به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، ایران با پیشینه و تاریخ غنی که دارد و به‌واسطه موقعیت جغرافیایی چهار فصل خود، توانسته جاذبه‌های متعددی را در خود جای دهد؛ دیدنی‌های بی‌نظیری که هر  ساله میلیون‌ها گردشگر داخلی و خارجی را به خود جذب می‌کند. در این میان، روستاهای ایران نیز علاوه بر شهرها دارای جاذبه‌های گردشگری بی شماری هستند.

صور؛ روستایی تاریخی در دل بناب/ جاذبه‌های گردشگری دهکده معماری صخره‌ای ایران

ابیانه یکی از روستاهای خاص و دیدنی نطنز در استان اصفهان است که نه‌تنها بین گردشگران داخلی، بلکه بین گردشگران خارجی نیز طرفدار دارد و اغلب سوژه عکاسی آن‌ها می‌شود. ابیانه از معدود روستاهای ایران است که مردم بومی همچنان پوشش سنتی خود را بر تن می‌کنند و آن را حفظ کرده‌اند. رنگ سرخ ساختمان‌های کهن روستا که در شیب دامنه خاکستری کوه قرار گرفته‌اند، جذابیتی دوچندان به ابیانه بخشیده‌اند. در واقع ترکیب کوچه‌های تودرتو، بناهای تاریخی گوناگون، پنجره‌های هندسی، درهای منبت‌کاری و... برای هر بیننده‌ای دیدنی و جذاب است.

این روستا به قدری زیباست که گویی نقاشی چیره‌دست آن را خلق کرده‌ و سرخی رنگش را از خاک این منطقه به امانت گرفته‌ است. معماری خانه‌های ابیانه، رنگ و لعابی از دوران سلجوقی، صفوی و قاجار به ارث برده‌اند و با پنجره‌های ارسی، هر گردشگری را مجذوب خود می‌کنند. قدم‌زدن در کوچه پس کوچه‌های ابیانه و دیدن روسری‌های سفید با گل‌های رنگین زنان و لباس سنتی مردان، رویایی است.

ابیانه در واقع یکی از جاهای دیدنی کاشان به شمار می‌رود که علاوه بر آثار و بناهای تاریخی‌، موقعیت جغرافیای عالی دارد و در منطقه‌ای خوش‌آب‌وهوا قرار گرفته است. به ابیانه در زبان محلی «ویونا» (Viuna) گفته می‌شد که ریشه این کلمه از دو واژه «وی» و «ویانه» به‌معنای بیدستان تشکیل شده است؛ با گذر زمان این اسم به اویانه و بعدها به ابیانه تغییر کرده است.

زندگی مردم بومی از راه کشاورزی، باغداری و دامداری می‌گذرد که با روش سنتی انجام می‌شود. زنان ابیانه نقش موثری در مشارکت با مردها در امور اقتصادی دارند. هفت رشته قنات این روستا برای آبیاری مزارع و باغ‌ها به کار می‌رود که محصولاتی همچون گندم، جو، سیب‏‌زمینی و انواع میوه نظیر سیب، آلو، گلابی، زردآلو، بادام و گردو دارند. قالی‌بافی نیز یکی دیگر از راه‌های امرار معاش در ابیانه محسوب می‌شود که در سال‌های اخیر رواج یافته و منجر به برپایی حدود ۳۰ کارگاه قالی‌بافی شده است. با این حال گیوه ‌بافی که روزگاری از مشاغل پردرآمد زنان روستا به حساب می‌آمد، امروزه تاحدی از رونق افتاده است.

ارتفاع روستای ابیانه از سطح دریا به ۲,۲۲۲ متر می‌رسد و از همین رو دارای آب‌وهوای سرد و معتدل است؛ ضمن اینکه یکی از بلندترین نقاط مسکونی در ایران به شمار می‌رود. کوهپایه‌هایی در اطراف روستا وجود دارد که همچون سپری طبیعی از آن در برابر عوامل نامساعد محیطی محافظت می‌کنند. وجود چشمه‌سارها و رودخانه‌ای کوچک منجر به گسترش بیشه‌زارها و مزارع شده‌اند و با وجود شرایط اقلیمی کویری، این منطقه از هوای مساعد و خوبی برخوردار است و تابستان‌های نسبتا گرم و زمستان‌های سردی دارد.

ابیانه جاذبه‌های زیادی مثل آتشکده هارپاک، زیارتگاه هینزا، زیارتگاه شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی، مسجد پرزله، یوسمون و حاجتگاه، موزه مردم‌شناسی، چشمه‌ها، قلعه‌ها، حمام و آب‌انبار دارد که می‌توانید از آن‌ها نیز دیدن کنید. لواشک، گردو، بادام، سیب و آلو، لبنیات، انواع زیورآلات دست‌ساز، قالی‌های رنگارنگ، آویزهای تزیینی دیواری و گیوه از سوغاتی‌های ابیانه هستند. برای اقامت، هتل ابیانه، هتل هارپاک، هتل یوسمون و خانه روستاییان، مکان مناسبی برایتان خواهد بود. فصل بهار، تابستان و پاییزهای این عضو از زیباترین روستاهای اطراف اصفهان، برای گشت‌وگذار بسیار دیدنی‌تر است.

این روستا در دامنه کوه کرکس قرار گرفته است و در ۴۰ کیلومتری شمال غرب نطنز و ۷۰ کیلومتری جنوب کاشان در استان اصفهان، همچون نگینی می‌درخشد. با راه‌اندازی اتوبان کاشان-نطنز-اصفهان در سال‌های اخیر، گردشگران به‌راحتی می‌توانند به ابیانه دسترسی داشته باشند.

استفاده از اتوبان خلیج فارس که قم را به اصفهان وصل می‌کند، یکی از بهترین راه‌های دسترسی به ابیانه است. پس از کاشان وارد خروجی ابیانه شوید که با عبور از روستاهای هنجن، یارند، کمجان، برزه و طره، در نهایت به ابیانه می‌رسد.

انتهای پیام/