سامان جوادی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، با بیان این که فعالیت استادان در امور اجرایی و دولت، دارای اثرات مثبت و منفی است، اظهار کرد: حضور استادان در امور اجرایی نباید با افراط یا تفریط همراه باشد. به این معنا که درست نیست استادی به صورت تمام وقت درگیر امور اجرایی شود.

جریان‌های سیاسی به جای تربیت مدیر، به فکر پست دادن به نیروهای خود هستند

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با اشاره به این که حضور تمام وقت استادان در امور اجرایی تصمیم درستی نیست، افزود: استادان پژوهشی در دانشگاه توانایی مقابله با مشکلات حاشیه‌ای کارهای اجرایی را ندارند. مدیریت امور اداری مانند ماموریت و اضافه کار کارکنان از جمله مسئولیت‌هایی است که نیاز به سابقه کار اداری دارد تا توازن خوبی بین بخش‌های مختلف اداری برقرار شود. پرداختن به امور اداری از عهده استادان خارج است.

ضرورت استفاده مدیران از استادان به عنوان مشاور

وی با تصریح بر این که بهترین نوع استفاده از تخصص استادان دانشگاه، به عنوان مشاور ارگان‌ها است، گفت: به این معنا که هر رئیس اداره باید از کمک‌های چند استاد به عنوان مشاور در زمینه‌های مختلف بهره‌مند شود. فعالیت اصلی استادان باید در محیط دانشگاه باشد و فقط به عنوان مشاور در تصمیم‌گیری‌ها به مدیران کمک کنند.

جوادی در ادامه خاطرنشان کرد: البته استادان می‌توانند در پروژه‌های مرتبط با جامعه و صنعت فعالیت کنند. فعالیت استادان در امور اجرایی به موضوعات آموزشی دانشگاه لطمه نمی‌زند، مگر این که تمام وقت استاد برای امور اجرایی صرف شود. وظیفه اصلی استادان در دانشگاه است.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با تاکید بر این که تعداد زیادی از طرح‌های پژوهشی به ثمر نمی‌رسند و بسیاری از استادان تعامل با صنعت را بلد نیستند، یادآور شد: مواردی وجود دارد که یک همکاری شکل می‌گیرد؛ اما پس از آن صنعت تمایلی به ادامه همکاری با آن استاد را ندارد. به این دلیل که همه استادان توانمندی‌های پژوهشی و اجرایی ندارند. برخی استادان فقط در امور آموزشی توانمند هستند.

وی با بیان این که توجه به تخصص استادان ضروری است، اظهار کرد: استفاده از استادان باید بر اساس تخصص آموزشی، پژوهشی و اجرایی آن‌ها انجام شود. انجام این مرزبندی‌ها لازم است و استفاده از استادان در تخصص‌هایشان راهگشا خواهد بود.  

انتهای پیام/