سیدرضا حجازی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، درباره موانع کارآفرینی دانشگاه‌ها در ایران، اظهار کرد: نبود قانون یکی از مهم‌ترین مشکلات کارآفرین شدن دانشگاه‌ها در ایران است. منظور از قانون موضوعات مربوط به مالکیت فکری و سیستم‌های ثبت اختراع است که از آن تحت عنوان سیستم مجوزدهی و ثبت پتنت یاد می‌شود.
وی با اشاره به این که متاسفانه در کشور ما خلاهای قانونی وجود دارد و مالکیت‌ها به درستی، تعیین نشده است، افزود: من پروژه‌های زیادی را سراغ دارم که از سوی اعضای هیئت علمی انجام شده و می‌توانسته تبدیل به صنعت شود؛ اما چون معلوم نبوده که مالکیت آن با چه کسی است، کار متوقف شده و استاد حاضر نشده کار را جلو ببرد چون بستر قانونی که حاکمیت باید آن را مهیا می‌کرده، مشخص نبوده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در ادامه خاطرنشان کرد: فراهم نشدن بسترهای کلان و محیطی برای حرکت دانشگاه‌ها به سمت کارآفرینی، موانع زیادی را بر سر راه کارآفرین شدن دانشگاه‌ها قرار داد.
حجازی با بیان این که نبود اکوسیستم کارآفرینی یکی از مهم‌ترین موانع محیطی برای تحقق کارآفرینی دانشگاهی در ایران است، افزود: دانشگاه در صورتی می‌تواند در اقتصاد جامعه نقش داشته باشد که اکوسیستم وجود داشته باشد. منظور از اکوسیستم کارآفرینی این است که نهادهای محیطی به گونه‌ای خاص با هم تعامل داشته باشند تا کارآفرینی محقق شود. دانشگاه، دولت، افراد جامعه، رسانه‌ها و نهادهای تامین مالی برخی از اجزای این اکوسیستم هستند.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با اشاره به این که جایگاه دانشگاه در اکوسیستم کارآفرینی ایران تعریف نشده است، گفت: به عبارت دیگر، نقش دانشگاه به عنوان حل کننده مسائل جامعه برای این نهادها تعریف یا پذیرفته نشده است.
وی با تصریح بر این که متاسفانه این باور در دانشگاه‌های ایران ایجاد نشده است که دانشگاه بخشی از اکوسیستم حل مسئله جامعه است، یادآور شد: در نتیجه، دانشگاه در این اکوسیستم جایی ندارد و از صنعت و جامعه جدا شده است.
ارتباط دانشگاه و صنعت در ایران بخشی از فرایند معمول جامعه نیست
حجازی با تاکید بر این که اگر در مواردی بین دانشگاه و صنعت ارتباط برقرار شده است، استثناست و بخشی از فرایند معمول جامعه نیست، افزود: نخستین مشکل این است که این اکوسیستم به صورت کامل شکل نگرفته و اجزای آن محقق نشده است. مثلا یکی از اجزای این اکوسیستم، نهاد حاکمیت است. به این معنا که حاکمیت برای شکل‌گیری این اکوسیستم باید زیرساخت‌هایی شامل زیرساخت‌های پشتیبانی را آماده کند. در این زمینه کارهایی مانند تاسیس پارک‌های علم و فناوری، حمایت از مراکز رشد، حمایت از مراکز شتابدهی و تامین مالی برای کارآفرینی در جامعه انجام شده؛ اما کامل نبوده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با بیان اینکه مشکل دیگر این است که ماموریت‌های دقیقی که هر کدام از این نهادها باید داشته باشد، به صورت کامل مشخص نشده است، گفت: چون ارتباط‌شان با دیگر اجزای اکوسیستم به خوبی برقرار نشده و چرخدنده‌های این موتور به خوبی با هم کار نمی‌کنند تا کارآفرینی بتواند در کشور رقم بخورد.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران تصریح کرد: در مواردی هم لازم است که دولت از فناوری‌های خاص پشتیبانی کند. علیرغم این که در برخی موارد این حمایت‌ها انجام شده؛ اما همیشه نبوده است. مثلا ستادی در حوزه نانوفناوری تشکیل شده؛ اما در همه حوزه‌ها این حمایت وجود ندارد.
وی با تاکید بر این که مشکل دیگر این است که سرمایه‌گذاران خطرپذیر به خوبی تعریف نشده‌اند و فرهنگ آنها در ایران نهادینه نشده است، یادآور شد: اسم‌شان آمده اما رسم‌شان نه. مشکل دیگر این است که مراجعه صنعت به دانشگاه و پذیرش این واقعیت که دانشگاه می‌تواند مشکلات را حل کند، کم است.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در پایان اظهار کرد: وظیفه حاکمیت است که در اغلب مشکلات کلان و محیطی ورود کند چه در زمینه فرهنگسازی و چه در موضوعات مالی، قانونی و ساختارهای پشتیبان.
انتهای پیام/
نظر شما