به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایسکانیوز، پس از مدت‌ها وقفه دور جدیدی از مذاکرات هسته‌ای احیای برجام در وین برگزار شد. در حالی که کشورهای اروپایی از نهایی و البته غیرقابل مذاکره بودن متن توافق صحبت می‌کردند، دیپلمات‌های ایرانی تاکید می‌کنند که هنوز هیچ چیز نهایی نشده است. در این دور از مذاکرات هم بازخوردهای متفاوت و بعضا ضد و نقیضی در خصوص نتایج به دست آمده گزارش می‌شود. از همین‌رو برای ارزیابی بهتر نتایج باید منتظر اخبار تکمیلی بود. اما آنچه موجب ناامیدی در مورد این دور از مذاکرات می‌شود، اعمال تحریم‌های جدید توسط آمریکا علیه برخی افراد و شرکت‌های مرتبط با صنعت پتروشیمی ایران درست چند روز قبل از آغاز مذاکرات بود. به همین بهانه مصاحبه‌ای با پل پیلار -استاد دانشگاه «جرج تاون» و از کارشناسان ارشد اندیشکده بروکینگز- انجام شد.

متن کامل این مصاحبه بدین شرح است:

- مذاکرات وین در شرایطی از سرگرفته شد که چند روز قبل از آن دولت آمریکا برخی شرکت‌ها و افراد مرتبط با نهادهای پتروشیمی ایران را در لیست تحریم‌ها قرار داد. فکر می‌کنید در چنین شرایطی امیدی به دستیابی به توافق در دور جدید احتمالی مذاکرات وجود دارد؟

ایالات متحده پیش از آن بیشتر تحریم‌هایی را که می‌توانست علیه ایران اعمال کند، اعمال کرده بود. سیاست «فشار حداکثری» دولت ترامپ به وضوح هیچ نتیجه مثبتی به همراه نداشت. دولت بایدن نیز اساسا همین سیاست را ادامه داد. اگرچه دولت ایران می‌داند که در واقع دولت کنونی آمریکا، برخلاف دولت قبلی می‌خواهد به توافقی برای احیای برجام دست یابد، اما هر هفته که می‌گذرد، زمان روی کار آمدن یک رئیس‌جمهور جمهوری‌خواه و خروج مجدد وی از هر معامله احتمالی با ایران نزدیک‌تر می‌شود. دولت ایران با مشاهده این موضوع، اشتیاق کمتری برای امضای یک قرارداد جدید پیدا کرده است. بنابراین پاسخ من به این سوال منفی است و من فکر نمی‌کنم تحریم‌های جدید تأثیر مثبتی بر دستیابی به هرگرونه توافق داشته باشد.

- دولت بایدن در روزهای آغازین کار خود حداقل به صورت ظاهری با انگیزه زیادی احیای توافق را دنبال می‌کرد. فکر می‌کنید هنوز به همان اندازه انگیزه برای احیای برجام وجود دارد؟

اگرچه دولت آمریکا همچنان دستیابی به توافق را دنبال می‌کند، اما اشتیاقش برای توافق کاهش یافته است. یکی از دلایل آن می‌تواند احتمالا این باشد که آمریکا دریافته اشتیاق ایران نیز برای توافق کاهش یافته است. همچنین، بسیاری از مسائل سیاست خارجی دیگری هستند که آمریکا باید آنان را مورد توجه قرار داد، از جمله مواردی که مهمترین آنها جنگ اوکراین و همچنین مسائل مربوط به چین هستند.

- به نظر می‌رسد که دولت بایدن در حدود دو سال اول خود دستاورد ملموسی به ویژه در حوزه سیاست خارجی نداشته است. آیا احیای توافق هسته‌ای می‌تواند فضای موجود علیه دولت آمریکا را تغییر دهد؟

احتمالا در روزهای اخیر حس بهتری در مورد دستاوردهای دولت به وجود آمده باشد. آمریکا در آستانه تصویب یک قانون اساسی توسط کنگره قرار دارد که مسائل مربوط به تغییرات آب و هوا و مسائل اقتصادی را پوشش می دهد و از این به عنوان یک دستاورد بزرگ [برای دولت] یاد می شود. نکته بعدی کشتن الظواهری بود که اکثر مردم آن را یک دستاورد به حساب می‌آورند. دولت احیای برجام را به عنوان یک دستاورد در نظر می‌گیرد، هر چند که احتمالا منفعت سیاسی حاصل از آن را به اندازه برخی از آن رویدادهای دیگر نمی‌بیند، با توجه به اینکه صرف نظر از شرایط توافق هسته‌ای جدید، انتقادات زیادی از سوی جمهوری خواهان وجود خواهد داشت.

- چه دیدگاهی در مورد نتایج سفر جو بایدن به خاورمیانه وجود دارد و در افکار عمومی و جامعه دانشگاهی آمریکا این سفر را مثبت ارزیابی می‌کنند؟ 

افرادی که طرفدار سیاست‌های دولت اسرائیل هستند و گسترش روابط بین اسرائیل و کشورهای عربی را دوست دارند، نتایج این سفر را مثبت ارزیابی می‌کنند. بسیاری از ناظران دیگر، از جمله جامعه دانشگاهی آمریکا این سفر را تا آنجا که به پیشبرد منافع ایالات متحده مربوط می‌شود، اتلاف وقت می دانستند.

انتهای پیام/