به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، 10 سالی می‌شود که شعار آغازین هر سال، پیام اقتصادی دارد. اقتصاد مقاومتی، جهش تولید، رونق تولید از جمله نامگذاری‌های مقام معظم رهبری برای چند سال اخیر است و نهایتا سال 1400، سال تولید، پشتیبانی‌ها و مانع‌زدایی‌ها نام گرفت.
تکرار یک شعار به مدت بیش از یک دهه نگران‌کننده به نظرمی‌رسد چرا که به معنای لاینحل بودن یک مشکل شدید و عمیق است. پژوهش‌های دانشگاهی در هر جامعه در راستای یافتن راهکار برای مشکلات آن جامعه انجام می‌شوند. در شرایط کنونی جامعه ایران لازم است از دانشگاه‌ها پرسیده شود چرا راهکاری برای این مشکل مزمن جامعه نیاندیشیده‌اند؟
مدیران دانشگاهی در پاسخ به این سوال معتقدند دانشگاه‌ها در ایران در جایگاه واقعی خود قرار ندارند و تنها به کارخانه‌های صدور مدرک تبدیل شده‌اند. به همین دلیل نمی‌توانند راهکارهای مناسب برای حل مشکلات جامعه را ارائه دهند.
یعقوب محمدی‌فر در گفت‌وگو با ایسکانیوز، درباره شعارهای اقتصادی تکرارشده در یک دهه اخیر، اظهار کرد: تکرار شعار اقتصادی در یک دهه اخیر نشان‌دهنده این است که این مشکل هنوز حل نشده است و دانشگاه به عنوان بخشی از سیستم جامعه و جزئی از زنجیره توسعه، نقش مهمی در حل آن دارد.
رئیس دانشگاه همدان با بیان این که شعار سال گذشته، جهش تولید بود، افزود: یکی از موانع در این مسیر اشتغال بود.
راهبری حاکمیت دانایی‌محور با دانشگاه است
وی دانشگاه را بخشی از اکوسیستم جامعه دانست و گفت: خود سیستم دانشگاه هم دارای زیرسیستم‌هایی شامل آموزش، پژوهش و کارآفرینی است و مهمترین‌اش، مسئولیت اجتماعی دانشگاه است. به این معنا که عصر جدید، با حاکمیت دانایی‌محور آغاز شده و بخش عمده این حاکمیت دانایی‌محور با دانشگاه است.
محمدی‌فر با اشاره به اهمیت موضوع حکمرانی دانشگاه‌ها، یادآورد شد: متاسفانه با افزایش کمی دانشگاه‌ها در سال‌های اخیر، این نهاد از جایگاه خودش خارج شده و به کارخانه صدور مدرک تبدیل شده است و برنامه‌هایی که برای ساماندهی دانشجویان و فارغ‌التحصیلان و تغییرات با توجه به نیازهای روز طراحی شده‌اند هم با مقاومت‌های زیادی مواجه است.
رئیس دانشگاه همدان با بیان این که نداشتن استقلال یکی از موانع حاکمیت دانایی‌محور دانشگاه‌هاست، تصریح کرد: دانشگاه‌های ایران با وجود داشتن هیئت امنا؛ اما دست‌شان بسته است و نمی‌توانند تصمیم بگیرند که چگونه برای دکتری، دانشجو پذیرش کنند و بخش‌های غیرمتخصص جامعه در این موضوع دخالت می‌کنند.
وی با ذکر مثالی یادآور شد: موضوع حذف یا ابقا کنکور چند دهه در حال بررسی است و به نظر من راهکار این است که اجازه داده شود؛ دانشگاه حداقل در زمینه تصمیم‌گیری برای امور خودش مستقل باشد. به عبارت دیگر، اگر دانشگاه‌های ایران هم مانند دانشگاه‌های دنیا آزادی عمل داشته باشند، بهتر می‌توانند از عهده مشکلات بربیایند.
محمدی‌فر با تاکید بر مشکلات ناشی از جایگاه نداشتن دانشگاه و دانش در جامعه، خاطرنشان کرد: شرکت‌ها و موسسات چندان به دنبال تحقیق و توسعه نیستند و غافل هستند از این که پیشرفت به نوآوری و خلاقیت وابسته است و خلاقیت با دانش و آموزش به دست می‌آید. برای مثال در استان همدان از بین چند هزار شرکت، 100 شرکت آرندی (تحقیق و توسعه) دارند؛ اما فقط پنج یا 6 شرکت فعال هستند. در حالی که شرکت‌های بزرگ دنیا، بخش عمده‌ای از هزینه‌هایشان را صرف پژوهش می‌کنند.
رئیس دانشگاه همدان با اشاره به این که قوانین داخلی دانشگاه یکی از موانع ارتباط با صنعت است، گفت: از یک طرف گفته می‌شود که اعضای هیئت علمی با جامعه درگیر شوند. درست است که درگیری اعضای هئیت علمی خلاق و نوآور با جامعه یک موضوع اولیه و اساسی است؛ اما قوانین می‌گویند باید عضو هیئت علمی 40 ساعت حضور در دانشگاه داشته باشد و این به معنای محروم کردن استاد از شرکت در جامعه است.
اجرایی شدن طرح وزارت علوم برای فرصت مطالعاتی استادان در صنعت
وی درباره فعالیت‌های شکل‌گرفته در زمینه ارتباط دانشگاه و صنعت گفت: وزارت علوم سال گذشته، فرصت مطالعاتی در صنعت را طراحی کرد که بر اساس آن استادان جوان باید 6 ماه در صنعت فعالیت کنند؛ اما سوال این است که بعد از آن 6 ماه چه می‌شود؟
محمدی‌فر در ادامه خاطرنشان کرد: در دانشگاه همدان هم ما این سیستم را اجرا کردیم. مثلا مرکز رشد و مرکز نوآوری شتاب راه‌اندازی شده و چند شرکت را وارد دانشگاه کرده‌ایم؛ اما مشکلات خیلی زیاد است.
رئیس دانشگاه همدان در پایان با بیان این که تحولات دنیا سریع هستند و باید ساختار و سیستمی باشد که بتواند دائم در حال تحول باشد، افزود: مشکلات زیرساختی جدی است و زمان می‌برد تا تبدیل به فرهنگ شود یعنی خود دانشگاه به عنوان یک زیرسیستم در جامعه که خودش دارای زیرسیستم‌هایی است باید در زمینه آموزش، پژوهش، کارآفرینی و نهایتا مسئولیت اجتماعی و حکمرانی فعال شود.
انتهای پیام/
نظر شما