به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، ایران درودی در ۱۱ شهریور ۱۳۱۵ در خانواده‌ای اشرافی در نیشابور زاده شد. پدرش خراسانی و مادرش قفقازی بود. تبار پدری‌اش بازرگان بودند و مادرش به همراه خانواده پس از انقلاب اکتبر و تشکیل کشور شوروی از قفقاز به ایران مهاجرت کردند. درودی در کودکی با خانواده به اروپا سفر کرد و از شهرهای مختلف اروپا دیدن کرد.

وقتی جنگ جهانی دوم شروع شد خانواده او که در هامبورگ زندگی می‌کرد به ایران بازگشتند و مدتی در مشهد زندگی کردند و بعد به تهران آمدند و ساکن تهران شدند.

درودی در حالی که در مدرسه درس می‌خواند به دلیل علاقه به نقاشی به کلاس‌های آزاد طراحی و نقاشی هم می‌رفت.

بعد از پایان تحصیلات متوسطه راهی فرانسه شد تا در دانشکدهٔ هنرهای زیبای پاریس نقاشی بخواند. پس از پایان تحصیلات به ایران بازگشت و در اردیبهشت ۱۳۳۹ آثارش در تالار فرهنگ تهران به نمایش گذاشته شد.

در سال‌های دهه ۴۰ در شهرهای مختلف اروپا آثار خود را در گالری‌های مختلف به نمایش گذاشت و سپس به آمریکا رفت.

وی در آمریکا با پرویز مقدسی کارگردان تئاتر و سینما آشنا شد و با یک‌دیگر ازدواج کردند. هر چند دوران زندگی مشترک این دو طولانی نبود و با مرگ زود هنگام مقدسی به پایان رسید اما تاثیر بسیار عمیقی بر درودی گذاشت و او دیگر هرگز ازدواج نکرد.

ایران درودی تا کنون در بیش از ۴۳ نمایشگاه آثار خود را به دید عموم گذاشته است و با نوشتن کتاب «در فاصلهٔ دو نقطه» به نویسندگی نیز روی آورده است.

برخی از منتقدین بر این باورند که سبک وی در نقاشی به پیروی از مکتب فرا واقع گرایی (سورئالیسم)است.

مناظر غالب در آثار درودی بیشتر حاشیه کویر و گل‌هایی است خاص با دیوارهایی شیشه‌ای و افق که به آثار درودی فضایی خاص و عمیق بخشیده است.

برپایی ده‌ها نمایشگاه داخلی و خارجی، کسب جوایز مختلف و چندین بزرگداشت از مقام هنری درودی حاصل سال ها فعالیت این هنرمند است.

ایران درّودی در دهه‌ی ۴۰ پس از نمایش آثارش در گالری­‌های مختلف، برای آموختن کارگردانی و تولید برنامه­‌های تلویزیونی به انستیتو آر. سی. ال نیویورک رفت. در نیویورک با پرویز مقدّسی که در رشته کارگردانی سینما و تلویزیون تحصیل می­ کرد آشنا شد و با او ازدواج کرد. چندی بعد درّودی به همراه همسرش به ایران بازگشت و در سازمان تازه تاسیس تلویزیون در سمت تهیه کننده و کارگردان برای مدت ۶ سال به فعالیت پرداخت. حاصل این فعالیت تهیه و کارگردانی بیش از ۸۰ فیلم مستند تلویزیونی موفق از هنرمندان ایران و جهان بود که سبب شد دانشگاه صنعتی شریف از او دعوت به عمل آورد تا به عنوان استاد افتخاری، تدریس تاریخ و شناسایی هنر را در این دانشگاه برعهده گیرد.

برگزاری ٦٤ نمایشگاه انفرادی و شرکت در بیش از ۲۵۰ نمایشگاه گروهی در کشورهای اروپایی، ایران، مکزیک، ژاپن وآمریکا است. انتشار مقالات و نقدهای تحقیقی و هنری در مطبوعات ایران، ایراد سخنرانی در مراکز فرهنگی و هنری دنیا، تهیه و کارگردانی بیش از ۸۰ فیلم مستند تلویزیونی از هنرمندان ایران و جهان، نگارش و انتشار کتاب زندگینامه خودنوشت «در فاصله‌ی دو نقطه...!» حاصل بیش از٦٠ سال فعالیت همه جانبه ­ی او در عرصه ­ی هنر معاصر ایران است که تا امروز ادامه دارد. فعالیت‌‎هایی که در کنار نشست و برخاست با بزرگانی، چون آندره مالرو، سالوادور دالی، ژان کوکتو، آنتونیو رودریگز، احمد شاملو و... و بیان منحصر به فرد وی در نقاشی، او را به یکی از مهم‌ترین نقاشان ایران و جهان بدل کرده است.

موزه هنرهای معاصر تهران، موزه هنرهای زیبای کرمان، کاخ موزه سعد آباد، کاخ صاحبقرانیه، موزه ایکسل بلژیک و موزه هنرهای معاصر نیویورک از جمله مکان‌هایی هستند که در کنار مجموعه داران سرشناس، آثار ایران درّودی را در گنجینه خود دارند.

ایران درّودی در آخرین فعالیتش، بعد از تاسیس بنیادی در سال ۱۳۹۰، ۱۹۵ اثر برگزیده­ ی خویش را که طی ٤٧ سال با هدف ارائه در موزه ­­ی شخصی خود حفظ کرده بود، به صورت محضری به این بنیاد و مردم ایران بخشید، وهزینه‌ی ساخت موزه را از محل فروش منزلش در پاریس تامین کرد.

در اسفند ماه سال ۱۳۹۴ شهرداری تهران قطعه زمینی واقع در خیابان سید جمال الدین اسد ابادی، جهت بهره برداری موزه­‌ی اثار نقاشی ایران درّودی در نظر گرفت. متاسفانه مراحل اداری ان بیش از انتظار به طول انجامید، سرانجام در خردادماه ۱۳۹۷ شورای اسلامی شهر تهران بهره برداری از زمین مذکور را پس از دوسال وچهار ماه با اکثریت آراء تصویب کرد. اکنون بنیاد بی ­صبرانه منتظر ابلاغ رسمی آن است تا کار ساختمان موزه شروع شود.

درودی به عقیده برخی منتقدان پیرو مکتب فراواقع‌گرایی (سورئالیسم) بود. مجله کافور، چاپ فرانسه، در نقد آثار درودی فضای کارهای وی را شبیه آثار سالوادور دالی و ماکس ارنست دانست. درودی در سال ۱۹۷۰ به درخواست دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف به تدریس تاریخ هنر در این دانشگاه پرداخت. او از پیشگامان نقاشی معاصر ایران به شمار می‌رود و شش دهه پیش، از معدود چهره‌های مرتبط و شناخته شده در جامعه هنری جهان بود.

سرانجام، بانو درودی که شهریورماه ۱۴۰۰ به بیماری کرونا مبتلا و در بیمارستان بستری شده بود، دوران نقاهت پس از بهبودی نسبی را در منزل گذراند اما بالا بودن سن و درگیر شدن با بیماری‌های دیگر او را ناچار کرده بود مدام در رفت و آمد به بیمارستان باشد. تا اینکه سرانجام حوالی ساعت هفت صبح  جمعه هفتم آبان ۱۴۰۰ در بیمارستان دی تهران جان به جان‌آفرین تسلیم کرد و از دنیا رفت.

انتهای پیام/