به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، صندلی‌های خالی مشکلی است که به عقیده برخی کارشناسان به دلیل تعدد مراکز آموزش عالی در ۳۰ سال گذشته اتفاق افتاده است. از طرف دیگر، بررسی‌ها نشان می‌دهد که تعداد کمی از ایرانیان تحصیلات دانشگاهی دارند. 

کاهش ۵ درصدی نرخ بیکاری فارغ‌‍التحصیلان آمریکایی

برخی کارشناسان معتقدند که در سال‌های گذشته با افزایش تقاضا برای فراگیری آموزش‌های دانشگاهی، در راستای ایجاد عدالت اجتماعی و امکان فراگیری آموزش برای متقاضیان و همچنین جلوگیری از خروج آنان از کشور برای ادامه تحصیل و دریافت مدارک دانشگاهی، مراکز آموزش عالی دولتی توسعه و مراکز آموزشی خصوصی و غیردولتی ایجاد شدند.

با بررسی روند جمعیتی کشور و عدم توسعه اقتصادی در کشور و امکان اشتغال‌پذیری برای متولدین دهه ۶۰، به روشنی می‌توان دریافت که توسعه آموزش عالی امری اجتناب‌پذیر بوده است. نمودار زیر نشان دهنده هرم سنی جمعیت ایران در سال‌های ۹۰ و ۹۵ است؛

سرمایه‌گذاری در آموزش عالی یکی از اساسی‌ترین راه‌های دستیابی به توسعه اقتصادی و اجتماعی است

از سوی دیگر، از آنجایی که امروز نیروی انسانی متخصص مهمترین عنصر توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها محسوب می‌شود، نقش سرمایه انسانی یک کشور در میزان رشد توسعه اقتصادی و اجتماعی آن اهمیت بیش از گذشته یافته است. بنابراین سرمایه‌گذاری در آموزش عالی یکی از اساسی‌ترین راه‌های دستیابی به توسعه اقتصادی و اجتماعی محسوب می‌شود.

با توجه به نقش حیاتی آموزش عالی در تربیت نیروی انسانی، گسترش آموزش عالی به لحاظ کمی و کیفی در ایران که کشوری در حال توسعه بوده، ضروری و اجتناب‌ناپذیر است. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که در ۲ دهه اخیر امکانات و بودجه‌های دولتی نتوانسته پاسخگوی این ضرورت باشد. به همین دلیل، تاسیس، توسعه و تجهیز دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی خصوصی و غیردولتی مورد توجه ویژه قرار گرفته و رشد چشمگیری داشته‌اند. جدول زیر نشان‌دهنده آمار آموزش عالی ایران در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ است؛ 

داشتن تحصیلات دانشگاهی برای هر فرد در سراسر جهان یک امتیاز تلقی می‌شود. سازمان‌ همکاری و توسعه اقتصادی (OCED) سطح تحصیلات هر کشور را درصد تحصیل‌کرده‌های رده سنی ۲۵ تا ۶۴ سال که مدرک دانشگاهی دارند، دانسته است.

بر اساس این تعریف ۹ کشوری که درصد افراد تحصیل‌کرده در آن‌ها بالاست به ترتیب کانادا ۵۶.۲۷ درصد، ژاپن ۵۰.۵۰ درصد، کره جنوبی ۴۶.۸۶، انگلیس ۴۵.۹۶، آمریکا ۴۵.۶۷ درصد، فنلاند ۴۳.۶۰ درصد، نروژ ۴۳.۰۲ درصد و لوکزامبورگ ۴۲.۸۶ درصد است. لازم به ذکر است که این عدد در ایران حدود ۱۴.۴ درصد است که با توجه به توسعه‌هایی که در دهه‌های گذشته داشته است، هنوز فاصله زیادی با کشورهای دنیا دارد.

عدم تناسب بین رشته‌های دانشگاهی با خواسته‌ها و نیازهای جامعه و عدم ایجاد مهارت‌های خاص در دانشجویان جهت پاسخگویی به تغییرات و نیازهای بازار کار از دلایل عمده افزایش نرخ بیکاری دانش‌آموختگان دانشگاهی است. بر همین اساس، تاکید بر ساماندهی پیمایش مستمر اشتغال فارغ‌التحصیلان دانشگاهی در اسناد بالادستی بیش از پیش بر اهمیت موضوع افزوده است.

انتهای پیام/