به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، نتایج کنکور اعلام شد و نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که امسال هم به رسم سال‌های اخیر رتبه‌های تک رقمی کنکور دانش‌آموزانی هستند که در مدارس خاص یا غیردولتی تحصیل کرده‌اند و سهم مدارس دولتی بسیار کم است.
بیشتر بخوانید
آتش اعتراض به تاثیر قطعی معدل در کنکور دوباره شعله‌ور شد
بررسی سابقه تحصیلی رتبه‌های برتر کنکور نشان می‌دهد که ۶۴ درصد رتبه‌های برتر کنکور ۱۴۰۳ در مدارس سمپاد، ۱۳ درصد در مدارس غیرانتفاعی و ۱۸ درصد در مدارس دولتی تحصیل کرده‌اند.
تنوع مدارس مخالفان و موافقانی دارد و موافقان می‌گویند که تفکیک دانش‌آموزان، نخبه‌پروری است و در آینده ما دانشمندانی خواهیم داشت که به پیشرفت کشور کمک می‌کنند اما مخالفان بر این باور هستند که تفکیک عدالت آموزشی را زیر سوال می‌برد.
تفکیک، مدارس دولتی را به حاشیه برده است
احد نویدی استاد دانشگاه و کارشناس آموزش و پرورش بر این باور است که تفکیک، مدارس دولتی را به حاشیه برده است. وی در این خصوص به ایسکانیوز گفت: وجود انواع مدارس، به ویژه مدارس به اصطلاح تیزهوشان و گسترش مدارس غیردولتی به افت شدید کیفیت آموزش و پرورش در مدارس دولتی منجر شده است. در واقع، سیاست‌ها درحوزه تعلیم و تربیت، تبعیض‌آمیز است و دولت عملاً به تشدید نابرابری دامن می‌زند. علاوه بر این گسترس مؤسسات کمک آموزشی و وجود سهمیه‌های مختلف برای ورود به دانشگاه، از مصادیق روشن تشدید نابربری در دسترسی به فرصت‌های آموزشی است. پیامد چنین شرایطی، باز تولید طبقات اجتماعی است که بر خلاف آرمان‌های انقلاب اسلامی، به‌طور فزاینده تشدید می‌شوند.
بلایی که خصوصی‌سازی بر سر آموزش و پرورش آورد
وی می‌گوید: خصوصی‌سازی آموزش و پرورش به کاهش تعهدات دولت در تأمین منابع آموزش و پرورش منجر شده است. سیاست‌های کلان کشور در جهت برداشتن بار هزینه آموزش و پرورش از دوش دولت و انداختن آن به دوش مردم اتخاذ و اجرا شده است.
نویدی افزود: تعارض منافع مدیران هم در تضعیف عدالت آموزشی موثر است. مدارس طبقاتی شده و دانش‌آموزان به فقیر و غنی تقسیم شده‌اند. عملاً یارانه آموزش و پرورش به نفع فرزندان خانواده‌های برخوردار، هدف‌مند شده است. ذی‌نفعان مدارس خاص در مراجع سیاست‌گذار نفوذ دارند و مانع در اولویت قرار گرفتن مدارس دولتی و عدالت آموزشی در دولت می‌شوند. در واقع صدای صاحبان مدارس خاص در جامعه بیشتر شنیده می‌شوند و این افراد به قدری نفوذ دارند که بتوانند با لابی‌گری اهداف خود را پیش ببرند. مدارس طبقاتی دانش‌آموزان را تفکیک می‌کنند. برخی مدارس غیرانتفاعی برای خود برند ساخته و شهریه‌های سنگین می‌گیرند.
کارشناس آموزش و پرورش عنوان کرد: از جهتی دولت هم با ایجاد تنوع در مدارس به ناعدالتی آموزشی دامن می‌زند. تنوع بسیار در مدارس باعث ایجاد تبعیض بین دانش‌آموزان می‌شود. طبیعی است که معلم‌های خوب و دانش‌آموزان با استعدادتر به سمت مدارس خاص کشیده شوند و کیفیت از مدارس دولتی ربوده می‌شود. تفکیک دانش‌آموزان به تدریج به کیفیت مدارس آسیب می‌زند. با وجود اختصاص ندادن منابع مالی کافی، در اولویت نبودن آموزش در سیاست‌گذاری‌ها و آموزش طبقاتی، افت کیفیت درمدارس دولتی اتفاق عجیبی نیست.
تنوع مدارس و جداسازی دانش‌آموزان به انسجام اجتماعی خدشه وارد کرده
رضوان حکیم‌زاده معاون اسبق آموزش ابتدایی هم با اشاره به اینکه تنوع بسیار زیاد مدارس آموزش و پرورش را طبقاتی کرده به ایسکانیوز گفت: تنوع مدارس و جداسازی دانش‌آموزان به انسجام اجتماعی خدشه وارد کرده و نظام آموزشی را طبقاتی می‌کند؛ دولت چهاردهم باید به فکر حل این مشکل اساسی باشد.
به گزارش ایسکانیوز، مخالفان تفکیک معتقدند که جدا کردن دانش‌آموزان اگرچه ممکن است برای درصد کمی از دانش‌آموزان مستعد، انگیزه‌بخش باشد اما انگیزه را در تعداد زیادی از دانش‌آموزان که راه به مدارس خاص ندارند، میکشد و این دانش‌آموزان با نگاه تحقیر به خود می‌نگرند.
در برخی کشورهای پیشرفته نخبه‌پروری به جای اختصاص آموزش‌های خاص و تفکیک به حمایت از پژوهش‌ها متمرکز شده است. برای مثال ژاپن یکی از کشورهایی است که به تفکیک در نظام آموزشی اعتقاد نداشته و برنامه ویژه‌ای برای آموزش نخبه‌ها ندارد. برنامه آموزشی در این کشور به این صورت است که دانش‌آموزان در کنار هم آموزش می‌بینند و دانش‌آموزان قوی‌تر به ضعیف‌تر کمک می‌کنند.
در هر حال شلوغی مدارس دولتی و تراکم بالای کلاس‌ها، سرانه پایین، کمبود معلم و کیفیت پایین کتب درسی همه دست به دست هم داده تا شاهد افت کیفیت آموزشی باشیم و در این شرایط مدارس غیردولتی از موقعیت استفاده کرده و قارچ مانند رشد کرده‌اند؛ کماینکه همه مدارس غیرانتفاعی هم لزوما از کیفیت بالایی برخوردار نیستند و شاید حتی برخی از آن‌ها کیفیت کمتری نسبت به مدارس دولتی داشته باشند اما تبلیغات فریبنده‌ای دارند و افراد را جذب می‌کنند.
در واقع چالش بر سر این نیست که بگوییم رتبه‌های برتر از شرایط و امکانات ویژه‌ای برخوردار بودند و استعداد آن‌ها را زیرسوال ببریم اما مسئله این است که چرا تعداد دانش‌آموزانی که تنها با اتکا به کتاب و تحصیل در مدرسه دولتی به رتبه‌های برتر رسیده‌اند، بسیار کم است؟ یا چرا اکثریت دانش‌آموزان که در مدارس دولتی تحصیل می‌کنند، نمی‌توانند از کیفیت مطلوب آموزش بهره‌مند باشند؟ طبیعتا نتیجه این افت کیفیت، فارغ‌التحصیلان سرگردانی است که حتی هدفی برای زندگی خود ندارند و نمی‌توانند شغل مناسبی برای خود پیدا کنند.
انتهای پیام /
نظر شما