به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز) و به نقل از سازمان آموزش و پرورش استثنایی؛ آقای سید جواد حسینی افزود: اولین مسئله این دانش آموزان با نیازهای ویژه در مناطق روستایی، عشایری و کم‌برخوردار، نبود مدرسه است.

وی ادامه داد: در بسیاری از مناطق مدرسه، ویژه استثنایی وجود ندارد، بنابراین در این مکان‌ها با روش روستا مرکزی و تامین ایاب و ذهاب دانش آموزان به نزدیکترین مدرسه محل سکونت برده می‌شوند و در آنجا تحصیل کنند.

رییس سازمان آموزش و پرورش استثنایی خاطرنشان کرد: همچنین در مکانی که مدرسه مخصوص این دانش آموزان وجود ندارد، کلاس‌های تخصصی دایر می‌شود و در مکانی که این امکان هم وجود ندارد به شکل مدارس عادی تلفیقی فراگیر با استقرار معلم رابط آموزش دانش‌آموزان دنبال می‌شود.
آقای حسینی اضافه کرد: همچنین در برخی از مکان‌ها از آموزش انفرادی (آی‌ای پی) استفاده می‌شود. آی‌ای پی روشی است که در دوران کرونا باعث شده بیشتر از آن بهره‌گرفته شود.

معاون وزیر آموزش و پرورش ادامه داد: آی‌ای پی یا آموزش انفرادی یکی از توانمندی‌های نظام تعلیم و تربیت است که باید تقویت شود. در این راستا معلمان باید آموزش آی‌ای پی را انجام دهند و به صورت فردی نیازهای دانش آموزان را با انعطاف روش‌ها انجام دهند. آموزش انفرادی معلولین IEP (Individualized Education Program) نامیده می‌شود که باید برای هر دانش آموز طراحی شود.

رییس سازمان آموزش و پرورش استثنایی افزود: معلمان بسیاری برای دانش‌آموزان استثنایی مناطق عشایر، روستایی و کم‌برخوردار از روش آموزش انفرادی بهره می‌گیرند.

آقای حسینی افزود: تمام خدمات توانبخشی، مراکز مشکلات ویژه، درون و برون مدرسه‌ای با ضریب بیشتر از دانش آموزان شهری، برای دانش آموزان استثنایی مناطق روستایی، عشایر و کم‌برخوردار ارائه می‌شود.

انتهای پیام/