به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، روزگار بازنشستگی دوران آسایش و فراغ بال است اما در واقعیت برای بازنشستهها این جمله شعاری بیش نیست چراکه در روزهای بازنشستگی و درست زمانی که افراد صاحب عروس، داماد و نوه شدهاند و باید در کنار خانواده ایام به شادی بگذرانند، گرفتار مخارج زندگی میشوند چراکه حقوق بازنشستگی کفاف نمیدهد. اگر در این میان بیماری هم در خانه را بزند، بیمهای که ۳۰ سال حق بیمه آن را پرداخت کردهاند، بیوفایی میکند.
بیشتر بخوانید
خبری عجیب درخصوص عیدی بازنشستگان تامین اجتماعی
روزهای آخر سال هم برای بازنشستگانی که منتظر دریافت عیدی بودند، چندان خوش نیست چراکه با وجود تورم و گرانی تنها ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان عیدی گرفتهاند و این مبلغ کفاف هزینههای آخر سال را نمیدهد.
سراغ بازنشستگان رفتیم تا ببینیم روزهای آخر سال برای آنها چگونه میگذرد. یکی از بازنشستگان تامین اجتماعی در پاسخ به سوالم میگوید: شرایط بازنشستگان تامین اجتماعی از دیگر گروهها سختتر است، ما حتی همان عیدی ناچیز آخر سال را هم هنوز دریافت نکردهایم. نمیدانم چه منطقی پشت این موضوع است که تفاوت عیدی بازنشستگان و شاغلان انقدر زیاد است. در دوران بازنشستگی هزینه زندگی بیشتر میشود، با آمدن عروسها و دامادها و اضافه شدن نوهها، خانواده بزرگتر میشود اما دیگر روزگار مهمانی دادن در خانه مادربزرگ و پدربزرگ گذشته چراکه با این هزینهها دیگر توان این کار را نداریم. قیمتها هر سال چند برابر میشوند اما افزایش مبلغ عیدی ما ناچیز است.
آقا خلیل که بازنشسته مخابرات است هم از ناکافی بودن مبلغ عیدی بازنشستگان گلایه دارد. وی صحبتهایش را با این سوال آغاز میکند: با این مبلغ کدام اقلام ضروری شب عید را میتوان تهیه کرد؟ وزیر کار میگوید مجموع حقوق و اضافهکار و حق ماموریتش حدود ۵۰ میلیون تومان در ماه است؛ با این حساب چطور میتوان انتظار داشت که وضعیت بازنشستهای که ۱۰ میلیون حقوق میگیرد و تنها ۲ میلیون عیدی گرفته را درک کند؟
برخی از بازنشستگان هم از حقوقهای پایین و بیمههای ناکارآمد گلایه دارند. رقیه نوراحمد فرهنگی بازنشستهای است که سالها معلم نمونه تهران بوده و حالا از روزگار فراموش شدنها و از یاد رفتنها میگوید. وی افزود: حقوقهای همه ارگانها همسانسازی شد اما خبری از همسانسازی حقوق فرهنگیان بازنشسته نیست. فاصله ما با شاغلان از زمین تا آسمان است.
این فرهنگی بازنشسته با انتقاد از پوشش بیمهای گفت: بیمهای که برای ما درنظر گرفتهاند، کارایی کافی ندارد و مواردی مانند دندان پزشکی را هم شامل نمیشود. ما اصلا از پوشش بیمه راضی نیستیم و همه مراکز درمانی هم این بیمه را قبول نمیکنند. این بیمه در شان معلمانی نیست که ۳۰ سال در آموزش و پرورش خدمت کردهاند.
محمود شادروان هم فرهنگی بازنشسته دیگری است که سالها به عنوان معلم و مدیر در آموزش و پرورش خدمت کرده است. شادروان میگوید: معلمهای بازنشسته حالا صاحب عروس، داماد و نوه شده و پا به سن گذاشتهاند و این حقوقی که پرداخت میشود و فاصلهای که با حقوق شاغلان دارد، در شان معلمان نیست. چرا حقوق یک معلم بازنشسته باید طوری باشد که او به ناچار دنبال شغل دیگری بگردد یا دوباره به کلاس درس بازگردد؟
وی افزود: من سالها حق بیمه پرداخت کردم اما حالا که به این بیمه نیاز دارم، کمکی به تامین هزینههای درمانم نمیکند. یک معلم بازنشسته بیشتر از کسی که جوان است به پوشش بیمهای نیاز دارد اما انگار ما بعد از بازنشستگی از یادها میرویم و برای کسی مهم نیست که بیمار شده، نیاز به درمان داریم و هزینههای درمان هم کمرشکن هستند.
به گزارش ایسکانیوز، حقوق بیشتر بازنشستگان کفاف هزینههای آنها را نمیدهد و این موضوع باعث شده تا برخی از آنها دوباره مشغول به کار شوند. علاوه بر این با افزایش سن مشکلات سلامتی هم سراغ افراد میآید و هزینههای بالای درمان هم به دغدغه آنها اضافه میشود. در کنار همه اینها مبالغ ناچیز عیدی صدای اعتراض بازنشستگان را بلند کرده است؛ آنها میگویند که مبلغ عیدی و حقوق باید براساس واقعیتها و متناسب با تورم تعیین شود.
انتهای پیام /
نظر شما