گروه دانشگاه ایسکانیوز-این عبارت از رهبر انقلاب که طوفان الاقصی «شکست غیرقابل ترمیم» برای رژیم آدم‌کش در سرزمین‌های اشغالی بود را بارها شنیده‌ایم و شاید بعد از حوادث مختلف و متعدد تلخ و شیرین بیش از یک سال اخیر آن را در ذهنمان چرخانده‌ایم. در این میانه‌ها شاید چندباری هم از ذهنمان خطور کرده باشد که چطور؟

فارغ از تحلیل‌های تخصصی سیاسی و نظامی که در این رابطه قابل توجه‌اند، اگر فقط بخواهیم از قاب رسانه، آن هم تنها به یک بخش از جامعه یعنی دانشگاه در جهان نگاه کنیم، احتمالا به مفهوم «غیرقابل ترمیم» نزدیک‌تر می‌شویم.

آن‌جا که با کمپ‌های دانشجویی متعدد اعتراضی در واکنش به حمایت دولت ایالات متحده از آدم‌کشی در غزه مواجه می‌شویم. یا آن‌جایی که استاد زن آمریکایی درحالی که کت بسته توسط ماموران بایدن به بازداشتگاه منتقل می‌شود، همچنان برای همکارانش در غزه فریاد می‌زند. یا جایی دیگر وقتی دانشجوی دانشگاه پنسلوانیا دستگیر شده اما وقتی نگاهش به دوربین می‌افتد، لبخند پیروزی می‌زند. یا مثلا چه کسی فکر می‌کرد کرواتی‌های ژست طرفدار زن یک روز سه زنِ رئیس دانشگاه را در کنگره آمریکا پای میز بازجویی بکشانند که سرآخر آن‌ها هم استعفا دهند و فراری شوند.

این قاب‌ها را که با هم مرور می‌کنیم، در می‌یابیم که نه ما با زبان ناقص رسانه‌ای‌مان، بلکه ابعاد فجیع ماجرای نسل‌کشی آنقدر وسیع و عظیم بوده که تیغ سانسور غول‌های رسانه‌ای دنیا را کُنْد کُنَد و وجدان‌هایی را در مرکز ایالات متحده و آلمان و فرانسه بیدار.

پاپی سابقه اعتراض در دانشگاه‌های آمریکایی هم که می‌شویم برمی‌خوریم به برخی حرکت‌های دانشجویی در دهه‌های شصت و هفتاد قرن گذشته در اعتراض به جنگ‌های خارجی دولت آمریکا؛ چرا؟ چون دانشجوهای آن موقع معتقد بودند که آن جنگ‌ها زندگی و جان خودشان را نیز تهدید می‌کند.

۲۰۲۴ اما کسی برای جان خودش یا تهدید خاک ایالات متحده به کف دانشگاه نیامد، برای خون‌هایی که خیلی آن طرف تر بر روی خاک گرم غرب آسیا ریخته می‌شد، شب و روز در پنسلوانیا، واشنگتن، نیویورک و … کمپ زدند.

امروز چه کسی می‌تواند آبروی رفته رژیم نتانیاهو در قاب‌های اعتراضات دانشگاه هاروارد که روزی خود در آن علوم سیاسی خوانده بود را برگرداند؟ نتانیاهویی که روزی از MIT کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی گرفته بود، دیگر می‌تواند پایش را آنجا بگذارد؟

این‌هاست که غیرقابل ترمیم است. بماند که رژیم صهیونیستی چه ضربه‌های نظامی در این یکسال متحمل شد. چه حقارت‌های بین المللی که نکشید. چه جمعیت‌هایی که شمال سرزمین‌های اشغالی را رها کردند و رفتند. چه اقتصادهایی که در خاک‌های غصبی ورشکست و تعطیل شد. چه عمل‌های جراحی که بر روی پروستات نتانیاهو در طبقه منفی چهار از ترس موشک‌های یمن انجام شد و صدها چه دیگر.

*سردبیر دانشگاه و آموزش باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران (ایسکانیوز)