سهراب عبدالله زاده عضو هیئت علمی برتر ارتباط با صنعت در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز در مورد کاستی‌های شکلگیری ارتباط دانشگاه و صنعت اظهار کرد: این که صنعت دانشگاه را بپذیرد و دانشگاه‌ها متقابلا صنعت را قبول کند، موضوعی فرهنگی است که با حد مطلوب فاصله زیادی دارد. صنعت باید بپذیرد که دانشگاه میتواند مسائل و مشکلاتش را حل کند و در مقابل دانشگاه‌ها مسیرشان به به سمت دانشگاه‌های فناور و کاربردی تغییر دهند.
وی افزود: نکته دیگری که وجود دارد ضعف شدید کشور ما در آموزش‌های مهارتی است. طبق قانون برنامه توسعه ششم قرار بود؛ ۴۰ درصد از آموزش‌ها مهارتی شود؛ اما فقط ۱۲ تا ۱۳ درصد آن محقق شد. آموزش و پرورش هم در ایجاد هنرستان‌ها غفلت کرده است. قرار بود در برنامه به ۵۰ درصد برسند؛ اما خروجی آن‌ها بسیار کم است. اگر به درستی اجرا می‌شد، افراد ماهر تربیت شده می‌توانستند وارد بازار کار شوند. دانشگاه نظری در کشور توسعه زیادی یافته است. هر چند دانشگاه نظری نیاز جامعه است؛ اما بسیاری از فارغ‌التحصیلان آن بدون بازار کار می‌مانند. ما در بسیاری از حوزه‌ها بیش از حد نیاز کشور خروجی داشتیم و در بخش‌های بسیاری هم متاسفانه نتونستیم نیازهای مهارتی و علمی جامعه را پوشش دهیم. منشا همه این مشکلات به شکاف بین دانشگاه و صنعت برمی‌گردد.
عبدالله زاده نبود فرهنگ پژوهش را مهم‌ترین مشکل پژوهشگران دانست و گفت: مشکلاتی مانند کمبود بودجه یا بروکراسی هم وجود دارند؛ اما مهم‌ترین مشکل نبود تفکر صنعتی است. همانطور که اشاره کردم وقتی صنعت، دانشگاه را نمی‌پذیرد، پژوهش‌های دانشگاهی هم سو با نیازهای جامعه نخواهد بود. حل این مشکل نیازمند انقلاب در دانشگاه و صنعت است. انقلابی که شعاری و برای رفع تکلیف نباشد. آنچه در حال حاضر انجام می‌شود فقط برای رفع تکلیف است.
رئیس دانشگاه علمی کاربردی استان آذربایجان غربی با ذکر مثالی یادآور شد: هر سال هفته پژوهش در دانشگاه‌ها برگزار می‌شود و دفاتر ارتباط با صنعت هم تاسیس شده‌اند. تنها کاری که این دفاتر انجام می‌دهند، معرفی دانشجویان برای کارآموزی یا برگزاری تور صنعت است. با این اقدامات نمی‌توانیم اهداف پژوهشی خود را محقق کنیم. نخستین راهکار برای پیوند دانشگاه و صنعت این است که دانشگاه‌ها به سوی رفع نیازهای صنعت حرکت کنند. در این شرایط صنعت هم منابع مالی در اختیار دانشگاه قرار می‌دهد.
وی خاطرنشان کرد: علاوه بر این که دانشگاهیان تفکر صنعتی ندارند، صنعت هم فرهنگ استفاده از دانش دانشگاهی را ندارد. همانطور که همه آداب اجتماعی نیاز به فرهنگی دارند و برای آن هزینه می‌شود، برای ایجاد فرهنگ ارتباط دانشگاه و صنعت هم باید برنامه‌ریزی شود.
عبدالله زاده تصریح کرد: نخستین راهکار برای حل مشکلات پژوهشگران اصلاح آیین نامه ارتقاء اساتید است.با وجود این که همه دولت‌ها و وزیران در ابتدای کارشان شعار می‌دهند که آیین‌نامه ارتقا اصلاح خواهد شد؛ اما تاکنون این سند و آیین‌نامه همسو با توسعه پژوهش‌ها به خصوص پژوهش‌های کاربردی نشده است. برای ارتققا از استادیاری به دانشیاری فقط مقالات فرد بررسی می‌شود و همه گرنت‌ها فقط بر اساس مقالات نظری اعطا می‌شوند. این مقالات هیچ فایده‌ای برای جامعه و کشور ندارند. در مقابل به فعالیت‌های صنعتی بهایی داده نمی‌شود.
انتهای پیام/
نظر شما