به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز ، براساس گفته مدیرکل منابع انسانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، طبق استانداردهای منابع انسانی در این وزارتخانه و با توجه به بازنشستگیها در سالهای اخیر و جایگزین نشدن آنها با نیروهای جوان، کمبود بیش از ۱۰۰ هزار نفر در وزارت بهداشت وجود دارد.
این کمبود در حوزه پرستاری بیشتر به چشم میآید اما سوال اینجاست که چرا استخدامی انجام نمیشود؟
وعده آقای وزیر محقق نشد
بهرام عیناللهی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی وعده داده بود که امسال ۱۲ هزار تخت به بیمارستانها افزوده میشود و به همین دلیل باید ۱۲ هزار پرستار نیز استخدام شوند اما چند ماهی تا پایان سال نمانده و هنوز خبری از استخدام پرستار جدید نیست.
از جهتی از آنجا که هزینه آموزش پرستاران بسیار هزینه بالایی است باید برای نگهداری آنها هم برنامهریزی جدی داشت زیرا در این سالها با توجه به شرایط سخت کار پرستاران، بسیاری از این گروه کادر درمان یا خانهنشین شده یا از کشور مهاجرت کرده که این مساله نیازمند بازنگری در عرصه فعالیتی آنهاست.
محمد میرزابیگی رئیس سازمان نظام پرستاری کشور درباره برخی مشکلات پرستاران گفت: ۱۰ هزار پرستار طرحی جوان و متاهل که در دوران کرونا در بیمارستانها مشغول بودند، اکنون خانهنشین شدهاند و اگر فکری برای پرستاران بیکار نشود، تعداد نیروهای طرحی خانهنشین شده به ۱۷ هزار نفر افزایش مییابد.
میرزابیگی خاطرنشان کرد: پرستاران همواره در جامعه مظلوم واقع شدهاند و باید مانند قشر فرهنگیان یا جامعه کارگری به مطالبات آنها توجه اساسی شود.
رئیس سازمان نظام پرستاری کشور اظهار کرد: باید زیر ساختهای اساسی و تعداد نیروهای پرستاری در نظام بهداشت و درمان کشور فراهم شود و هزینههای درست و بهموقع برای بکارگیری نیروهای طرحی و مطالبات پرستاران تخصیص پیدا کند.
رئیس سازمان نظام پرستاری با بیان اینکه ۱۰۰ هزار کمبود پرستار در کشور وجود دارد، گفت: جذب ۱۷ هزار پرستار عدد قابل توجهی نیست؛ کمبود نیروی پرستار باید ساماندهی شود تا برای همیشه این مشکل اساسی را برطرف کنیم.
علاوه بر این وضعیت استخدام پرستاران قراردادی و طرحی هم مشخص نیست. البته عباس عبادی، معاون پرستاری وزیر بهداشت چندی پیش گفت که به زودی مجوزهای استخدام از سازمان امور استخدامی اخذ میشود اما همچنان این سوال مطرح میشود که چرا از آخرین آزمون استخدامی دو سال میگذرد؟
محمد شریفیمقدم؛ دبیرکل خانه پرستار در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درباره میزان کمبود پرستار در کشور گفت: تامین نیروی انسانی با شاخصهای مختلف سنجیده میشود و مهمترین آن نسبت پرستار به جمعیت است. کشورهای اروپایی به ازای هر هزار نفر ده پرستار دارند و برای دریافت حداقل خدمات پرستاری به سه پرستار برای هر هزار نفر نیاز است. سازمان بهداشت جهانی هم اعلام کرده که هرچقدر تعداد پرستار از این حد استاندارد (سه نفر) کمتر باشد، به همان نسبت به مردم خسارت وارد میشود. در نتیجه کمبود پرستار ارتباط مستقیمی با سلامت مردم دارد. در کشور ما این شاخص ۱.۶ است.
او افزود: شاخص بعدی نسبت تعداد پرستار به تخت است که در کشور ما میزان استاندارد ۲.۵ اعلام شده اما آنچه در واقعیت وجود دارد ۱.۱ است. در واقع باید برای رسیدن به حداقل استانداردها یک برابر جمعیت فعلی پرستاران، نیروی جدید جذب شود.
شریفیمقدم عنوان کرد: وظیفه حاکمیت تامین سلامت مردم است و یکی از ابزارهای رسیدن به این هدف هم تامین نیروی کافی است. علاوه بر این این نیروها هم باید کارآمد باشند اما همان تعداد کافی را هم نداریم چه برسد به تامین نیروی متخصص و ایجاد رضایت شغلی در آنها!
از آخرین آزمون استخدامی دو سال میگذرد
او افزود: آخرین آزمون استخدامی وزارت بهداشت در سال ۱۳۹۹ انجام شده است؛ در سال ۱۴۰۰ هیچ آزمونی نداشتیم و در سال جاری هم تاکنون خبری از برگزاری آزمون منتشر نشده است. علاوه بر این سالانه تعدادی هم بازنشست میشوند و برخی هم مهاجرت میکنند.
دبیرکل خانه پرستار در پاسخ به این سوال که چه چیزی سد راه برگزاری آزمون است، گفت: در وزارت بهداشت مافیا وجود دارد و سیستمها شفاف نیستند. نظام سلامت ما از بخشهایی است که بودجه هنگفتی را جذب میکند و علاوه بر این از منابع دیگر مانند بیمهها و مردم هم پول تزریق میشود اما نبود شفافیت و حسابرسی منجر به ایجاد این شرایط شده است. در واقع جذب نیروی انسانی منافعی برای سیستم مافیایی ندارد. اختلاف کارانهها در هیچ کجای دنیا بیش از سه برابر نیست اما ما اختلاف صد برابری داریم!
او ادامه داد: تصمیمگیرندگان نظام سلامت خود ذینفع هستند. تعارض منافع باعث میشود که بودجه در جایی اشتباه هزینه شود. طبقهای بر وزارت بهداشت حاکم است که جان مردم برایشان اهمیت ندارد. علم روز دنیا میگوید که پایه تحول در نظام سلامت نیروی انسانی است و علاوه بر این که برای آموزش و متخصص شدن این نیرو تلاش میکنند، جذابیتهای شغلی هم فراهم میشود تا نیروهای کارآمد و راضی داشته باشند اما در ایران وزارت بهداشت ترجیح میدهد که نیروهای موقت و طرحی جذب کند. نیروی موقت هم مطیع است زیرا امنیت شغلی ندارد و هرچه بیمارستان بخواهد انجام میدهد.
شریفیمقدم بیان کرد: مسئولان وعدههای بسیاری میدهند و حالا هم که روز پرستار نزدیک است، وعدهها هم بیشتر شده است. اگر ارادهای برای انجام کار باشد، مشکلات حل میشود؛ چطور افزایش کارانه پزشکان یک شبه اتفاق افتاد؟ چطور انقدر خاموش و بدون توجه رسانهها این کار را انجام دادند؟ پس اگر بخواهند کاری کنند، میتوانند اما اراده ندارند.
دود کمبود پرستار در چشم مردم
او ادامه: مردم از کمبود پرستار خسارت میبینند. با قول دادن که مشکل حل نمیشود. ما مدام شاهد فوت مردم در اثر این کمبود هستیم اما مردم متوجه این موضوع نمیشوند. در آمریکا ۹۵ درصد از مدیران بیمارستانها غیرپزشک هستند و درصدی هم که پزشک هستند در زمان ریاست، طبابت نمیکنند اما در کشور ما همه رئیسان پزشک هستند. مدیریت علم است و اینکه کسی پزشک خوبی باشد، لزوما مدیر خوبی نیست. این مدیران چطور مدیریت میکنند درحالی که مشغول طبابت و تدریس هستند؟ در دنیا مدیران باید تمام وقت در محل کار حاضر باشند اما در ایران این اتفاق نمیافتد.
یکی از پرستاران در این باره میگوید: کمبود نیرو در کل کشور وجود دارد و این موضوع در شهرستانها بیشتر به چشم میخورد. مثلا بخشی که نیاز به چهار پرستار دارد با دو پرستار اداره میشود. بخش اورژانس بیمارستان ما پیش از این ۱۵ پرستار داشت اما امروز تنها هشت نفر نیرو دارد. مدیران هم برای جبران کمبود نیرو ساعتهای اضافهکاری اجباری برای ما مشخص میکند.
او توضیح داد که فشارکاری در بیمارستانهای دولتی بالاست و پرستاران ترجیح میدهند ترک کار کنند یا در بیمارستانهای خصوصی باشند. این درحالی است که با وجود کمبود نیرو بیمارستانها قرارداد نیروهای طرحی را تمدید نمیکنند، حتی استخدامی جدیدی هم ندارند زیرا با استخدام نیروی جدید مجبور هستند که به او حقوق بدهند اما اضافه کاری اجباری هزینه کمتری به بیمارستان تحمیل میکند.
به گزارش ایسکانیوز، در آستانه روز پرستار قرار داریم و یکی از عمده مشکلاتی که در این صنف وجود دارد، بحث کمبود نیرو است اما چرا استخدامی صورت نمیگیرد و یا قرارداد نیروهای طرحی تمدید نمیشود؟ بخشی از کمبود نیرو نه تنها ناشی از کاهش تعداد متقاضیان برای استخدام نیست بلکه برگرفته از مشکلات استخدامی و گاهی سودجویان مدیران برخی بیمارستانها است که ترجیح میدهند اضافهکاری تحمیل کنند تا اقدامی برای جذب نیرو داشته باشند.
انتهای پیام /
نظر شما