زمستان پوست خواهد کند ما یک‌ لا قبایان را / آلودگی هوا حالا حالاها مهمان تهران است

سرمای خشک که از راه می‌رسد، آلودگی هم جا خشک می‌کند و حقیقتا «اینجا برای نفس کشیدن هوا کم است». هواشناسی هم هشدار داده که فعلا شرایط به همین منوال است تا لطف الهی شامل حالمان شود و باد و بارانی برسد، وگرنه از مسئولان که خیری نمی‌رسد.

به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، هوای سرد و خشک، بدون باران، بدون برف و بدون باد، کابوس تهرانی‌ها و بهتر بگوییم همه کلان‌شهرهای ایران است. زمستانی که چند سالی است با خودخواهی بشر و گرمایش زمین، به ندرت برف و باران به خود دیده کم کم در حال رخ نشان دادن است و این برای ما برای تنها تغییر فصل نیست و به قول اخوان ثالث، «غبار آلوده مهر و ماه
زمستان است».

سرمای خشک که از راه می‌رسد، آلودگی هم جا خشک می‌کند و حقیقتا «اینجا برای نفس کشیدن هوا کم است». هواشناسی هم هشدار داده که فعلا شرایط به همین منوال است تا لطف الهی شامل حالمان شود و باد و بارانی برسد، وگرنه از مسئولان که خیری نمی‌رسد.

زهره عبادتی، معاون محیط‌ زیست انسانی سازمان حفاظت محیط ‌زیست استان تهران گفته که بر اساس گزارش‌های هواشناسی چندان پاییز و زمستان پربارشی را نخواهیم داشت و از این رو حتما در این فصول با پایداری جوی و وارونگی دمایی مواجه هستیم و این امر موجب تجمع غلظت آلاینده‌ها در سطح شهر تهران و حتی شهرستان‌های استان می‌شود و در نتیجه در ۶ ماه دوم سال آلودگی هوا را خواهیم داشت.

قطع مازوت‌سوزی تاثیر داشت؟

این مقام مسئول در رابطه با تاثیر کاهش مازوت‌سوزی نیروگاه‌ها بر کاهش آلودگی هوا هم گفته که هیچ کدام از نیروگاه‌های فعال در استان تهران در حال حاضر از سوخت مازوت استفاده نمی‌کنند، اما یکی از نیروگاه‌هایی که مصرف مازوت در آن متوقف شد نیروگاه شهید منتظر قائم است که در استان البرز فعالیت می‌کند.

بنا به گفته وی موقعیت این نیروگاه به نحوی است که می‌تواند بر آلودگی برخی از شهرستان‌های استان تهران و حتی شهر تهران موثر باشد و قطعا قطع مصرف مازوت در این نیروگاه می‌تواند تا حدی به بهبود شرایط آلودگی هوا کمک کند هر چند که منابع متحرک بیشترین سهم آلودگی هوا را در تهران دارند.

منابع متحرک بلای جان تهران

براساس آمارها سالانه حدود ۷۰۱ هزار تن آلودگی در تهران منتشر می‌شود که حدود ۵۷۸ هزار تن از آن مربوط به «منابع متحرک آلاینده» است.

تک سرنشین‌ها ترافیک را به جان می‌خرند اما سوار اتوبوس نمی‌شوند

اگرچه آلودگی به چشم عیان است اما همچنان خودروهای تک سرنشین در سطح شهر بسیار هستند و ترجیح می‌دهند که ساعت‌ها ترافیک طولانی را تحمل کنند اما سراغ حمل و نقل عمومی نروند. بخشی از موضوع فرهنگی است اما وقتی پای صحبت مردم می‌نشینیم، از کمبود وسایل حمل و نقل عمومی و شلوغی بسیار آن‌ها گلایه دارند و برخی حتی می‌گویند که ترافیک را به اتوبوس و مترو ترجیح می‌دهند.

طرح ترافیک یا منبع درآمدی برای شهرداری

طرح ترافیک هم راه به جایی نبرده و صرفا به منبع درآمدی برای شهرداری تبدیل شده است. مهدی اسماعیلی بیدهندی، عضو هیات علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران در این باره به ایسکانیوز گفت: بحث طرح ترافیک از دهه ۵۰ آغاز شد و در طول دهه‌های مختلف محدوده‌بندی‌های آن تغییر کرد. در یک بازه زمانی تعداد خودروهایی که در شهر در حال تردد بودند، به اندازه‌ای بود که با اجرای طرح هم شاهد کاهش ترافیک بودیم و هم آلودگی کمتر شد اما افزایش تعداد خودروها عملا طرح را بی‌اثر کرد.

وی افزود: در این شرایط زوج و فرد کردن و سهمیه‌بندی معنا پیدا نمی‌کند و مهمتر از همه فرض مدیریت شهری بر این است که آلودگی هوا در یک محدوده باقی می‌ماند درصورتی که آلودگی هوا در قالب حرکت جریان‌های منتقل می‌شود.

این پژوهشگر با بیان اینکه نگاه ما به طرح‌های کاهش آلودگی هوا باید واقع‌بینانه باشد اما آنچه امروز رقم می‌خورد با این نگاه در تضاد است، عنوان کرد: امروز منطقه طرح ترافیک برای شهرداری به منبع درآمدی پایدار و عظیم تبدیل شده و نه تنها تاثیری در آلودگی هوا ندارد بلکه با دادن طرح، شهروندان به استفاده هر چه بیشتر از خودرو شخصی تشویق می‌شوند. برای مثال برای استفاده یک روزه از طرح ترافیک باید مثلا ۱۰۰ هزار تومان پرداخت کنید اما شهرداری شما را تشویق می‌کند که بسته‌های طولانی مدت را انتخاب کنید تا هزینه روزانه شما مثلا ۶۰ هزار تومان شود اما روزهای بیشتری در محدوده طرح باشید.

وی تاکید کرد: در صورتی که سیاست‌گذاری شهرداری و مدیریت شهری باید به صورتی باشد که شهروندان به سمت استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی ترغیب شوند، به این دلیل من این طرح را شکست خورده می‌دانم و معتقدم تا زمانی که نگاه مدیران به طرح‌هایی که تعریف می‌کنند، کسب درآمد است و چاره‌اندیشی نیست، این دست طرح‌ها آدرس غلطی برای افکار عمومی هستند و تنها منافع مالی سازمان‌ها تامین می‌شود.

اما تنها تشویق مردم به استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومی راه به جایی نمی‌برد و در کنار فرهنگسازی مسئولان هم باید قدمی برداشته و کمبودها را رفع کنند.

کمبود اتوبوس و مترو در تهران

بنا بر آمارهای اعلام شده امروز ۲ هزار و ۵۰۰ اتوبوس در تهران فعال هستند اما تهران با این جمعیت به ۹ هزار اتوبوس نیاز دارد. علاوه بر این شبکه متروی تهران در حال حاضر زیر هزار و ۵۰۰ واگن دارد در حالی که حداقل قطارهای مورد نیاز برای وضعیت فعلی سه هزار واگن است.

البته ناگفته نماند که الزاما همین ۲ هزار و ۵۰۰ اتوبوس فعال هم سالم و فاقد آلایندگی نیستند و بخشی از آن‌ها هم خود عاملی برای آلایندگی محسوب می‌شوند. علاوه بر این بنا به گفته شادی مالکی، مدیر عامل سازمان تاکسیرانی شهر تهران در تهران حدود ۸۰ هزار دستگاه تاکسی در حال تردد است که بیش از نیمی از آنها فرسوده‌اند.

موتور سیکلت راه فراری برای تهرانی‌ها

در چنین شرایطی که ناوگان حمل و نقل عمومی با کمبود جدی مواجه است و برای تردد با خودروی شخصی هم باید ترافیک را به جان خرید، پر بی‌راه نیست که بخشی از مردم به سمت استفاده موتورسیکلت بروند. از طرفی مشکل فرسودگی موتورسیکلت‌ها هم باری بر دوش هوای تهران افزوده و آلودگی را بیشتر کرده است. کماینکه سردار محمدباقر سلیمی معاون عملیات پلیس راهور فراجا گفته ۹۱ درصد موتورسیکلت‌ها در سن فرسودگی قرار دارند.

معاینه فنی ناکارآمد

براساس آمار وزارت کشور، ۴ میلیون خودرو و ۲ میلیون موتورسیکلت فرسوده در سطح استان تهران تردد می‌کنند. فرسودگی هم یعنی مصرف سوخت بیشتر که به دنبال آن آلودگی بیشتری هم تولید می‌شود. این درحالی است که معاینه فنی خودروها هم با اشکلاتی همراه است.

در ماده ۵ قانون هوای پاک مدت زمان ضمانت تجهیزات جلوگیری از آلایندگی ۲ سال در نظر گرفته شده و این درحالی است که در ماده ۶ کلیه خودروها به مدت ۴ سال از تولید از انجام معاینه فنی معاف هستند. از آنجایی که ضعف تجهیزات در معاینه فنی مشخص می‌شود، اگر فرد بعد از چهار سال متوجه مشکل یکی از قطعات شود، نمی‌تواند از گارانتی استفاده کند.

داریوش گل‌علیزاده رئیس مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط‌زیست در این باره به ایسکانیوز گفت: کاتالیست‌ها و فیلترهای جاذب دوده اگر در خودرویی نباشند یا کارایی خود را از دست بدهند، یعنی این خودرو از استاندارد یورو پنج خارج شده و تبدیل به خودرو معمولی می‌شود.

سرپرست مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم توضیح داد: این تجهیزات در زمان تولید روی خودرو وجود دارند و در غیر این صورت خودرو اجازه شماره‌گذاری نخواهد داشت اما بعد از تولید این مراکز معاینه فنی هستند که باید بررسی کنند که کاتالیست خودرو بعد از مدتی کارایی دارد یا خیر.

وی افزود: از طرفی کاتالیست و فیلتر جاذب دوده گران هستند و افراد این تجهیزات را اجاره می‌کردند و بعد از گرفتن برگه معاینه فنی پس می‌دادند. جالب است که تبلیغات اجاره کاتالیست هم وجود داشت و کسی با آن‌ها برخورد نمی‌کرد. در حال حاضر با پیگیری‌هایی که کردیم، این موضوع کمتر شده است. پیشنهاد ما این است که میزان گارانتی خودرو و معافیت معاینه فنی یکسان باشد و هر دو سه سال باشد که اگر در این زمان اگر قطعه‌ای در معاینه فنی معیوب تشخیص داده شد، مشمول گارانتی شود.

به گزارش ایسکانیوز، القصه اگر برای جنگ با غول آلودگی هوا تنها چشم به آسمان داشته باشیم، یکی یکی در این شهر دود گرفته از پا در می‌آییم. حل مشکل آلودگی هوا همت جمعی می‌خواهد، شهروند باید در جایگاه شهروندی خود احساس مسئولیت کرده و از حمل و نقل عمومی استفاده کند، در کنار آن مسئولان هم برای دلگرمی همین شهروند، به جای هدر دادن پول‌ها در طرح‌های موقتی، ناوگان حمل و نقل عمومی را تجهیز و تسهیلات تعویض خودروهای فرسوده را افزایش دهند تا در بازه زمانی طولانی مدت اندک اندک از این درد رهایی پیدا کنیم. نمی‌توان از مردم خواست که دل بسوزانند اما کسی برای آن‌ها دل نسوزاند. القصه اگر فکری نکنیم، به قول شهریار « زمستان پوست خواهد کند ما یک‌ لا قبایان را»

انتهای پیام /

کد خبر: 1251226

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 0 + 0 =