به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، وقتی با کودکان و حتی نوجوانان و بزرگسالان به گفت‌وگو می‌نشینیم اغلب آن‌ها از چراهای والدین خود ابراز ناراحتی و حتی خستگی کرده و تاکید می‌کنند که همیشه با علامت سوال‌هایی چون؛ چرا این کار را انجام دادی؟ چرا این رفتار را داشتی؟ چرا درس نخواندی؟ چرا تا دیروقت بیدار بودی؟ چرا این نمره را گرفتی؟ و صدها چراهای دیگر روبرو می‌شوند  و این موضوع برای آن‌ها بسیار آزار دهنده است.

" چرا ", واژه‌ای که اگر والدین, به طور مداوم برای فرزند خود استفاده کنند باعث بروز آسیب‌های جدی در تربیت و رشد او می‌شوند. شاید شما در مقام پدر یا مادر با خود بگویید که اگر از فرزند خود دلایل انجام دادن و یا ندادن برخی از کارها و رفتارهای او را نپرسم چگونه بتوانم از زیر و بم زندگی او مطلع شوم؟ نمی‌توانم که او را به حال خود رها کنم و بگذارم که هر کاری دلش می‌خواهد انجام دهد و بی تفاوت از کنار کارها و رفتارهای او بگذرم.

فرزند پروری یکی از موضوع‌های بسیار مهمی است که امروزه، اغلب والدین در این مسیر، با مشکلات ناشی از آن روبرو هستند، چرا که کافی است نگاهی به اطراف خود داشته باشیم و والدینی را مشاهده کنیم که با حساسیت‌های بیش از اندازه خود و مورد کنکاش قرار دادن مداوم فرزندانشان و مطرح کردن پرسش‌هایی که شروع آن‌ها واژه چرا است برای فرزند خود مشکل آفرینی می‌کنند، غافل از اینکه با این شیوه فرزندپروری باعث دور شدن فرزندان از خود می‌شوند که این موضوع می‌تواند در بزرگسالی, خود را به شکل‌های مختلفی نشان دهد.

رویا نوری جامعه شناس در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان, در رابطه با حساسیت‌های بالای والدین نسبت به فرزندان خود و پرسش‌های مداوم آن‌ها اظهار کرد: فرزندپروری, یک مهارت و هنر است که به آموزش نیاز دارد، به همین دلیل وقتی شما به عنوان والدین, گفت‌وگوی خود با فرزندانتان را با کلمه " چرا " شروع می‌کنید, ناخواسته معنای نشاندن او در جایگاه متهم، سزاوار سرزنش و استنطاق را به او منتقل می‌کنید، زیرا کودکی که به طور مداوم در برابر چراهای شما قرار می‌گیرد شخصیت دفاعی را اتخاذ می‌کند و خودش در آینده با همین ساختار بازپرس گونه, همه چیز را مورد سوال قرار می‌دهد.

وی بیان کرد: راه‌های مفیدتری وجود دارد که پرسش شما را در یک چارچوب قابل قبول قرار می‌دهد تا به فرزندتان کمک کند به رابطه‌ای قوی و مبتنی بر اعتماد با شما دست پیدا کند، بنابراین به جای اینکه به فرزند خود بگویید: " چرا تکلیف هات را انجام ندادی؟ " به او بگویید: "عزیزم من متوجه شدم هنوز تکلیف هات رو شروع نکردی. آیا به کمک نیاز داری؟ " و یا اینکه از او بپرسید: " عزیزم چیزی شده که تکلیف هات را هنوز شروع نکردی؟ "

این جامعه شناس تصریح کرد: به جای اینکه به فرزند خود بگویید: " چرا با من بی ادبی می‌کنی؟"  به او بگویید: "  به نظر می‌رسد با من مشکلی داری عزیزم. به همین دلیل, اجازه بده کنارت بشینم و به من بگی چه اتفاقی افتاده و مشکل چیه؟" یا اینکه به او تاکید کنید که وقتی با شما این طور صحبت می‌کند ناراحت می‌شوید.

نوری گفت: در چنین مواقعی, به جای اینکه به فرزند خود بگویید: " چرا گریه می‌کنی؟ دوستانه به او بگویید: " می‌بینم ناراحتی عزیزم. فقط به من بگو چیکار می‌تونم برات بکنم؟ " و به جای اینکه به فرزند خود بگویید: " چرا با دوستانت بازی نمی‌کنی، مگه عقب افتاده ای؟ به او بگویید: " به من بگو عزیزم چی شده که ترجیح دادی خونه بمونی و با دوستات بازی نکنی؟"

این‌ها صرفا بخشی از مهارت‌هایی است که والدین باید به آن‌ها توجه کنند و با پرسش‌های مداوم خود, باعث رنجش خاطر و خسته شدن فرزندان خود نشوند.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

انتهای پیام/