به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، غلبه کمیت بر کیفیت یکی از مشکلات دانشگاه‌های ایران است. به این معنا که مسئولان دانشگاهی تنها به دنبال ارائه آمارهای کمی از فعالیت‌های دانشگاه هستند و به ثمرات واقعی آن در جامعه توجهی ندارند.

برخی معتقدند کمی شدن دانشگاه‌های ایران به آیین‌نامه ارتقای اساتید برمی‌گردد و اگر قوانینی از این سنخ تغییر کند، کمیت محوری کاهش پیدا می‌کند و از طرف دیگر، برخی می‌گویند حذف این قوانین سبب رشد کیفی مقالات علمی نمی‌شود، بلکه باعث می‌شود جامعه علمی رشد کمی را هم از دست بدهد.

داوود حسینی هاشم‌زاده در گفت‌وگو با ایسکانیوز، با بیان این که قطعا بخشی از قوانین ارتقای اعضای هیئت علمی فسادزا هستند، اظهار کرد: این که اعضای هیئت علمی باید تعدادی مقاله علمی-پژوهشی و ISI در هر سال منتشر کنند و اگر نکنند تبدیل وضعیت نمی‌شوند و استخدام‌شان دچار مشکل می‌شود، فسادزاست.

نویسنده کتاب فساد دانشگاهی و مدرس دانشگاه با اشاره به این که همه این فشارها می‌تواند بخشی از علت فساد دانشگاهی باشد، افزود: فشارها عملا استاد را به این سمت سوق می‌دهند که از دانشجویانش سواستفاده کند. در نتیجه، دانشجو هم به میدان انقلاب مراجعه می‌کند و سفارش خرید مقاله می‌دهد.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: مراکز فروش پایان‌نامه، می‌پرسند فقط بگویید در چه حوزه‌ای مقاله می‌خواهید تا در مدت چند روز آماده کنیم.

حسینی با تصریح بر این که قطعا می‌توان با اصلاح قوانین، بخشی از فساد را برطرف کرد، گفت: این راهکار در همه دنیا تجربه شده که اصلاح و به‌روزسازی قوانین، ساده‌سازی و کاستن از پیچیدگی‌ها و ابهامات قانون، می‌تواند برای مقابله با فساد مثمرثمر باشد.

پژوهشگر فساد دانشگاهی در پاسخ به این انتقاد که برخی می‌گویند حذف این قوانین سبب رشد کیفی مقالات علمی نمی‌شود بلکه تنها باعث می‌شود جامعه علمی رشد کمی را هم از دست بدهد، تاکید کرد: باید به آن‌هایی که می‌گویند با تغییر آیین‌نامه ارتقای اساتید کمیت هم از دست می‌رود، گفت؛ کمیتی که به درد جامعه نمی‌خورد و مسائل جامعه را حل نمی‌کند،  فقط فریب و توهمی از دانش است، هیچ کاربردی ندارد و اگر نباشد هم هیچ اتفاقی نمی‌افتد.

وی درباره مفهوم توهم دانش، توضیح داد: توهم دانش به این معناست که هزاران مقاله تولید می‌شوند؛ اما هیچ ارزشی ندارند و هیچ مسئله‌ای را حل نمی‌کنند. همانطور که هر سال می‌بینیم مسائل و مشکلات جامعه ما در حوزه صنعت، مسائل حقوق و اجتماعی پیچیده‌تر و گسترده‌تر می شود. اگر این مقالات تولید دانش داشتند که باید ما به ازای بیرونی آن‌ها مشاهده می‌شد و مسئله‌ای از مسائل جامعه حل می‌شد.

حسینی در ادامه خاطرنشان کرد: این‌ها نشان می‌دهد که تولید علمی صورت نگرفته، اگر در بخش‌هایی هم صورت گرفته که من منکر آن نیستم و می‌دانم برخی با صداقت کار می‌کنند و خروجی علمی ارزنده‌ای دارند،  بهتر است این افتخار کمی را از دست بدهیم، شاید به دنبال راهکار بهتری برویم.

نویسنده کتاب فساد دانشگاهی در پایان با بیان این که اگر دانشگاه به جایگاه واقعی خود برگردد و رسالت اجتماعی خود را به درستی انجام دهد، بدون شک می‌تواند تولیدات علمی زیاد و ارزشمندی ارائه کند، اظهار کرد: الان دانشگاه از اهداف و کارکردهای خودش فاصله گرفته. دانشگاه به مثابه یک بنگاه تجاری شده و اعضای هیئت علمی تجاری شده‌اند که با ابزار علمی‌شان تجارت می‌کنند.

انتهای پیام/