به گزارش ایسکانیوز، محمدگلی کارشناس مسائل غرب آسیا در خصوص تنش هایی که اخیرا میان ایران و کویت رخ داده در تحلیلی عنوان کرد:

روز پنج شنبه خبرگزاری «العربیة» وابسته به عربستان سعودی خبری منتشر کرده و اعلام نمود وزارت خارجه ی کویت به سفیر ایران 48 ساعت مهلت داده تا خاک این کشور را ترک کند. این خبر در وبگاه ها و خبرگزاری های فارسی زبان نیز بازتاب گسترده ای پیدا کرد. اما چند ساعت بعد دستگاه خارجی کویت تعیین مهلت برای سفیر ایران به منظور ترک خاک این کشور ظرف 48 ساعت آینده را تکذیب کرده و از گامهای دیگر دیپلماسی جهت حفظ حقوق و امنیت کویت سخن به میان آورد.

از طرفی کویت با ارسال ابلاغیه ای به سفارت ایران، پرده از گام های دیگر دیپلماسی برداشته و موارد ذیل را از سفارتخانه مستقر ایران در کویت مطالبه کرد:

1.کاهش نیروهای سفارتخانه از 19 نفر به 4 نفر

2️پلمپ و بستن کلیه مراکز فرهنگی و نظامی ایران در کویت

3️دستور به توقف فعالیت کلیه کمیته های مشترک بین دو کشور که مباحث مربوط به تعامل و همکاری و همگرایی بین دو کشور را مهیا و سهولت می بخشند.

موارد سه گانه مذکور می بایست در عرض 45 روز آتی اجرایی گردد.

* دلایل ظاهری و فرعی کاهش سطح روابط:

دلیل کویت برای تقلیل و کاهش سطح روابط دیپلماتیک با ایران، اتهام نابجای ارتباط (خلیه) گروه شبه نظامی «العبدلی» به فرماندهی حسن عبدالهادی با ایران و حزب الله لبنان بوده است که با اعضای 15 نفره ی خود در سال 2015 توسط نهادهای امنیتی کویت به همراه مقادیری سلاح و مهمات دستگیر شد. بر اساس گزارش ادعایی دستگاه قضایی کویت 15 نفر از این افراد از شیعیان کویت و یک نفر از شیعیان ایران بوده اند که 14 نفر از این افراد دستگیر شده بنا بر گزارش ادعایی روزنامه کویتی «السیاسة» توانستند با قایق تندرو در سال 2017 به ایران متواری شوند.

کویت در حالی ادعای مزبور را مطرح می کند که ایران بارها اعلام کرده هیچ ارتباطی با «خلیة العبدلی» ندارد.

حتی در این رابطه و بعد از اتهامات و اقدامات اخیر کویت، وزارت خارجه ایران کاردار کویت در تهران را فراخوانده و مراتب اعتراض خود به مقامات را کویتی اعلام نموده و نسبت به اقدامات متقابل هشدار داده است.

* تحلیل و ارزیابی:

بر اساس آمارهای غیر رسمی 40 درصد جمعیت چهار میلیونی کویت شیعه هستند که از ایران(خوزستان، بوشهر) عربستان(احساء)،بحرین(جمعیتی که به بحارنه معروف هستند) و عراق(بصره، نجف و کربلا) به کویت مهاجرت کرده اند. چند عامل موجب شده جمعیت مذکور بعضاً در تعارض با خاندان آل صباح قرار گیرند که انقلاب ایران، پیدایش حزب الله، حمایت کویت از عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران و از همه مهمتر استعمار داخلی و تبعیض، مهمترین دلایل تعارض ذکر شده و بعضاً مخالفت برخی جریان های غیرمحافظه کار، با رژیم حاکم بر کویت هستند.

بنابراین وجود جریان معترض و منتقد به سیستم موجود می تواند هزینه و چالش هایی را بر سیستم سیاسی کویت تحمیل کند. اما بهانه ارتباط شیعیان کویت با ایران، حزب الله لبنان و دیگر گروه های مقاومت، سرکوب و قلع و قمع مخالفان را امکانپذیرتر و سهل تر می کند.

از طرفی نقش عربستان در این اقدام کویت کاملاً مشهود و در ادامه نبرد دیپلماتیک رژیم آل سعود علیه ایران و محور مقاومت قابل اعتبار دهی است.

آل سعود از زمان قدرت گرفتن محور مقاومت به انحاء مختلف(تهدید، تطمیع، فشار و قطع رابطه) تلاش می کند ایران را از لحاظ سیاسی منزوی کرده و اتهامات واهی و بی اساس همچون حمایت از تروریسم را به ایران ضمیمه کرده تا تمهیدات لازم جهت اقدام سازمان های بین المللی علیه ایران را مهیا کند.

از طرفی در چارچوب دو قطبی نگر عربستان به منطقه، قطب یا کشور خارج از دو قطب نمی تواند وجود داشته باشد. در این راستا عربستان می کوشد در وحله ی اول کشورها را از نزدیکی به ایران بر حذر داشته و در وحله ی دوم در قطب خود دسته بندی و جا دهی کند. در قالب همین تحلیل است که وزارت خارجه رژیم آل سعود بلافاصله بعد از اقدامات اخیر کویت به این اقدامات و کنش ها مهر تأیید می زند.

حرکت اخیر کویت کاملاً با تحریک و تحریض عربستان انجام شده است. از طرفی قطر حاضر نشد شروط 13 گانه دول اربعه(عربستان، مصر، بحرین و امارات) برای از سر گیری روابط و رفع محاصره را بپذیرد. لذا به نظر می رسد عربستان با فشار به کویت برای کنشگری اخیر، به دنبال خط و نشان کشیدن برای قطر است. چرا که در کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس جز عمان و به نسبت متفاوتی قطر و کویت، سایر دولت ها در پازل عربستان بازی می کنند. بنابراین آل سعود به ویژه محمد بن سلمان با این فشارها و رفتارها به دنبال ایجاد فاصله بین ایران و کشورهای مذکور است.

301