به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، در ظاهر مشاوره و همراهی اما در حقیقت «هلو بپر در گلو». آگهی‌هایی که اعتماد دانشجویان را جلب و جیب و البته مغزشان را خالی می‌کنند و به آنان مقاله یا پایان‌نامه تحویل می‌دهند. یک مشت کاغذ که برای خاک خوردن به کتابخانه‌ها و سایت‌ها تبعید می‌شوند.
ماجرا از آنجایی شروع شد که افرادی تصمیم گرفتند در زمینه نوشتن مقاله برای دیگر دانشجویان چراغ راه باشند و تجربیاتشان را با آنان به اشتراک بگذارند؛ اما به همین‌جا ختم نشد و به بهانه مشاوره مقاله نویسی، کسب و کار راه افتاد.
بیشتر بخوانید:
گزارش عملکرد تبصره ۹ قانون پیشگیری و مقابله با تقلب علمی منتشر شد
کار از مشاوره و همراهی گذشت و پای سودجویان به فضای مجازی هم باز شد. وقتی خوب با آنها وارد مذاکره شوید متوجه خواهید شد که صفر تا صد تولید محتوا حتی صحافی هم با آنهاست. دانشجو، کسی که باید مقاله بنویسد، بدون هیچ فعالیتی فقط کافی است سرکیسه را شل کند.
درصد همانند جویی بالای مقالات را به زیر ۲۰ درصد می‌رسانیم
هرچند سر درآوردن از پشت پرده این موسساتِ به اصطلاح مشاوره کار آسانی نیست؛ اما وقتی حرف از ثبت مقاله در سایت های وزارت علوم به میان می آید نمی‌توان بی تفاوت بود، این افراد راهی پیدا کرده‌اند یا بهتر است بگوییم راهی ساخته‌اند، که با استفاده از آن حتی با استعلام از سایت همانند جو و ایران داک هم «مو لای درز» مقاله‌ها نمی‌رود. یکی از این افراد در تماس با ایسکانیوز در این باره می‌گوید: «بابت آشکار نشدن خریداری مقاله در سایت‌های همانندجویی از بابت من و محقق خیالتان راحت باشد، خودتان باید حواستان باشد که گاف ندهید.»
در مسیر مقاله نویسی بازهم به داستانِ آشناهای کوچک و منافع گسترده می‌رسیم؛ یکی دیگر از افرادی که با عنوان «مشاوره پایان نامه،رساله،پروپوزال،مقاله علمی پژوهشی» آگهی خود را در سایت دیوار ثبت کرده بود، از پاسخگویی درباره چگونگی تایید گرفتن از سایت همانند جو طفره می‌رود و می‌گوید: «این کاری است که خودمان انجام می‌دهیم، اگر درصد همانند جویی مقاله بالا باشد به زیر ۲۰ درصد می‌رسانیم و ثبت ایرانداک را هم با عنوانی که ما به شما می‌دهیم خودتان ثبت می‌کنید.»
ثبت مقاله در پایگاه‌های بین‌المللی؛ ۵۰ میلیون تومان ناقابل!
دانشجو هیچ زمان خاصی برای مقاله‌ای که قرار است با نام او ثبت شود صرف نمی‌کند، عنوان مقاله نداشته و پژوهش هم نمی‌کند؛ حتی زحمت تنظیم مقاله یا ثبت آن را نمی‌کشد. تنها جیب دانشجو است که پس از انعقاد قرارداد با این سودجویان تنگ و کوچک‌تر خواهد شد. به گفته مسئول یکی از این موسسه‌ها، هزینه نگارش و ثبت مقاله از ۱۶ میلیون تومان شروع می‌شود و دانشجو برای چاپ و ثبت یک مقاله علمی پژوهشی در پایگاه‌های خارجی بین ۳۰ تا ۵۰ میلیون تومان باید هزینه کند.
دلیل این فعالیتِ بدون تلاشِ همچون آب خوردن را از دانشجویان جویا شدیم؛ یکی از آنها که در رشته حقوق تحصیل می‌کند، از کاربردی نبودن مقاله‌هایشان گلایه می‌کند. وی در این باره به ایسکانیوز می‌گوید: «وقتی از مقاله‌هایمان هیچ استفاده کاربردی نمی‌شود و نهایتا چند دانشجو به آن رجوع می‌کنند، دیگر رمقی برای تحقیق و پژوهش، خواندن کتاب های مختلف و دوندگی برای ثبت مقاله برایمان باقی نمی‌ماند.»
دانشجوی دیگری بر این باور است که « من ترجیح می‌دهم به جای وقت گذاشتن روی مقاله‌ای که نهایت استفاده از آن رفرنس یک دانشجو است، به برنامه های خودم بپردازم و نسبت به وظایف شغلی‌ام خوب عمل کنم. به همین دلیل نگارش و آماده‌سازی مقاله‌های دوران تحصیلم را به موسساتی که به خوبی این کار را انجام می‌دهند می‌سپارم؛ به نظر من این مقاله ها هیچ کاربرد خاصی ندارند و هیچکس برای تلاش دانشجو در این زمینه ارزشی قائل نیست.»
براساس اصل یکصد و بیست و سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، هر گونه استفاده از مقالات پژوهشی و علمی به نام خود جرم است و مشمول مجازات خواهد شد. تا به حال هم اخبار زیادی پیرامون مبارزه با تقلب علمی توسط رسانه‌ها منتشر شده اما گویا چندان کاربردی نبوده که هر روزه شاهد افزایش آگهی‌های این موسسات در فضای مجازی هستیم.
گزارش: مطهره سادات قاسمی
انتهای پیام/
نظر شما