به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ محققان کمبریج با طراحی این پروتز رباتیک نشان دادند که افراد می‌توانند به سرعت کنترل یک انگشت شست اضافی مصنوعی به عنوان شست سوم را یاد بگیرند و از آن به طور موثر برای گرفتن و دست زدن به اشیا استفاده کنند.

تیم این دستگاه رباتیک را روی طیف متنوعی از شرکت‌کنندگان آزمایش کرد تا درک کند که آیا این فناوری جدید قابلیت فراگیر شدن را دارد و می‌تواند برای همه کار کند یا خیر.

«تقویت یا افزایش موتور» یکی از حوزه‌های نوظهور فناوری است که نمونه بارز آن دستگاه‌های پوشیدنی موتوری مانند اسکلت‌های بیرونی یا قطعات رباتیکی است که به بدن انسان نصب می‌شوند تا محدودیت‌های بیولوژیکی ما را مرتفع کنند. چنین دستگاه‌هایی همانطور که می‌توانند کیفیت زندگی افراد سالمی را بهبود بخشد که می‌خواهند بهره‌وری خود را افزایش دهند، می‌توانند راه‌های جدیدی را برای افراد دارای معلولیت برای تعامل با محیط خود فراهم کنند.

محققان دانشگاه کمبریج می‌گویند: تکنولوژی در حال تغییر تعریف ما از معنای انسان بودن است، به طوری که ماشین‌ها به طور فزاینده‌ای بخشی از زندگی روزمره ما و به ذهن و بدن‌مان نصب می‌شوند. این فناوری‌ها فرصت‌های جدید و هیجان‌انگیزی را می‌گشایند که می‌تواند به جامعه کمک کند، اما بسیار مهم است که ما در نظر بگیریم که چگونه می‌توانند به همه افراد به طور یکسان کمک کنند، به‌ویژه جوامع حاشیه‌نشینی که اغلب از تحقیق و توسعه نوآوری حذف می‌شوند. برای اطمینان از اینکه همه فرصت مشارکت و بهره‌مندی از این پیشرفت‌های هیجان‌انگیز را خواهند داشت، باید به صراحت در اولین مراحل ممکن فرآیند تحقیق و توسعه، فراگیر بودن را ادغام و اندازه‌گیری کنیم.

به اعتقاد محققان، یک شست رباتیک اضافی که هدف آن افزایش دامنه حرکتی کاربر، افزایش توانایی گرفتن آنها، و افزایش ظرفیت حمل دست است. این به کاربر اجازه می‌دهد تا کارهایی را انجام دهد که ممکن است انجام آنها با یک دست چالش‌برانگیز یا غیرممکن باشد یا کارهای پیچیده را بدون نیاز به هماهنگی با افراد دیگر انجام دهد.

عملکرد انگشت شست سوم

شست سوم در سمت مخالف کف دست با شست بیولوژیکی پوشیده می‌شود و توسط یک سنسور فشار که زیر هر انگشت شست پا یا پا قرار می‌گیرد کنترل می‌شود. فشار از انگشت راست، شست را در سراسر دست می‌کشد، در حالی که فشار اعمال شده با انگشت چپ، شست را به سمت بالا به سمت انگشتان می‌کشد. وسعت حرکت انگشت شست متناسب با فشار اعمال شده است و فشار آزاد آن را به موقعیت اصلی خود برمی گرداند.

این تیم در طول پنج روز، 596 شرکت‌کننده را در محدوده سنی سه تا 96 سال و از طیف گسترده‌ای از زمینه‌های جمعیتی آزمایش کردند. از این تعداد، تنها چهار نفر قادر به استفاده از انگشت شست سوم نبودند، یا به این دلیل که به طور ایمن در دستانشان قرار نمی‌گرفت، یا به این دلیل که قادر به کنترل آن با پاهای خود نبودند (سنسورهای فشار که به طور خاص برای نمایشگاه ساخته شده بودند برای کودکان بسیار سبک وزن مناسب نیستند).

بیشتر بخوانید:

مغزنت؛ کنترل دستگاه‌های هوشمند با ذهن

به شرکت‌کنندگان تا یک دقیقه فرصت داده شد تا با دستگاه آشنا شوند، در این مدت تیم نحوه انجام یکی از 2 کار را توضیح داد. اولین کار شامل برداشتن گیره‌ها از تخته گیره تکی با انگشت شست سوم و قرار دادن آنها در یک سبد بود. از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا حد امکان در 60 ثانیه گیره‌ها را حرکت دهند. 333 شرکت‌کننده این کار را انجام دادند.

دومین کار شامل استفاده از انگشت شست سوم همراه با دست بیولوژیکی کاربر برای دستکاری و جابه‌جایی پنج یا 6 شی مختلف فوم بود. اشیاء دارای اشکال مختلفی بودند که نیاز به دستکاری‌های متفاوتی داشتند که باعث افزایش مهارت کار می‌شد. مجدداً از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا حداکثر ظرف مدت 60 ثانیه تا جایی که می‌توانند اشیاء را به داخل سبد منتقل کنند. 246 شرکت‌کننده این کار را انجام دادند.

تقریباً همه توانستند بلافاصله از دستگاه استفاده کنند. 98 درصد از شرکت‌کنندگان توانستند اشیاء را با استفاده از انگشت شست سوم در اولین دقیقه استفاده با موفقیت دستکاری کنند و تنها 13 شرکت‌کننده قادر به انجام این کار نبودند.

عملکرد در گروه‌های مختلف

سطوح توانایی بین شرکت‌کنندگان متفاوت بود، اما هیچ تفاوتی در عملکرد بین جنسیت‌ها وجود نداشت. هیچ مدرک قطعی دال بر اینکه افرادی که کار دستی‌شان خوب است - برای مثال، نواختن یک آلت موسیقی را یاد می‌گرفتند، یا شغل‌شان شامل مهارت دستی بود – در کار کردن با این ابزار بهتر باشند.

افراد مسن و جوان در هنگام استفاده از فناوری جدید سطح یکسانی از توانایی داشتند، اگرچه تحقیقات بیشتر فقط در گروه سنی افراد مسن نشان داد که با افزایش سن، عملکرد کاهش می‌یابد. محققان می‌گویند این تأثیر می‌تواند به دلیل تخریب عمومی در توانایی‌های حسی-حرکتی و شناختی باشد که با افزایش سن مرتبط است و همچنین ممکن است منعکس کننده رابطه نسلی با فناوری باشد.

عملکرد عموماً در بین کودکان کوچک‌تر ضعیف‌تر بود. از 13 شرکت‌کننده‌ای که نتوانستند این کار را انجام دهند، 6 نفر زیر 10 سال سن داشتند و از میان آنهایی که این کار را انجام دادند، کوچک‌ترین بچه‌ها نسبت به بچه‌های بزرگ‌تر عملکرد بدتری داشتند.

انتهای پیام/