به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، ارتباط صنعت و دانشگاه چندان مطلوب نیست و باید این فاصله از بین برود تا بتوانیم علم را به ثروت تبدیل کرده و جامعه‌ای خودکفا داشته باشیم.در این زمینه با یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران گفت‌وگو کرده‌ایم که تمایلی به انتشار مصاحبه با نام و نام خانوادگی خود نداشت. به همین دلیل این مصاحبه بدون ذکر نام در ادامه می‌آید؛
یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، درباره کاهش ارتباط علم و صنعت اظهار کرد: یکی از مهم‌ترین عوامل موثر در کاهش ارتباط علم و صنعت برآورده نشدن نیازهای مالی اهل علم و دانشگاهیان است. همچنین دانشجویان دکتری در ایران، در دوره تحصیلات خود دستمزدی دریافت نمی‌کنند و یک بازه زمانی حداقل ۴ ساله خود را بدون حقوق می‌گذرانند، که موجب کاهش انگیزه خواهد بود. البته این یکی از عوامل کاهش ارتباط است؛ اما عوامل دیگری مانند عدم توجه به پیشرفت‌های صنعتی دانش‌بنیان، اهمیت ندادن به دستاوردهای جدید و استفاده از علم، از دیگر عوامل کاهش ارتباط با صنعت هستند. این عوامل در سایه مشکلات مالی پژوهشگران است.
وی افزود: ریشه تمام مشکلات علم و صنعت، مشکلات اقتصادی است که کاهش این ارتباط در نتیجه تحولات و وخامت اوضاع اقتصادی است. اگر اقتصاد سالم باشد، می‌توان با کنار گذاشتن بخشی از بودجه برای ارتقاء کیفیت، برای دانشگاهیان و ارتباط بهتر علم و صنعت قدم برداشت.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت: سرعت پیدا کردن شغل با بالارفتن مقطع کم می‌شود. به این دلیل که صنعت آنچنان پیشرفت نکرده و وابسته به علم نیست که فارغ‌التحصیل دکتری کار برایش وجود داشته باشد. صنعت در جامعه ما بیشتر به تکنسین نیاز دارد. یعنی افرادی که در پشت دستگاه کار کنند یا کارهای از پیش تعیین شده مانند تعمیر و نگهداری را انجام می‌دهند. نمونه خیلی بارز از این قبیل شغل‌ها را می‌توان به پتروشیمی و شرکت نفت اشاره کرد. تکنسین‌ها می‌توانند حتی با گذراندن دوره‌های کوتاه وارد بازار کار شوند و نیاز به تحصیلات دانشگاهی نباشد؛ اما رسالت دانشگاه در مقطع لیسانس و ارشد باید به گونه‌ای باشد که نیاز به گذراندن دوره‌های مهارتی پس از اتمام دانشگاه نباشد. به این معنی که دانشگاه نیروی آماده به کار را پرورش دهد. اگر به مقطع کارشناسی به عنوان یک پیش‌زمینه اتفاقات بزرگتر علمی نگاه کنیم، به مشکل نخواهیم خورد؛ ولی اگر قرار باشد شخصی این آموزش‌ها را در دانشگاه ببیند اما در جایگاه یک تکنسین قرار گیرد کار بیهوده و اضافی انجام داده است. اگر دانشگاه وظایف خود را به خوبی انجام دهد برای ورود به صنعت نباید با این مشکلات مواجه شد.
وی تصریح کرد: در کشورهای پیشرفته دنیا دانشگاه‌ها بر اساس نیاز صنعت تنظیم می‌شوند. صنعت آن چیزی است که پول ساز است و دانشگاه‌ها مانند ایران بودجه رایگان دریافت نمی‌کنند. بر این اساس دانشجو تربیت و محتوای آموزشی تعریف می‌شود. در نتیجه نیازی به مراکز فنی‌وحرفه‌ای نخواهد بود. رشته‌هایی مانند ریاضی، یک سری سرفصل‌های دروس ریاضی فیزیک و شیمی تدریس می‌شود که کارآمد نیست. این ناکارآمدی فاصله ارتباط علم و صنعت را افزایش می‌دهد.
انتهای پیام/
نظر شما