به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز؛ از سنین پایین اغلب به ما یاد می‌دهند که مهربانی و ادب را در اولویت قرار دهیم و آنها را با میزان علاقه و پذیرش خود نسبت به دیگران برابر بدانیم.

بیشتر بخوانید:

هوش هیجانی چه تاثیری در روابط زناشویی دارد؟

به نقل از فوربس، تأکید بر مهربانی و ادب می‌تواند این تصور را ایجاد کند که موافقت کردن با دیگران و اجتناب از تعارض برای ایجاد ارتباطات معنادار کافی است. با این حال، در حالی که مهربانی و ادب ویژگی‌های مثبتی هستند، تفاوتی اساسی میان با مؤدب بودن و تجسم معنای واقعی «خوب بودن» در روابط وجود دارد. خوب بودن در روابط فراتر از رفتارهای سطحی است و شامل تعهد عمیق به صداقت، همدلی و مسئولیت پذیری است. خوبی واقعی در روابط مستلزم آن است که فرد شخصیت واقعی خود را نشان دهد؛ به ویژه در لحظات سخت و دعواها. این رفتار در مورد شناخت نیازهای همسر و در عین حال استوار ماندن در ارزش‌ها و مرزهای شخصی اساسی است.

در مقابل، تنها مهربان بودن می‌تواند به تعاملات سطحی منجر شود و به قیمت آسیب پذیری و از بین رفتن صداقت تمام شود. این رفتار از بروز درگیری جلوگیری می‌کند ولی در نهایت پایه‌های رابطه را تضعیف می‌کند. در اصل، «خوب بودن» به معنای نشان دادن صداقت و اصالت است، حتی زمانی که برای طرف مقابل ناراحت کننده باشد. این رفتار شامل صادق بودن نسبت به خود و ارزش‌های شخصی و در عین حال در نظر گرفتن احساسات و نیازهای شریک زندگی می‌شود. این نوع رفتار واقعی و ارزش محور، اعتماد را در یک رابطه تقویت می‌کند و نشان می‌دهد فرد صادق و مسئول پذیر است.

تحقیقات علمی نیز از این مفهوم حمایت می‌کنند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۰ درباره شخصیت و تفاوت‌های فردی، نشان داده است صداقت رابطه مستقیمی با اتخاذ رفتارهای سالم در ازدواج دارد و رفاه زندگی شخصی و زناشویی را افزایش می‌دهد. در مقابل، مهربانی بیش از حد گاهی اوقات می‌تواند به عنوان نقابی عمل کند که احساسات واقعی یا ترس از درگیری را پنهان می‌کند. افرادی که مهربان بودن را در اولویت قرار می‌دهند، ممکن است به امید اجتناب از دعوا یا درگیری و برای خشنود ساختن دیگران بیش از حد تلاش کنند.

در چنین ازدواج‌هایی زوج‌ها افکار یا نیازهای واقعی خود را پنهان می‌کنند و در نهایت ممکن است احساس کنند که دیده نمی‌شوند یا دچار سوء تفاهم می‌شوند. در حالی که صداقت ممکن است گاهی اوقات باعث ایجاد ناراحتی شود با این حال پایه‌ای برای ایجاد اعتماد و ارتباطی حقیقی است. یکی از راه‌های موثر برای صداقت در ازدواج، بیان احساسات است حتی اگر منجر به تنش شوند. به عنوان مثال، اگر چیزی شما را آزار می‌دهد، سعی کنید با آرامش آن را با شریک زندگی خود به اشتراک بگذارید تا آرامش را حفظ کنید. بیان صادقانه احساسات به ایجاد درک متقابل و امنیت عاطفی در طول زمان کمک می‌کند.

مهربانی مطلق اغلب شامل راه حل‌های سریع است: از بین بردن اختلاف نظرها، منحرف کردن مسائل یا به حداقل رساندن مشکلات برای جلوگیری از ایجاد ناراحتی. در مقابل، صداقت به معنای سرمایه‌گذاری در سلامت طولانی مدت رابطه است. این تعهد ممکن است به معنای پرداختن به مکالمات دشوار، ارائه بازخوردهای سازنده یا ایجاد مرز باشد.

اجتناب از این گفتگوهای مهم در تلاش برای حفظ آرامش، می‌تواند منجر به ایجاد تنش‌های حل‌نشده شود و به مسائل جزئی اجازه می‌دهد تا به مشکلات مهم‌تری تبدیل شوند که ثبات رابطه را تهدید می‌کنند. در یک رابطه سالم و پایدار، هر دو طرف احساس احترام و قدردانی می‌کنند؛ این احترام از صداقت مداوم از مقابل یکدیگر ناشی می‌شود. صداقت برای اعتراف به اشتباهات، عذرخواهی از صمیم قلب و مسئولیت پذیری حیاتی است.

انتهای پیام/