به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، با افزایش سن، ماهیچه های ما به طور طبیعی ضعیف و ضعیف تر می شوند. در واقع این فرسایش و تحلیل عضلانی روی کل بدن از جمله زانوها، باسن، پشت و غیره تاثیر می گذارد.
بیشتر بخوانید:
کاهش وزن چه تغییراتی در بدن ایجاد می‌کند؟
کانال عصر ایران در تلگرام
به همین علت انجام منظم تمرینات قدرتی و یا حتی تمرینی به سادگی مشت کردن دست ها، برای مقابله با این اثرات بسیار مهم است. شاید متعجب شوید اما دست هایمان بخشی از بدن ما هستند که معمولا کمتر از سایر اندام ها به آنها توجه می کنیم.
در واقع به نظر می رسد که قدرت گرفتن یعنی میزان نیرویی که هنگام فشار دادن دست خود به دور یک جسم وارد می کنیم، نشانه بزرگی از وضعیت سلامت عمومی ما محسوب می شود.
بله کاملا درست شنیدید. قدرتِ "گرفتن" دست ها بیش از صرفا یک دست دادن دوستانه و یا باز کردن ظرف ترشی اهمیت دارد! محققان قدرت گرفتن را یک نشانگر زیستی ضروری برای تمام رده های سنی و به ویژه افراد مسن می دانند.
به عبارت دیگر قدرتی که در دستان، مچ دست و ساعد خود احساس می کنید، مهر تاییدی بر میزان سلامتی بدن شما است. این قابلیت همچنین با کاهش خطر آسیب های فیزیکی، جلوگیری از روند پیر شدن سلول های مغزی و ابتلا به آلزایمر در ارتباط است. اطلاعات کامل این مطالعات از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است.
دکتر Ardeshir Hashmi، متخصص طب سالمندان از کلینیک کلیولند توضیح می دهد: «قدرت گرفتن دست ها به طور طبیعی از حدود ۵۰ سالگی و شاید حتی زودتر رو به افول می رود. در این میان آنهایی که قدرت گرفتن دستان خود را با تمرینی به سادگی مشت کردن روزانه دست ها حفظ می کنند، کندتر پیر می شوند. آنها در عین حال مدت طولانی تری سالم می مانند و به احتمال بالاتری از آلزایمر در امان هستند»
چگونه قدرت گرفتن دست ها با سلامتی ما مرتبط است؟
قدرتِ "گرفتن" دست توسط دستگاهی به نام دینامومتر دستی اندازه گیری می شود. این وسیله نوعی دستگاه دستی است که فرد باید تا جایی که می تواند آن را فشار دهد.
به طور کلی مشخص شده که قدرت بیشتر با وضعیت بهتر سلامتی همراه است. البته یک سری محدودیت ها نیز در این زمینه وجود دارد و تاثیر فاکتورهایی نظیر سن، BMI و سایر عوامل هم باید در نظر گرفته شود. محققان قدرت گرفتن ضعیف را به این صورت تعریف می کنند:
- کمتر از ۲۶ کیلوگرم برای مردان
- کمتر از ۱۶ کیلوگرم برای بانوان
متاسفانه تا زمانی که شروع به از دست دادن قدرت دستان خود نکنیم، هرگز به این فکر نخواهیم افتاد که این اندام چقدر حیاتی است. دستان ما برای بسیاری از کارهای روزانه ما ضروری هستند. اگر بخواهیم دکمه های پیراهن خود را ببندیم، با چنگال غذا بخوریم و با خودکار بنویسیم، همه اینها به قدرت و مهارت خاصی در دست ها و انگشتان ما نیاز دارند.
«هرچه قدرت گرفتن دست های خود را بیشتر تقویت کنید، سلول ها کندتر پیر می شوند و این رویکرد حتی قادر به پیشگیری از ابتلا به امراضی نظیر آلزایمر نیز خواهد بود. در مقابل اگر این توان را حفظ نکنید، سلول ها با سرعت بیشتری شروع به متابولیسم کرده و سریعتر پیر می شوند»
از تاثیر قدرت مشت کردن دست بر سلامت کلی بدن تا تمریناتی ویژه برای بهبود آن
اما چگونه می توانیم دستانی قوی داشته باشیم و از شر آلزایمر نجات یابیم؟
بهبود قدرت گرفتن دست ها بسیار ساده است: یک توپ کوچک را بردارید و شروع به فشردن کنید. هدف این است که تا جایی که می توانید ماهیچه های دست و ساعد خود را منقبض کنید. توصیه می شود دو بار در روز حداقل ۱۰ دقیقه برای هر دست زمان بگذارید. گفتنی است که حتی بدون توپ نیز می توان به راحتی تمرین مشت کردن و باز کردن دوباره دست را انجام داد. تنها کافیست به طور مرتب و روزانه این کار را انجام دهید تا بتوانید به سلول های مغز علاوه بر سلامت فیزیکی خود یاری برسانید.
تمرین قدرتی دست چه تاثیری بر بدن دارد؟
همانطور که گفته شد، قدرت باز و بسته کردن دست ها تاثیری فراتر از انجام کارهای روزمره در زندگی انسان دارد. برخی از مهم ترین اثرات قدرت گرفتن دست ها بر بدن به قرار زیر است:
- بهبود قدرت عضلانی
قدرت دست ها به سادگی می تواند نشان دهد که وضعیت سایر عضلات و ماهیچه های بدن به چه صورت است. همانطور که می دانیم حفظ قدرت عضلانی در سراسر بدن برای تحرک، تعادل و استقامت حیاتی است.
بدن قوی به این معنی است که می توانید بیشتر از خانه خارج شوید، ورزش بیشتری داشته باشید و به طور کلی با دنیای اطراف خود در تعامل باشید. زمانی که عضله با بافت چربی جایگزین شود، فرد قدرت جسمانی خود را به مرور از دست می دهد. ورزش باز و بسته کردن دست از جمله تمریناتی است که می تواند در دراز مدت به حفظ سلامت عضلات بدن کمک کند.
در یک مطالعه، محققان رابطه قابل توجهی میان قدرت گرفتن دست ها و راه رفتن یا بالا رفتن از پله ها کشف کردند. لازم به ذکر است که در این مورد با یک چرخه معیوب رو به رو هستیم. افت قدرت مشت کردن دست منجر به کاهش تحرک شده و آن نیز به نوبه خود سبب می شود که کمتر از گذشته قادر به افزایش قدرت عضلانی خود از طرق مختلف مانند ورزش باشیم. بنابراین عضلات به ضعیف شدن بیشتر ادامه و فرد را در معرض خطر سقوط و شکستگی قرار می دهند.
- حفظ سلامت دستگاه عصبی مرکزی
پیامدهای سلامتی کاهش قدرت گرفتن دست ها در سراسر بدن به وضوح قابل مشاهده است و از این رو می توان انتظار داشت که این اختلال بر عملکرد صحیح سیستم عصبی مرکزی نیز تاثیر گذار باشد.
شاید کمی غیر عادی به نظر برسد اما با مسئله ای کاملا منطقی مواجه هستیم: قدرت گرفتن ضعیف نشانه کاهش توان عضلانی در گوشه و کنار بدن ما است که منجر به افت سطح تحرک می شود. در ادامه محدودیت تحرک نیز می تواند منجر به تنهایی شود. از طرفی محدودیت های فیزیکی اثر به شدت منفی و مخرب بر سلامت روان دارند. برای مثال اگر نتوانید بیرون بروید و با دوستان و خانواده خود وقت بگذرانید، نمی توانید کارهایی را انجام دهید که شما را خوشحال می کنند و در نهایت منزوی خواهید شد. انزوا به خودی خود سلامت شناختی مغز و همچنین عاطفی شما را دستخوش تغییرات نامطلوب خواهد کرد.
محققان قدرت گرفتن ضعیف دست ها را با شرایط زیر مرتبط می دانند:
- اختلال شناختی (مانند سردرگمی، مشکل حافظه و پردازش کندتر و ابتلا به آلزایمر)
- افسردگی
- مشکل خواب
این در حالی است که اجرای منظم تمرین ساده مشت کردن دست می تواند تا اندازه زیادی از عوارض مذکور پیشگیری کند.
منبع: عصر ایران
انتهای پیام/
نظر شما