به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز زبان فارسی از دیرباز تاکنون آماج تاخت و تازهای بسیاری بوده است کمااینکه افراد دغدغه‌مند در این حوزه نیز کم نبوده و نیستند. به تازگی در صفحه‌ای منتسب به استاد شفیعی‌کدکنی موضوعی با نام «جعلیات شاهنامه» مطرح شد که واکنش‌های زیادی در فضای مجازی به دنبال داشت.
فریدون جنیدی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز درباره «جعلیات شاهنامه» گفت: نگارش شاهنامه زمانی آغاز شد که سال ۳۷۰ هجری بود و محمود غزنوی ۱۱سال داشت. داستانی وجود دارد که فردوسی می‌خواهد به حضور محمود شرفیاب شود و در این میان جریانی برای او به‌جود می‌آید در صورتی که دروغ است. این افزودگی‌ها از زمان سلطنتِ مودودِ بن مسعود بن محمود غزنوی با متنِ اصل شاهنامه درآمیخته است.
بیشتر بخوانید:
اشعار جعلی شاهنامه کدامند؟/ فردوسی عرب‌ستیز یا زن ستیز نیست
شاهنامه پژوه افزود: مودود همه شاهنامه‌های موجود را جمع کرد و چند نفر از شاعران یاوه گو مثل فرخی را گردآورد و از آنها خواست در میان شاهنامه مدح‌های محمود غزنوی گنجانده شود. در حالی که زمانی که سرودن شاهنامه آغاز شد محمود غزنوی کودک ۱۱ساله ای بود.
وی ادامه داد: در شاهنامه شخص مورد ستایش امیر منصور پسر ابومنصور محمد ابن عبدالرزاق طوسی بود که آن‌زمان استاندار کنارک بود و او ۴نفر را در طوس جمع کرد، ۱۸ سال کار کردند و شاهنامه را گردآوری کردند. اول دقیقی قصد نگارش شاهنامه داشت که عمرش کفایت نکرد که بعد فردوسی نگارش کرد. تمام مدح های که از محمود غزنوی در شاهنامه است را همه شاعران مزد بگیر در زمان مودود گنجانده‌اند. تنها دوبیت درباره محمود غزنوی سروده و آن هم نفرینی است درباره کسی که امیرمنصور را کشته است.
جنیدی اظهار کرد: سالها است که با جعلیات روان فردوسی که نماد ملیت ایرانی است را آزار می‌دهیم. متاسفم که حتی کسی مانند سعید نفیسی و ملک الشعرای بهار به آن توجه نکردند. مثل این است که تمام مردم ایران در خواب هستند. اینکه گفته می‌شود فردوسی نگارش شاهنامه را در زمان محمود آغاز کرد اشتباه است؛ در حالی که در زمان نگارش شاهنامه محمود ۱۱سال بیشتر نداشته است.فردوسی شاهنامه را به تشویق امیرمنصور آغاز کرده است. امیدوارم ملت ایران بیدار شوند و این شبه شاهنامه‌هایی که هست اصلاح شود. تمام ابیاتی که به شاهنامه افزوده شده است مدح محمود نیست اما ابیات دیگر را حتی تا ۵دلیل آوردم که از فردوسی نیست.
وی درباره اینکه آیا بیت (بسی رنج بردم در این سال‌سی/ عجم زنده کردم بدین پارسی) سروده فردوسی است، اظهار کرد: این بیت از اشعار جعلی است که عدد بعد معدود نمی‌آید، در زبان فارسی حتی یک بچه ای این را نمی‌گوید و کلمه عجم به معنای کودن، گنگ و بی خرد آیا ممکن است فردوسی که نماد فرهنگ و زبان ایرانی است به ایرانیان چنین چیزی بگوید؟
بیشتر بخوانید:
جعلیات شاهنامه از ارزش فردوسی کم نمی‌کند / بررسی اشعار جعلی نشان توجه به زبان فارسی
شاهنامه پژوه درباره بیت (چو ایران نباشد تن من مباد/ بدین بوم و بر زنده یک تن مباد)، گفت: ایران یک کشور است چطور ممکن است یک بخشی از کره زمین را دور بیندازند؟! مصرع دوم خلاف مصرع اول است. متاسفانه مردم ایران سحر شده اند و خیال می‌کنند این بیت از فردوسی است.
جنیدی درباره بیت جعلی (ز شیر شتر خوردن و سوسمار/ عرب را بدانجا رسیده است کار/ که تاج کیانی کند آرزو/ تفو بر تو ای چرخ گردون تفو) بیان کرد: این شعر از آن فردوسی نیست چون آسمان نزد ایرانیان مقدس بوده و فردوسی که نماد فرهنگ ایران است به آسمان توهین نمی‌کند. مردم ایران آسمان را ستایش می‌کردند و هنوز هم این تقدس آسمان برای مردم وجود دارد.
وی با تاکید بر تقدس جنس زن در اشعار فردوسی تشریح کرد: نظر فردوسی راجع به زن بسیار مثبت است و می‌بینیم که چطور راجع به رودابه و سین دخت حرف می‌زند. این بیت «زنان را ستایی سگان را ستای/ که یک سگ به از صد زن پارسای/ زن و اژدها هر دو در خاک به/ جهان پاک ازین هر دو ناپاک به» نادرست است، موافق با فرهنگ ایران نیست و در شاهنامه وجود ندارد.
شاهنامه پژوه افزود: اگر بخواهید از دیدگاه فردوسی درباره زن آگاه شوید می‌توانید به این ابیات مراجعه کنید:
اگر پارسا باشد و رایزن
یکی گنج باشد پُر،آکنده ،زن
بویژه که باشد بالا و بلند
فروهشته تاپای مشکین کمند
خردمند و با دانش و ناز و شرم
سخن گفتن خوب و آوای نرم
اینها دیدگاهی است که فردوسی درباره زن بیان کرده است و درباره بهترین صفت‌های یک بانوی شایسته و بایسته سخن گفته است. فردوسی شاعری است که راجع به تن زن هیچ اشاره ای نکرده است. دختران ایران باید اینها را بخوانند و استفاده کنند.
انتهای پیام/
نظر شما