به گزارش خبرنگار گروه اقتصادی ایسکانیوز؛ خرداد ماه سال جاری بود که رسانههای خودرویی خبری مبنی بر ورود یک برند جدید آلمانی در بازار ایران را منتشر کردند. این خبر در همان ابتدای کار، تعجببرانگیز بود، چراکه تمام ژرمنهای بازار ایران هرکدام برای خود معضلاتی دارند.
مرسدسبنز درگیر و دار به رسمیت شناختن خود است، بامو اساساً در ایران نمایندگی رسمی ندارد. پورشه با فاجعه خدمات پس از فروش روبهروست. آئودی بهصراحت حضورش در بازار ایران را نفی کرده است. اوپل با مالک قدیمیاش یعنی جنرالموتورز آمریکا محدودیتهایی برای ورود به بازار ایران به وجود آورد. فعالیت فولکسواگن در هالهای از ابهام است. حال کدام شرکت آلمانی است که به این راحتیها آمده و قصد حضور در بازار پرآشوب ایران را دارد؟
از بِرمن تا بیجینگ!
سال 1929 میلادی، زمانیکه خودروسازان آلمان هنوز یارای برابری با برندهای آمریکایی را نداشتند، مهندسی اهل ایالت برمن به اسم «کارل بورگوارد» کارخانه خودروسازی خود را با همان اسم خودش تأسیس کرد اما تولیدات این شرکت کوچک در آلمان بعد از جنگ جایی نداشتند.
از طرفی دیگر دارایی آنها به قدری نبود که بتوانند یک سرمایهگذاری عظیم روی پروژهای جدید داشته باشند. به همین دلیل این شرکت در ادامه فعالیتهای کجدار و مریز خود مجبور شد فعالیت مشترکی را با دو شرکت دیگر به اسم «گولیات» و «لوید» انجام دهد. تا ابتدای دهه 50 اگرچه این سه برند از ظرفیتهای سختافزاری یکدیگر استفاده میکردند ولی عملاً هرکدام محصولات خود با مارک مستقلی را به فروش میرساندند.
بعد از آن، توافقی شد که این سه در قالب برند Borgward محصولی مشترک را روانه بازار کنند. سدان Isabella یکی از نخستین محصولات بورگوارد در 1954 بود که البته با استقبال خوبی هم روبهرو شد. مدتی بعد توانستند بهعنوان پیمانکار رقابتهای فرمول یک، پیشرانههای خوبی برای خودروهای مسابقهای آن زمان ساختند.
این روند تا ابتدای دهه 60 میلادی ادامه داشت اما ناگهان با قدرت گرفتن فولکسواگن، اوپل و آئودی بهطرزی غافلگیرانه بورگوارد از غافله عقب ماند. فروش شرکت کاهش یافت و درآمدهایشان کمکم از هزینههایشان کمتر شد. در 1961 شرکت عملاً وارد بحران شد؛ به نحویکه مدیران و سهامداران مجبور شدند مدارک مربوط به ورشکستگی را به دولت آلمان ارائه کنند.
ورشکستگی یکی از خودروسازان آلمان، بازتاب گستردهای در نشریات این کشور داشت. مجله بیلد و اشپیگل نسبت به ناکارآمدی مدیریت این مجموعه مطالب مختلفی را منتشر کردند. این واقعه تأثیر عجیبی بر حزب حاکم آلمان گذاشت. حزبی که بخش اعظمی از قوای سیاسی خود را از ایالت برمن تأمین کرده بود.
چیزی حدود 50 سال بعد یعنی در 2008 میلادی، نوه کارل بورگوارد، توانست بار دیگر این برند را سرپا کند. اما دستان خالی مدیریت جدید، همان مشکلات قدیمی را یادآور میشد. شرکت که با سرمایههای بخش خصوصی به حیات خود ادامه میداد در سال 2015 با یک احیای کامل به زندگی بازگشت. گروه بزرگ BAIC چین توسط زیرمجموعه معروف خود یعنی فوتون، 100 درصد سهام بورگوارد را خریداری کرد تا این جسم آلمانی توسط یک مغز چینی به حرکت درآید.
بورگوارد در ایران
آنطور که گفته میشود، قرار است شرکتی به اسم «کیان موتور وارنا» بانی عرضه این خودرو در بازار ایران شود. شرکتی که پیش از این سابقه درخشانی از فعالیت خودروییاش ثبت نشده است. خلیل حسنآبادی مدیرعامل این شرکت در نخستین اظهارنظر خود، ادعا کرد که «پورشه ایرانی» در راه است.
بنا بر ادعای ایشان، محصولات بورگوراد تا دو سال دیگر در ایران تولید خواهند شد. در نظر داشته باشید که حسنآبادی در یک مصاحبه رسمی یادآور شده است که خودروهای آنها تا 5 سال گارانتی و 2 سال خدمات پس از فروش «رایگان» خواهند داشت. قرار است دو محصول این شرکت به نامهای BX5 و BX7 در بازار عرضه شوند که نمونه اول با پیشرانه 1.8 لیتری توربو 190 اسببخاری و دیگری با پیشرانهای 2 لیتری توربو 224 اسببخاری خواهند بود.
همچنین عنوان شده است که کیان موتور قصد دارد سال آینده یک نمونه هیبریدی را نیز در بازار عرضه کند. شنیدهها حاکی از آن است که شاسیبلندهای این شرکت با قیمتی زیر 200 میلیون تومان عرضه خواهند شد. اما مدتی بعد عنوان شد که شاید این قیمتها چیزی بین 250 تا 300 میلیون تومان باشد.
رونمایی از این خودروهای بورگوارد در بازار ایران در حالی انجام شد که این شرکت هنوز سایت رسمی خود را راهاندازی نکرده و مشتریان ایرانی نمیدانند، خودروی فوق چه امکانات و آپشنهایی دارد. درباره موفقیت یا عدم موفقیت این خودروها باید به نکاتی اشاره کرد. بورگوارد چیزی مانند امجی است. یعنی یک برند اصالتاً اروپایی با مالکیتی چینی. درواقع، شباهت این دو شرکت، اصرار مدیران آنها مبنی بر اروپایی بودنشان است.
بد نیست بدانید که اساساً زیرساخت شاسیبلندهای فوق برگرفته از مدل X65 کمپانی بایک چین است. حتی موتور آن را نیز مانند بسیاری دیگر از شاسیبلندهای چینی، ترکیبی است از موتورهای قدیمی میستوبیشی و فوتون با کد 4G20TI1. پیشبینی آینده بورگواردهای فوق چندان سخت نیست. این خودروها اگر در بازه قیمتی زیر 150 میلیون عرضه شوند، قطعاً توسط چینیهای هموطن نابود و درصورتیکه در بازه بالای 200 عرضه شوند، توسط غولهای کرهای از میان برداشته میشوند. در حالیکه مدیران کیان موتور ادعا میکنند که تولید آن در فاز اول 1000 دستگاه خواهد بود، تولید این خودرو در سرزمین مادر در کل سال 2016 چیزی حدودل 30 هزار دستگاه بوده است.
400