علی مفتخرزاده عضو هیئت علمی برتر ارتباط با صنعت در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز درباره مشکلات پژوهشگران اظهار کرد: نوسانات قیمت ارز و تورم افسار گسیخته یکی از بزرگترین مشکلات پژوهشگران است. سازمان‌های دولتی مانند دانشگاه‌ها نمی‌توانند مبلغ قراردادها را به صورت ترکیبی دلاری ریالی ببندند. هم‌اکنون اغلب قراردادهای صنعتی به دلار بسته می‌شوند؛ اما متاسفانه دانشگاه‌ها مجبورند قرارداد را به ریال ببندند. با توجه به افزایش قیمت دلار، خرید تجهیزات با ریال برای پژوهشگران سختی ایجاد می‌کند.

وی افزود: عدم اعتماد بین دانشگاه و صنعت یکی دیگر از مشکلات پژوهشگران است. صنعت، اعتماد لازم را به دانشگاه ندارد. به عبارت دیگر، فرهنگ تحقیق و توسعه در مدیران صنعتی نهادینه نشده است. این مدیران در دانشگاه به دنبال محصول هستند. به پژوهشگران می‌گویند مشابه خارجی یک محصول را برای ما بیاورید؛ اما حاضر نیستند هزینه تحقیق و توسعه را پرداخت کنند. صنایع باید بدانند که نمونه خارجی پس از چندین سال به این مرحله رسیده است. به همین دلیل، صنعت همیشه به محصولات خارجی وابسته می‌ماند.

مفتخرزاده خاطرنشان کرد: اگر همزبانی دانشگاه و صنعت بیشتر شود، دانش فنی داخلی ارتقا پیدا خواهد کرد و محصولات بهتری تولید می‌شود. دانشگاه‌های ایران از نظر دانش فنی کاستی ندارند؛ اما بیشتر به سمت تولید مقاله رفته‌اند. نگارش مقاله هم مفید است؛ اما حلقه گمشده بین ارتباط دانشگاه و صنعت باید پیدا شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه یزد گفت: اقداماتی برای ایجاد همزبانی بین دانشگاه و صنعت انجام شده است. برای مثال بسیاری از صنایع بزرگ داخل دانشگاه دفتر دارند یا یک نیروی مقیم دارند و این ارتباط به تدریج در حال شکلگیری است.

وی تصریح کرد: قوانین ارتقا و تبدیل وضعیت هیئت علمی هم موانعی را ایجاد می‌کند. به طوری که قوانین با نیازهای صنعت هماهنگ نیست. البته اصلاحاتی در حال انجام است. توقعی که دانشگاه از عضو هیئت علمی دارد متفاوت از توقع صنایع از افراد است. در حال حاضر مشوق‌های کافی برای انجام کارهای صنعتی وجود ندارد. به عبارت دیگر، انجام کارهای صنعتی به دردسرش نمی‌ارزد.

انتهای پیام/