به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، اواخر شهریورماه ۱۴۰۳ بود که سیدحسین حسینی، سرپرست دانشگاه تهران شد. البته حکم سرپرستی حسینی از سوی وزیر علوم با یک دستور ویژه همراه بود. سیمایی از سرپرست جدید دانشگاه تهران خواسته بود که شورایی از منتخبین دانشگاه برای ایجاد مشارکت حداکثری دانشگاهیان در پیشنهاد افراد شایسته را به وزرات علوم برای انتخاب رییس دانشگاه تهران تشکیل دهد.
این اقدام وزیر علوم با واکنش‌هایی از سوی دانشگاهیان روبرو شد.به طوری که جمعی از تشکل‌های دانشجویی دانشگاه تهران اواسط مهرماه ۱۴۰۳ در نامه‌ای خطاب به سرپرست این دانشگاه خواستار شفافیت سازوکار کمیته دانشگاهیان برای پیشنهاد گزینه‌های ریاست دانشگاه تهران شدند.
تشکل‌های دانشجویی: کمیته پیشنهاد گزینه‌های ریاست دانشگاه تهران شفاف باشد
در این نامه آمده است که با توجه به دستور وزیر علوم تحقیقات و فناوری مبنی بر تشکیل کمیته‌ای جهت پیشنهاد گزینه‌هایی برای انتصاب ریاست دانشگاه تهران، شنیده‌ها و گمانه‌زنی‌هایی به وجود آمده که نگرانی‌هایی را به وجود آورده؛ بنابراین دقت نظر بیشتری را در این امر می‌طلبد. بدیهی است که سیاست زدگی و جناحی شدن انتصابات که مورد تقبیح رئیس جمهور در موارد متعددی بوده است امری غلط بوده و نباید به رویه عمومی تبدیل شود. اهمیت این مورد در وزارت علوم و علی الخصوص دانشگاه تهران صد چندان می شود. در برخی دوره‌های پیشین متاسفانه شاهد این سیاست‌زدگی در محیط آکادمیک بودیم به طوری که دانشگاه، دانشجو و علم‌آموزی برای روسا و مدیران ارشد دانشگاه در اولویت نبوده است.
در ادامه نامه تصریح شده است که این تصمیمات سلیقه ای، اثری جز دلسرد نمودن دانشجو و آسیب به نهاد علم و پیشرفت کشور را ندارد و پرواضح است که ریاست دانشگاه تهران باید با دید ملی و فراتر از هرگونه جناح و حزب بندی، سعی در تحقق رشد و تعالی دانشگاه و دانشجو داشته باشد. به همین سبب به جهت دستور وزیر محترم علوم تحقیقات و فناوری و تصریح ایشان در حکم انتصاب سرپرستی جنابعالی در دانشگاه تهران مبنی بر تشکیل کمیته متشکل از دانشگاهیان برای انتخاب و پیشنهاد گزینه هایی برای ریاست دانشگاه تهران شایسته است سازوکار حضور و اظهار نظر جمیع نمایندگان تشکل های دانشجویی در این کمیته را به شکل رسمی فراهم آورید؛ چرا که دانشگاه تهران، با بالغ بر پنجاه هزار دانشجوی آن است که معنا و هویت می یابد و بنابراین نظر این ذی نفعان و آینده سازان در مدیریت نهاد علم و علی الخصوص مدیریت دانشگاه تهران اهمیت دوچندان می یابد.
در پایان این نامه تشکل‌های دانشجویی دانشگاه تهران اعلام کردند که منتظر پاسخ شفاف حسینی به این موضوع در یک جلسه رسمی یا به شکل عمومی با قابلیت انتشار در فضای عمومی هستند.
این نامه از سوی بسیج دانشجویی دانشگاه تهران، جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران، انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران و مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه تهران با رونوشت به ریاست محترم جمهور، جناب آقای دکتر پزشکیان، مسئول محترم نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری، حجت الاسلام و المسلمین رستمی، دبیر محترم شورای عالی انقلاب فرهنگی حجت الاسلام و المسلمین خسرو پناه، وزیر محترم علوم، جناب آقای دکتر سیمایی صراف و مسئول محترم نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه تهران، حجت الاسلام و المسلمین کرمی نوشته شده بود.
حسینی: شیوه‌نامه فرآیند انتخاب رئیس دانشگاه تهران تدوین شد
حسینی یک ماه بعد و در آبان ماه بی‌توجه به نامه تشکل‌های دانشجویی در پاسخ به سوال رسانه‌ها در مورد فرآیند انتخاب رئیس دانشگاه تهران از تدوین شیوه‌نامه فرآیند انتخاب رئیس دانشگاه تهران تدوین خبر داد و گفت که تا ۲ ماه آینده فرآیند ابلاغ این شیوه‌نامه به انجام خواهد رسید.
با توجه به این که حسینی شهریور ماه در جایگاه سرپرستی دانشگاه تهران منصوب شد و محدودیت ۴ ماهه مدت سرپرستی، دوره فعالیت وی رو به پایان است؛ اما هنوز خبری از تعیین رئیس این دانشگاه نیست. هفته گذشته برخی از معرفی حسینی به شورای عالی انقلاب فرهنگی خبر دادند که توسط روابط عمومی شورا رد شد. با این حال شنیده‌ها حکایت از گفت‌وگوی رئیس‌جمهور با وزیر علوم به منظور صدور حکم ریاست دانشگاه تهران برای علی طیب‌نیا وزیر پیشین اقتصاد دارد.
طیب‌نیااستاد دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران است که به‌جز مسئولیت اجرایی در سطح ملی، سابقه عضویت در هیئت ممیزه، مدیریت گروه آموزشی اقتصاد اجتماعی این دانشگاه را در سال‌های اخیر دارد. او تمام دوران تحصیل خود را در دانشگاه تهران گذرانده و از حامیان مسعود پزشکیان در انتخابات اخیر بود که پس از شکل‌گیری دولت به عنوان مشاور عالی رئیس‌جمهور منصوب شد و حالا به نظر می‌رسد اصلی‌ترین گزینه اداره بزرگ‌ترین دانشگاه دولتی کشور است.
سیمایی: هنوز روش انتخاب رئیس دانشگاه تهران را نمی‌دانم
این شنیده‌ها همزمان شد با اظهارات اخیر وزیر علوم در این زمینه که گفت؛ در دانشگاه تهران نیز هنوز من نمی‌دانم برای انتخاب رئیس آیا با روش مشورتی پیش برویم یا روش دیگری را مدنظر قرار دهیم، هنوز روش آن قطعی نشده است.
سردرگمی وزیر علوم در تعیین شیوه‌ای برای انتخاب ریاست قدیمی‌ترین دانشگاه کشور، صلاحیت وی برای تصدی وزارت علوم را با چالش مواجه می‌کند. چرا که به نظر می‌رسد فردی که به عنوان وزیر به مجلس معرفی می‌شود، لازم است ابتدا برنامه‌ای برای انتخاب روسای دانشگاه‌ها داشته باشد.
جا دارد از سیمایی بپرسیم؛ شما که تاکنون چندین رئیس دانشگاه را تعیین کرده است، از شیوه مشورتی استفاده کرده‌ایم یا دستور از مافوق؟!
گفتنی است، نحوه انتخاب رؤسای دانشگاه‌ها بر اساس قانون شورای عالی انقلاب فرهنگی که خردادماه سال ۱۳۷۸ تصویب شد، بر اساس معرفی وزیر علوم است. در این قانون آمده است که نامزد ریاست دانشگاه با پیشنهاد وزیر ذی ربط به شورای عالی معرفی می‌شود و بلافاصله پس از معرفی در دستور کار شورای عالی قرار گرفته وهمزمان هیأت نظارت و بازرسی احراز شرایط ریاست را بطور محرمانه بررسی می‌کند. با این وجود حسین سیمایی صراف وزیر علوم با استفاده از اختیارات خود با هدف افزایش مشارکت دانشگاهیان، انتخاب رییس دانشگاه تهران را به آن‌ها سپرده است.
پس از رأی‌گیری در اولین یا دومین جلسه شورای عالی، حکم انتصاب توسط وزیر ذی ربط صادر می‌شود. نامزد ریاست دانشگاه باید حداقل دارای پنج سال سابقه عضویت هیأت علمی در مرتبه استاد یاری یا بالاتر را داشته باشد. درشرایط استثنایی، نیاز به‌حداقل دارای سه سال سابقه عضویت در مرتبه استادیاری و رأی ۲.۳ اعضای شورای عالی می‌باشد. در تعیین سرپرست بر اساس مصوبه جلسه ۱۶۱ مورخ ۶۷.۶.۱۵ عمل می‌شود.
انتهای پیام/
نظر شما