.
وی تاکید کرد: چند الگوی تامین مالی برای نهادهای جامعه اندیشگاهی میتوان معرفی کرد. گردش نقدینگی یکی از مشکلات نهادهای اندیشگاهی است. این نهادها همیشه از دولت طلبکار هستند؛ اما سر ماه نمیتوانند حقوق پرداخت کنند. ایجاد صندوق حمایت از جامعه اندیشگاهی برای تامین نقدینگی میتواند این مشکل را حل کند. همچنین ایجاد امکان فعالیت گستردهتر برای اندیشکدهها است. به طوری که اگر اندیشکدهای به این نتیجه رسید باید در زمینهای اقدام کند بتواند سریع اقدام کند. نهادهای اندیشگاهی لزوما نهادهای کسب و کاری نیستند و راهکار این است که صنایع حامی این اندیشگاهها باشند.
زمانیان افزود: اگر اندیشکدهها تامین مالی پایدار داشته باشند، میتوانند نخبگان بیشتری را استخدام کرده و به کار بگیرند. البته یک نخبه در انتخاب شغل به شاخصهای غیرمادی هم توجه میکند. یکی از این مسائل، اثربخشی است. نخبگان اگر احساس اثربخشی نکنند، احساس اتلاف عمر دارند.
انتهای پیام/
نظر شما