به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، اواسط دی ماه سال گذشته بود که تبلیغات عجیب و غریب سریال «ازازیل» در فضای مجازی توسط بهرنگ علوی موجب ترس برخی مردم شد و موجی از حواشی را به راه انداخت تا جایی که حسن فتحی کارگردان این اثر موضع نشان داد و از شیوه تبلیغ سریالش اظهار بی اطلاعی کرد هرچند که گوریلا مارکتینگ در جهان شیوه مرسومی برای تبلیغات است اما این شیوه در ایران چالش های را به همراه دارد.

حسن فتحی کارگردان نام آشنای کشورمان که در ساخت فیلم و سریال های تاریخی دستی بر آتش دارد اینبار دست به ساخت یک سریال با موضوعی متفاوت زده که میتواند برای وی یک چالش محسوب شود. سریالی در ژانر وحشت با موضوع تسخیر جن که حالا با گذشت ۱۲ قست آن بهتر میتوان در مورد سوژه متفاوت حسن فتحی اظهار نظر کرد.

شاید بزرگترین نقطه ضعف این سریال را بتوان تصنعی بودن سکانس و پلان هایی دانست که سعی در ایجاد یک حس ترس در مخاطب دارد اما به هیچ عنوان ترسناک نیست و این سریال با وجود بازیگران خوب و مطرح کشورمان از جمله بابک حمیدیان، پریناز ایزدیار، پیمان معادی، مریم سعادت، محمد بحرانی و... اما بازی های قابل قبولی ارائه نکرده است که شاید دلیل این موضوع ناآشنایی و تجربه جدید بازیگران با ژانر وحشت در سینما و تلویزیون ایران باشد.

ساخت یک فیلم یا سریال خوب از چسبیدن همه اجزا به یکدیگر تشکیل می شود که متاسفانه در سریال «ازازیل» این اتفاق نیفتاده و تک تک اجزا در جای خود لنگ می‌زنند. فارغ از بازی های نه چندان دلچسب برای یک سریال ترسناک موارد دیگری وجود دارد که از ترسناکی این اثر کاسته است. برای مثال عنصر صدا در یک فیلم ترسناک تاثیر به سزایی دارد کمااینکه در بخش صداگذاری این سریال افکت های صدا نه تنها ترسناک نیست بلکه گاها به طنز متمایل شده است.

موسیقی عنصر بسیار مهمی در ژانر وحشت است. حتی فیلم‌هایی که در این ژانر دسته‌بندی نمی‌شوند اما دلهره‌آور هستند هم با موسیقی به موفقیت رسیده‌اند اما «ازازیل» در این بخش هم موفق عمل نکرده است و موسیقی این‌قدر نابجا استفاده شده که حتی نمی‌شود گفت خودش به‌تنهایی خوب است یا بد.

همچنین خاموش و روشن شدن چرغ ها از عناصر دیگر ترس است که در این سریال به نحو اغراق آمیزی استفاده شده و کارکرد ترسناک خود را از دست داده است. استفاده پرحجم از رنگ و نور قرمز در سکانس هایی که قرار است لحظه ترسناکی را به تصویر بکشد موجب تصنع و تبدیل به عاملی بر علیه خودش می‌شود و بیننده را از دیدن ادامه اثر منصرف می‌کند.

از دیگر المان‌های سریال «ازازیل» وجود عروسک هایی دفرمه در این فیلم است. عروسک‌ها که از دیرباز در آیین‌های جادویی و خرافات مورد استفاده قرار میگرفته است، یکی از المان‌های اصلی وحشت در فیلم‌های ترسناک است، اما هنوز مشخص نیست که آیا نیرویی ماورایی در پس حضور آنها وجود دارد یا صرفاً عنصری ظاهری برای ایجاد ترس‌ هستند.

قاب بندی های کج، بازی های بیرون زده و تدوین های شلوغ و گاها بی ربط، ندادن دیتاهای کافی و روایت سردرگرم و از همه مهمتر نداشتن پیام در متن فیلم موجب شده تا مخاطب نتواند با هیچ بخشی از این سریال ارتباط بگیرد و اثر جدید حسن فتحی در کسب موفقیت ناکام بماند.

فیلمنامه ضعیف و در ادامه آن ساخت ضعیف «ازازیل» تلاش دارد تا با فریادزدن «آی ملت بترسید»، مخاطب را بترساند در صورتی با گسترش روزافزون سکوهای نمایش خانگی و توسعه دسترسی مردم به فیلم و سریال‌های روز دنیا آنقدر آثار خوب و موفق در این ژانر دیده شده که ساخته جدید حسن فتحی شانسی برای رقابت با هیچ اثری در این ژانر ندارد.

هرچند شاید تصمیم حسن فتح برای ساخت سریالی با موضوعی متفاوت یک جسارت به شمار آید و خلا دوست داران این ژانر را کمی پر کند اما ساخته شدن آثار خوب داخلی و دسترسی به فیلم های روز خارجی باعث شده تا سطح توقع مردم برای تماشای فیلم های خوب بالا برود و به راحتی هر اثری را نپذیرند.

انتهای پیام/