به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ فرض کنید مورچه‌ای مدفوع دارکوب را می‌خورد و کرم نواری انگلی با نام «آنوموتئانیا برویس» وارد بدنش می‌شود و بدنش را منقبض می‌کند. این مورچه سه برابر بیشتر از مورچه‌های دیگر زندگی می‌کند، اما به ندرت مجبور می‌شود فک پایینش را حرکت دهد.

جالب اینجاست که مورچه‌های دیگر، کارهای او را انجام می‌دهند، آن را حمل می‌کنند، به آن غذا می‌دهند و تا آخر روز او را تیمار می‌کنند. این مورچه‌های نوازش شده به سختی لانه را ترک می‌کنند.

قارچ‌ زامبی قربانی‌اش را غلام حلقه به گوش می‌کند

گروهی از محققان حشره‌شناس از دانشگاه یوهانس گوتنبرگ آلمان با مطالعه روی این مورچه‌ها، توضیح منطقی‌ای برای این سبک زندگی عجیب و غریب پیدا کرده‌اند. زمانی که کرم نواری وارد روده مورچه می‌شود، آنتی‌اکسیدان‌ها و سایر پروتئین‌های مورچه را به جریان خون آن پمپاژ می‌کند.

هنوز مشخص نیست که این پروتئین‌های خاص چه اثراتی بر سلامتی دارند، اما چیزی که معلوم است این است که بخشی از چیزی هستند که به مورچه‌های آلوده کمک می‌کند جوان بمانند.

در چرخه زندگی کرم نواری آنوموتائنیا، مورچه خانه نهایی آن نیست. حالت تولید مثل بالغ آن در بدن یک دارکوب اتفاق می‌افتد، به این معنی که انگل علاقه خاصی به جوان، چاق و قبراق نگه داشتن میزبان موقت خود دارد. به این ترتیب، ممکن است حتی پس از بزرگ شدن به صبحانه همین دارکوب تبدیل شود.

محققان در سال ۲۰۲۱ کشف کردند که مورچه‌های تمنوتوراکس آلوده به کرم‌های نواری زندگی‌ای کاملا آرام را در پیش می‌گیرند، کار نمی‌کنند و مورچه‌های غیرآلوده دیگر کلونی تاوان تنبلی آن را می‌دهند.

محققان مشاهده کردند این مورچه‌های کارگر که وظیفه مراقبت از همتایان آلوده خود را بر دوش می‌گرفتند، خیلی زودتر می‌مردند. اما به نظر می‌رسید مورچه‌های کارگر در این شرایط از ملکه‌های خود مراقبت کمتری می‌کردند، زیرا سعی داشتند به مورچه‌های آلوده بیشتر رسیدگی کنند تا برای کلونی دردسر ایجاد نکنند.

محققان همچنین دریافتند که مورچه‌های آلوده بسیار جوان‌تر به نظر می‌رسیدند و از این رو کنجکاو شدند که دریابند چه چیزی باعث این عمر طولانی می‌شود.

حال محققان دانشگاه یوهانس گوتنبرگ در مطالعه جدیدشان، مجددا مورچه‌های آلوده و غیر آلوده را با هم مقایسه کردند و این بار سطح پروتئین موجود در همولنف مورچه‌ها (معادل جریان خون بی‌مهرگان) را در نظر گرفتند. آنها دریافتند که پروتئین‌های کرم نواری «بخش قابل توجهی» از پروتئین‌هایی را تشکیل می‌دهند که در همولنف مورچه جریان می‌یابند و دو تا از فراوان‌ترین آنها آنتی‌اکسیدان بودند.

محققان یک پروتئین به نام A را در سطوح بالایی در مورچه‌های آلوده پیدا کردند که توسط انگل تولید نمی‌شود، بلکه توسط خود مورچه تولید می‌شود و تقسیم کار و تولید مثل را در جوامع مورچه‌ها تنظیم می‌کند. چیزی که هنوز مشخص نیست، این است که آیا کرم نواری به طور فعال بیان ژن پروتئین‌های A مورچه‌ای را دستکاری می‌کند یا اینکه این یک محصول جانبی تصادفی عفونت انگلی است.

محققان می‌گویند: از آنجایی که تفاوت‌های کاست (نظام اجتماعی) در حشرات اجتماعی معمولا به دلیل تفاوت‌های ژنتیکی نیست، بلکه توسط بیان ژنی متفاوت کنترل می‌شود، مسیرهای تنظیمی که یک مورچه را به سلطان تنبلی تبدیل می‌کند، از دیدگاه انگل یک استراتژی زیبا است.

این تیم پژوهشی قصد دارد به مطالعه روی پروتئین‌های این انگل ادامه دهد تا درک بهتری از تاثیر آنها بر رفتار، ظاهر و طول عمر مورچه داشته باشد.

انتهای پیام/