حسام رضایی کارشناس مسائل سیاسی در گفتگو با ایسکانیوز، با اشاره به انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده و تاثیر آن بر مناسبات سیاسی ایران، اظهارداشت: انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران، خوشبختانه یا متاسفانه، تاکنون یکی از بزنگاه‌های اصلی برای تغییرات محسوس در مناسبات سیاسی کشور بوده است و این کارکرد با توجه به مانیفست گام دوم انقلاب، به طریق اولی درباره انتخابات سال ۱۴۰۰ مصداق دارد.  

وی گفت: بدون شک، گفتمان فرد پیروز در انتخابات سال آینده، مناسبات و مختصات سیاسی ایران حداقل تا یک دهه آینده را دستخوش تغییر خواهد کرد.  

رضایی ادامه داد: البته پیش‌بینی اینکه فضای گفتمانی کشور در آینده به کدام سمت چرخش خواهد کرد، با توجه به سیالیت عرصه سیاسی در ایران، تا حدی سخت است اما نظر به دغدغه‌های امروز جامعه و حاکمیت، می‌توان نوعی عدالت‌خواهی اصلاحی در درون و تعامل‌گرایی در بیرون (خاصه در حوزه منطقه‌ای) را به عنوان گفتمان و رویکرد غالب بر دستگاه اجرایی کشور و متناسب با آن بر سایر بخش‌ها و نهادها، ارزیابی کرد.  

این کارشناس مسائل سیاسی با اشاره به بایدهای رفتاری و گفتاری نامزدها در انتخابات سال آینده، تصریح کرد: به نظر من، التهابات فرسایشی برآمده از مسائل اقتصادی، کارویژه برانگیختن جامعه با طرح مباحث عوام فریبانه را تا حدی از اعتبار ساقط کرده است.

وی افزود: بر این اساس، نامزدهای مدعی کسب عنوان ریاست‌جمهوری بایستی برای جلب نظر مردم، بر مرکبِ محوریتِ ایده سوار شده و راهکارهای عملی و زمینی خود را برای برون‌رفت از مشکلات ارائه کنند.  

رضایی ادامه داد: بنابراین، بهتر است نامزدهای انتخابات، جای ایده افزایش خوشبختی، وعده‌های خود را بر اساس کاهش آلام صورت دهند و با طرح ادعاهای دهان‌پُرکن اما ناشدنی در عمل، عرض خود نبرند.

این کارشناس مسائل سیاسی با اشاره به تفاوت ماهوی میان ایده افزایش خوشبختی با کاهش آلام، گفت: در ایده افزایش خوشبختی، فرد مدعی برای صرفا جلب نظر عموم، وعده سعادت مطلق می‌دهد و طبق همین، از هیچ، همه چیز میسازد و عرضه می‌دارد. وضعیت مزبور که ظرفیت‌های بالفعل، معمولا در آن به طور عقلانی، سنجیده و به کار گرفته نمی‌شود، بیش از آنکه فانوسی برای روشنایی مسیر سنگلاخی پیش رو باشد، ملک و ملت را در بیراهه تشدید آلام می‌کشاند و نه تنها گرهی نمی‌گشاید، بل بر عقده‌های پیشین نیز می‌افزاید.

وی در ادامه اضافه کرد: اما در ایده کاهش آلام، سیاستگذار و سیاستمدار با درک صحیح شرایط، جای قدم‌نهادن در فضا، پوینده دایره ممکنات می‌شوند و بر اساس امکانات در دسترس، وعده نه افزایش خوشبختی بل کم‌نمودن از بار وبال خلق می‌دهند. این کارشناس مسائل سیاسی تاکید کرد: ایده کاهش آلام، از طرفی باعث افزایش تمرکز متولیان در حیطه سیاستگذاری و سپس در حوزه اجرا نیز می‌شود و با رهایی از پراکنده‌گویی، آن‌ها را روی رفع مشکل یا مشکلات به ظاهر محدود و کوچک اما در اصل، با دامنه اثرگذاری بالا، معطوف می‌کند.

این کارشناس مسائل سیاسی با اشاره به لزوم ایجاد تناسب میان وعده‌ها و منابع درآمدی کشور، گفت: هم‌اکنون که ساختار مدیریتی کشور به موجب کاهش درآمدهای نفتی و تحریم‌های ظالمانه جبهه خصم، با کسری درآمد مواجه است، لازم است تا ایده کاهش آلام بیشتر از قبل در مظان توجه سیاستمداران کشور قرار بگیرد؛ یعنی میان وعده آنها با منابع درآمدی موجود، تناسبی معنادار به وجود آید.  

رضایی در پایان خاطرنشان کرد: چشم‌پوشی از ابزار اغواگری در بازار انتخابات به عنوان نماد اصلی دموکراسی، اقدامی مشکل است و در نوع خود، حسن‌نیت و پرهیزکاری ویژه از سوی نامزدها را می‌طلبد اما باید ایمان آورد که استمرار و سرفرازی یک نظام سیاسی، در گرو حفاظت از منابع کشور از لوث وجود بازی‌های سیاسی و انتقال به سلامت آن به نسل‌های بعدی است.