علی‌محمد احمدی عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت‌مدرس در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، درباره استقلال دانشگاه گفت: دانشگاهی منزلت دارد که از نظر مالی و سیاست‌گذاری مانند دانشگاه‌های برتر دنیا، مستقل باشد. با حاکمیت‌های سیاسی از نظر نفوذ و منطق علمی دارای جایگاه باشد و بتواند تولید علم کند و این تولید را با واقعیت‌های جامعه تطبیق دهد. ضمن این که دانشگاه باید بتواند نیازهای جامعه را پاسخ دهد. یعنی یکی از نگرانی‌های موجود در جامعه که اشتغال فارغ‌التحصیلان است را برطرف کند. دانشگاه متناسب با نیازهای جامعه افرادی را تربیت کند که فرصت‌های جدیدی را برای زندگی و رفاه بهتر در اختیار داشته باشند.

وی افزود: هر دانشگاهی که نیاز به سرمایه‌گذاری، خلق ایده، نوآوری و تجاری‌سازی یک فرایند را دارد به شکل معقول در چهارچوب خود پیگیری کند و ایده دهد. از طرفی دیگر اگر جامعه این مسئولیت را بپذیرد و این اتفاق صورت گیرد، جایگاه و منزلت دانشگاه حفظ می‌شود. در غیر این صورت، دانشگاه تبدیل به خط تولید دانش‌آموخته می‌شود که به جز انتقال اطلاعات حرف جدیدی برای گفتن ندارد.

احمدی تصریح کرد: دانشگاهی که صرفا آموزش دهد، قطعا نمی‌تواند در جامعه نفوذ پیدا کند. اگر دانشگاه بتواند تعاملی سازنده با جامعه داشته باشد، می‌تواند مسائل و مشکلات جامعه را دریافت ‌کند و آن‌ها را بررسی ‌کند. همچنین راهکارهای دقیق علمی ‌دهد. ضمن این که نگاه دولت‌ها و نظام‌های سیاسی به دانشگاه و مراکز علمی خیلی مهم است. این موضوع در دنیا هیچگونه پیشرفتی نداشته است. مگر این که چرخه‌ای از تحقیق و توسعه که تعامل جامعه و دانشگاه است ایجاد شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس گفت: جامعه متشکل از تمام نهادهای اجتماعی از دولت تا صنعت، کارخانه‌ها، اصناف و تشکل‌ها است. اگر جامعه‌ای بخواهد پیشرفت کند باید بین دانشگاه وجامعه ارتباط معقولی باشد. صنعت باید حیات خود را وابسته به نوآوری‌ها، خلاقیت‌ها، ایده‌های جدید و دست‌آوردهای دانشگاه بداند. صنعتی این ویژگی را خواهد داشت که در یک محیط رقابتی باشد.

احمدی گفت: صنعتی که از رانت دولت استفاده کند، غیرعلمی شکل گرفته باشد و در یک محیط و اقتصاد بسته باشد. هیچ گاه دنبال دانشگاه، نوآوری وتغییر روش‌ها نخواهد رفت. برای مثال، صنعت خودرو سازی نیازی نمی‌بیند که از دانشگاه استفاده کند. چون خود، صنعتی دولتی است و از حمایت های دولت و نظام سیاسی برخوردار است. قوی‌ترین حمایت‌های تعرفه‌ای برای واردات در آن صورت می‌گیرد. یک ساختار تولید غیررقابتی که برای خودش لازم نمی‌داند که با دانشگاه‌ها هم‌سو شود. حتی تشکیلات ارتباط با دانشگاه هم دارد اما تعاملی با دانشگاه صورت نمی‌گیرد. البته که این موضوع فقط درصنعت خودرو خلاصه نمی‌شود. در صنعت لوازم خانگی و صنایع دیگر هم قابل مشاهده است.

وی در پایان گفت: ارتباط دانشگاه و صنعت محقق نمی‌شود تا زمانی که ساختار صنعت رقابتی نشود، مردمی نشود، صنعت واقعی و بخش خصوصی به میدان نیاید، ایده‌های جدید خلق نشوند و محصور در آموزش کلاسیک باشد. برقراری ارتباط دانشگاه و صنعت، نیازمند صنعتی خلاق، نوآور و شکوفا است و دانشگاهی انطباق‌پذیر، جامعه‌پذیر و توسعه‌پذیر.

انتهای پیام/