به گزارش گروه دانشگاه ایسکانیوز، جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی در نامهای از علیرضا منادی رئیس کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی درخواست کرد تا به موضوع کسر۲۰ درصدی حقوق دانشجومعلمان این دانشگاه به علت ارائه امکانات رفاهی رسیدگی کند.
در بخش ابتدایی این نامه آمده است: اهمیت مسئله تربیت معلم و زیر بنایی بودنِ امر «آموزش و پرورش» در کشور، بر کسی پوشیده نیست. در بیانات رهبر معظم انقلاب نیز این مسئله مشهود است، تا بدانجا که ایشان معلمان را افسران سپاه پیشرفت کشور و پایهریز تمدن نوین اسلامی دانستهاند. این موضوع، زیربنایی بودن معیشت معلم را نیز روشن میکند؛ زیرا معلمی که دغدغه معیشت خود را داشته باشد، از عهده انجام این رسالت خطیر، باز خواهد ماند.
در این نامه تصریح شده است: متاسفانه ۲۰ درصد از حقوق دانشجویان دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، به عنوان هزینه رفاهی، در حال کسر شدن است. نکتهای که واضح و مبرهن است، این که اعمال کسورات، در شرایطی که این دانشگاه، پذیرای دانشجو از اقصی نقاط کشور بوده، امری ناعادلانه است. چراکه اولاً این کسورات، بسیار بیشتر از هزینهای است که صرفِ امور رفاهی دانشجو میشود، ثانیاً با عنایت بر هزینههای حمل و نقل و بعد مسافتِ اکثر خوابگاههای این دانشگاه، اعمال کسورات، منجر به فشار حداکثری به این قشر خواهد شد.
در این نامه خاطرنشان شده اشت: هزینه خوابگاه و غذا باید مانند تمام دانشگاه ها، جداگانه پرداخت شود، نه اینکه مستقیما از حقوق کسر شود. همچنین در تابستان، هیچگونه امکانات رفاهی، اعم از خوابگاه و غذا، به دانشجویان تعلق نمیگیرد. به واسطه این تصمیم، دغدغه های این قشر، که رشد و تعالیِ آینده کشور را بر عهده دارد، بیش از پیش، در سطح معیشت، تنزل پیدا کرده است. همچنین آنچه این روزها پس از انتشار این خبر، مشهود است، ایجاد شرایط بحرانی و پر اضطراب برای دانشجویان است و اینکه موارد مذکور، سلامت روحی، روانی و ذهنی آینده سازان این کشور را تحت تأثیر قرار داده است.
در بخش پایانی این نامه آمده است: لذا از جنابعالی، به عنوان رئیس کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی، که مشخصا رسالتی عظیم در قبال دانشجو معلمان، بالاخص در این شرایط، دانشجویان دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی دارید، تقاضا میشود، ضمن ورود با اشراف به این موضوع مهم، نسبت به اصلاح قوانین مربوطه مانند قانون متعهدین خدمت اقدام کنید.
انتهای پیام/
نظر شما