کودکان آزاردیده چه رفتاری از خود نشان می‌دهند؟  / احتمال ابتلا به اختلال دو قطبی با ترساندن کودک

روانشناس بالینی گفت: برخی والدین فکر می‎کنند اگر فرزندشان را بترسانند بهتر می‌توانند آن‌هارا تربیت کنند اما این کار باعث می‌شود فرزندشان در بزرگسالی دچار اختلال شخصیت ضداجتماعی و اختلال دو قطبی شود.

حسین روزبهانی روانشناس بالینی و استاد دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز در رابطه با کودک آزاری گفت: کودک‌آزاری انواع مختلفی دارد که شامل آزار کلامی، فیزیکی و جنسی  و بی‌توجهی به کودک می‌شودکه معمولا این آزارها آسیب‌های طولانی مدتی در ذهن کودک ایجاد می‎کند. 

دعوای والدین در حضور فرزند مصداق کودک‌آزاری / کارمندان اورژانس اجتماعی تخصص مددکاری ندارند

وی افزود: در آزار کلامی، ممکن است کودک از اعتماد به نفس و عزت نفس پایینی برخوردار شود و در ارتباط گرفتن با دیگران به مشکل بر بخورد. چراکه کودک تفکر انتقادی ندارد و نمی‌تواند این را هضم کند. اگر ما به طور مداوم کودکمان را تحت آزارهای کلامی قرار دهیم، ممکن است در آینده از ادامه تحصیل فرار کند و چون خودش را ارزشمند نمی‌داند، به سراغ شغل‌هایی رود که درآمد کمی دارند و حتی می‌تواند اختلال شخصیت ضداجتماعی پیدا کند(کسانی که این اختلال مبتلا هستند، بی‌رحم‌اند و بدون عذاب وجدان به دیگران آسیب می‌زنند.)

روانشناس ادامه داد: مشکل دیگری که برای کودک ایجاد می‌کند، مشکل ابراز احساسات است. اکثر کسانی که در کودکی تحت آزارهای کلامی قرار گرفته‌اند، در بروز دادن هیجانات و احساسات خود با مشکل مواجه‌اند و این باعث می‌شود که در روابط عاطفی افراد موفقی نباشند. اضطراب، افسردگی و خشم از دیگر آثار آزارهای کلامی هستند که می‌توانند افراد را به سوی مواد مخدر سوق دهند.

روزبهانی عنوان کرد: رفتارهای توهین‌آمیز و آزارهای کلامی انواع مختلفی دارد که می‌تواند حرف‌های تحقیرآمیز یا حرف زشتی باشد که به کودکمان می‎‌زنیم یا می‌‎تواند بی‌توجهی باشد یا محروم کردن کودک از چیزی یا به صورت فیزیکی اورا کتک بزنیم که در تمامی این‌ها کودکمان احساس بی‌ارزشی نداشتن امنیت و تنهایی می‌کند. 

وی افزود: کلمات آسیب زننده هستند. مثلا اگر به کودک بگوییم تو بی‌ارزشی، با دیگران مقایسه‌اش کنیم، تحقیرش کنیم، تماس بدنی با او برقرار نکنیم، همدلی نداشته باشیم و یا شرایط را طوری محیا کنیم که از طرف خواهر برادرش و یا افراد دیگری مورد اذیت قرار بگیرد، تمامی این‌ها زیر مجموعه آزارهای عاطفی است که می‌تواند زمینه ساز سواستفاده‎‌های عاطفی باشد. 

روانشناس گفت: نوع دیگر کودک آزاری بی‌توجهی به کودک بوده، از همه آزارها رایج تر است.یعنی اینکه ما نیازهای کودک را مانند غذا، پوشاک، بهداشتش و دیگر چیزها تامین نکنیم.گاهی والدین عمدا تحت فشار برخی مشکلات به کودکشان بی‌توجهی می‌کنند که این باعث می‌شود کودک احساس رها شدگی داشته باشد.

روزبهانی توضیح داد: دسته بعدی آزارهای جسمی است. متاسفانه برخی والدین فکر می‎کنند اگر فرزندشان را بترسانند بهتر می‌توانند آن‌هارا تربیت کنند اما اینکار باعث می‌شود فرزندشان در بزرگ‌سالی دچار اختلال شخصیت ضداجتماعی و دو قطبی شود و معمولا این فرزندان فکر می‌کنند والدینشان می‌خواهند آن‌هارا کنترل کنند و هرلحظه امکان دارد با هر کاری والدینشان خشمگین شوند، برای همین از انجام هرکاری می‌ترسند و احساس می‌کنند که از آن‌ها سواستفاه می‌شود. 

وی افزود: مورد آخر سواستفاده جنسی است که برخی از آن‌ها بیان می‌شود ولی برخی از آنها همیشه پنهان می‌ماند ولی آسیب‌هایش تا بزرگ‎سالی همراه کودک می‌ماند. معمولا این افراد همشه احساس گناه دارند فکر می‌کنند این اتفاق تقصیر خودشان است. سواستفاده جنسی، همیشه به طور لمسی اتفاق نمی‌‎افتاد گاهی اوغات قرار گرفتن در موقعیت‌های جنسی هم نوعی سواستفاده جنسی است.

روز بهانی در رابطه با نشانه‌هایی که ثابت می‌کند کودک شما آزار دیده است گفت: اگر کودکی گوشه‌گیری، اضطراب زیاد، پرخاشگری زیاد، نداشتن وابستگی به پدرو مادر و رفتارهای نامتناسب با سن از خود نشان داد، احتمالا تحت سواستفاده‌های عاطفی قرار گرفته و تحت آزارهای کلامی بوده است. وجود ورم، کبودی و خراش بر بدن کودک و اینکه کودک همیشه حالت تدافعی دارد یا منتظر اتفاق بدی است و از لمس توسط دیگران فراری است و لباس‌هایی می‌پوشد که کسی متوجه آسیب دیدگی‌های بدنش نشود این‌ها نشان می‌دهد که این کودک آزار جسمی دیده است. اگر کودکمان لباس‌های کثیف بپوشد، بهداشتش را رعایت ‌نکند، تنهایی بازی کند، به موقع به مدرسه نرود و دیر به خانه بیاید این کودک مورد بی‌توجی واقع شده است.

وی افزود: والدین باید بدانند که چه چیزی با سن کودک سازگاری دارد و چه چیزی با سن آن کودک سازگاری ندارد و انتظارات متناسب با سن کودک داشته باشند تا اگر کودک، کاری کرد عصبانی نشوند و آن را یک رفتار طبیعی در نظر بگیرند. مثلا اینکه دیگر از کودک انتظار نداشته باشند که بی‌سرصدا یک جا بنشیند زیرا که کودکان نیاز به جنب‌وجوش دارند. دوم اینکه باید مهارت‌های فرزندپروری را یاد بگیریم. کتاب بخوانیم، اطلاعاتمان را بالا ببریم و نکته اخر اینکه والدین باید از خود مراقبت کنند و خواب کافی داشته باشند تا بتوانند به خوبی از کودک‌شان مراقبت کنند. 

اتمام پیام/

کد خبر: 1187639

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 0 + 0 =